"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Πανικός



 

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Πότε είχε δίκιο η Λίνα Μενδώνη; 

Οταν δήλωνε ότι έχουμε κράτος δικαίου που δεν εξουσιοδοτεί την ίδια να διερευνά καταγγελίες ποινικού ενδιαφέροντος εκτός της υπηρεσίας; Ή την Παρασκευή που βγήκε να εκδώσει η ίδια ποινική ετυμηγορία;  

Πότε είχε δίκιο;  

Οταν αγνοούσε τον θόρυβο; Ή όταν ενέδιδε σε αυτόν, υπερθεματίζοντας σε δημόσιες εκδηλώσεις ηθικής αγανάκτησης;
 
Θα ήταν εκτός πραγματικότητας όποιος ζητούσε από την υπουργό να χειριστεί τέτοια υπόθεση μόνο με βάση τον νόμο. Δεν θα μπορούσε να αψηφήσει το κοινωνικό κλίμα – και δεν το έκανε. Ο διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου δεν παραιτήθηκε προθύμως. Χρειάστηκε να ασκηθούν και σε εκείνον πιέσεις. Το υπουργείο είχε δείξει έτσι εμμέσως ότι δεν κωφεύει. Οτι κινείται στον χρόνο της κοινωνίας – και όχι στον μακρύ χρόνο της δικαιοσύνης.
 
Μετά την εκμαιευθείσα παραίτηση, όμως, ποια ευθύνη βάραινε την υπουργό;  

Ποια ευθύνη θα βάραινε οποιονδήποτε υπουργό βρισκόταν αντιμέτωπος με την ποινικά κολάσιμη σεξουαλική διαγωγή ενός πρώην στελέχους εποπτευόμενου φορέα;

Η ευθύνη διαπλάστηκε από την κλιμακούμενη επιχείρηση πολιτικής κατάχρησης του κινήματος #MeToo. Το αίτημα να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι θύτες, που χρησιμοποίησαν την εξουσία τους ή την καλλιτεχνική τους αυθεντία σαν όπλο σεξουαλικής επιβολής –ή, που, ακόμη χειρότερα, άσκησαν ωμή βία– παραμερίστηκε. Υποσκελίστηκε από τις αντιπολιτευτικές «δίκες» συνενόχων. Στόχος δεν ήταν πια η συστημική κακοποίηση. Στόχος ήταν να σκηνοθετηθούν τα Σόδομα και Γόμορρα της Δεξιάς.
 
Από αυτήν ακριβώς την καμπάνια ηθικού πανικού σύρθηκε η Μενδώνη, υποδυόμενη η ίδια τον εισαγγελέα, και μπαίνοντας σε έναν πλειστηριασμό αποτροπιασμού με αυτούς που την καταγγέλλουν για συγκάλυψη. Σαν να χρειαζόταν ο εισαγγελέας υπουργική συνδρομή για να διαλευκάνει τις αναφορές. Σαν να βοηθούσε στην αποκάλυψη της αλήθειας το ξετρόλιασμα με περσόνες των κοινωνικών δικτύων.
 
Λένε ότι η υπουργός ευθύνεται επειδή είχε διορίσει τον αποπεμφθέντα χωρίς διαγωνισμό. 

Δηλαδή; Θα είχε συλλάβει το φίλτρο του διαγωνισμού τον μύχιο –ή εγκληματικό– βίο των διαγωνιζομένων; Ή μήπως θέλουμε τέτοιο φίλτρο;
 
Λένε «όλοι γνώριζαν». Αλλά το να γνωρίζει ένας υπουργός κουτσομπολιά και να τα λαμβάνει ως γνώμονα για τις αποφάσεις του δεν είναι μόνο πολιτικά ανορθόδοξο. Είναι και αθέμιτο.     

Λένε ότι η εμμονή στους κανόνες είναι προσχηματική. Οτι εμποδίζει την κάθαρση.  

Αξίζει λοιπόν να αναρωτηθούμε: Πού βοήθησαν την κάθαρση οι κραυγές για παραίτηση της Μενδώνη; Πού θα την είχαν βοηθήσει αν είχαν εισακουστεί και η Μενδώνη είχε παραιτηθεί;
 
Το κύμα που σήκωσε η Μπεκατώρου παροχετεύεται. Το αίτημα για κοινωνική αλλαγή εκτρέπεται σε...

 

 σκανδαλοθηρία.  

Η αντιπολίτευση την καταστρώνει. Και η κυβέρνηση την ακολουθεί.



Δεν υπάρχουν σχόλια: