Toυ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΙΤΣΗ
Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC
έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της
Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της
Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον
τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων
αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική
δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης.
Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την
ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε
απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4
Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά.
Η καθυστέρηση είχε συνοδεία. Οι βασικοί κατηγορούμενοι, κινούμενοι με
την άνεση που προσφέρουν τα λάφυρα μιας μεγάλης λεηλασίας, μπορούσαν
ανεμπόδιστα να υπονομεύουν τις προσπάθειες διάσωσης της εναπομείνασας
εταιρείας, να απειλούν τους διαχειριστές που είχαν οριστεί να τη
διασώσουν, να επεμβαίνουν με κάθε τρόπο και να δυσχεραίνουν το ήδη
δύσκολο έργο τους να συμμαζέψουν το χάος και να ανορθώσουν τα ερείπια
που είχαν παραλάβει.
Αν, λοιπόν, σε μία τόσο κραυγαλέα υπόθεση, η
Δικαιοσύνη χρειάζεται 28 μήνες για να φτάσει έως τις απολογίες, με
συνέπεια επί 28 μήνες να μην υπάρχει καν προστασία εκείνων που ορίστηκαν
να υπερασπιστούν ό,τι απέμεινε όρθιο από τη λεηλασία, έχουμε μεγάλο
πρόβλημα. Και, πάντως, αν ζούσε ο γνωστός μυλωνάς του 18ου αιώνα, δεν θα
έλεγε «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα».
Η βραδύτητα στην απονομή δικαιοσύνης είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στην
ανάπτυξη της οικονομίας και, ιδιαίτερα, στην προσέλκυση ξένων
επενδύσεων. Η πρώτη ερώτηση που κάνει ένας υποψήφιος ξένος επενδυτής
είναι «αν υπάρξουν προβλήματα, πόσος χρόνος χρειάζεται για τη δικαστική
επίλυσή τους». Κι όταν ακούει την απάντηση, δύο, τρία, επτά ή δώδεκα
χρόνια, δεν κάνει δεύτερη ερώτηση – τα μαζεύει και φεύγει.
Αλλά η μη
έγκαιρη απόδοση δικαιοσύνης έχει συνέπειες σε όλες τις σφαίρες της
κοινωνικής ζωής. Διαλύει οικογένειες, καταστρέφει περιουσίες, ανατινάζει
καριέρες, παίρνει ομήρους ανθρώπινες ζωές, διαλύει το αίσθημα
εμπιστοσύνης μέσα σε τοξικά διαλύματα ανασφάλειας και φόβου.
Η μη
απόδοση δικαιοσύνης είναι η μεγαλύτερη αδικία. Είναι ένα μεγάλο λαϊκό
πρόβλημα, που για να λυθεί απαιτείται μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης.
Η βραδύτητα με την οποία κινείται η Δικαιοσύνη μπορεί να αποδειχτεί
και...
μεγάλο δημοκρατικό πρόβλημα.
Εχει συμβεί σε προηγούμενες δεκαετίες.
Νομίζω ότι πάει να συμβεί πάλι τώρα, καθώς η Δικαιοσύνη θωρεί ακίνητη
βαρύτατες καταγγελίες σε συνεχή ροή, απατεώνες να καταγγέλλουν
πολιτικούς και πολιτικούς να φέρονται ως απατεώνες, μαγνητοφωνήσεις και
υποκλοπές να γίνονται ανάρπαστες, ύβρεις με βαρύ αντιδημοκρατικό
αποτύπωμα όλων εναντίον όλων σε ένα πολιτικό σκηνικό που γίνεται βαριά
μολυσματικό. Σε εθνικά και κοινωνικά σημαντικές ώρες, η ατμόσφαιρα
γίνεται τοξική. Και η Δικαιοσύνη, αντί να κινηθεί ταχύτατα, ακαριαία,
όπως θα συνέβαινε σε μια ευνομούμενη χώρα, μένει απαθής – λες, ωσάν
κάποιοι επιδιώκουν να αφεθεί να εξελίσσεται ένας βόρβορος-σε-συνέχειες.
Για το καλό του τόπου, η Δικαιοσύνη ας αφυπνιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου