Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
Δεν ξέρω τι ακριβώς αφορούσε η μεσολάβηση της Ανγκελα Μέρκελ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ούτε πόσο αποτελεσματική ήταν.
Δεν ξέρω τι ακριβώς αφορούσε η μεσολάβηση της Ανγκελα Μέρκελ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ούτε πόσο αποτελεσματική ήταν.
Καλοδεχούμενη πάντως. Οπως όλες οι μεσολαβήσεις σε στιγμές έντασης.
Ελπίζω απλώς η κυβέρνηση να μη θεωρήσει αφελώς ότι η Μέρκελ είναι με το μέρος μας.
Ελπίζω απλώς η κυβέρνηση να μη θεωρήσει αφελώς ότι η Μέρκελ είναι με το μέρος μας.
Δεν είναι.
Οχι επειδή αγαπάει περισσότερο τους Τούρκους. Ούτε επειδή θέλει το κακό μας. Κάθε άλλο. Αλλά επειδή εκείνο που η Γερμανία πρωτίστως επιδιώκει είναι να έχει την ησυχία της και να κλείσει καμιά καλή δουλειά.
Για την ησυχία της είναι σημαντικότερος ο Ερντογάν. Αυτός κάνει τη φασαρία. Το ίδιο και για τις δουλειές. Ο Ερντογάν τις μοιράζει όπως και όπου θέλει.
Μην αδικούμε όμως το Βερολίνο. Η στάση της Γερμανίας είναι περίπου η στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών. Θεωρούν ότι τσακωνόμαστε με τους Τούρκους, όχι ότι μας επιτίθενται. Και φοβούνται ότι παίρνουμε τους άλλους Ευρωπαίους ομήρους σε μια διαμάχη που δεν τους αφορά.
Ετσι ζητούν (στην ευγενέστερη διατύπωση) «βρείτε τα!».
Οχι επειδή αγαπάει περισσότερο τους Τούρκους. Ούτε επειδή θέλει το κακό μας. Κάθε άλλο. Αλλά επειδή εκείνο που η Γερμανία πρωτίστως επιδιώκει είναι να έχει την ησυχία της και να κλείσει καμιά καλή δουλειά.
Για την ησυχία της είναι σημαντικότερος ο Ερντογάν. Αυτός κάνει τη φασαρία. Το ίδιο και για τις δουλειές. Ο Ερντογάν τις μοιράζει όπως και όπου θέλει.
Μην αδικούμε όμως το Βερολίνο. Η στάση της Γερμανίας είναι περίπου η στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών. Θεωρούν ότι τσακωνόμαστε με τους Τούρκους, όχι ότι μας επιτίθενται. Και φοβούνται ότι παίρνουμε τους άλλους Ευρωπαίους ομήρους σε μια διαμάχη που δεν τους αφορά.
Ετσι ζητούν (στην ευγενέστερη διατύπωση) «βρείτε τα!».
Πώς;
«Κάντε διάλογο».
Ακόμα κι αν η άλλη πλευρά επιζητεί απλώς να επιβεβαιώσει την ισχύ της. Ακόμα κι αν λόγω της Τουρκίας δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο ή προϋπόθεση διαλόγου. Ενδεχομένως ούτε καν αντικείμενο.
Επιστημονικοί οργανισμοί της Γερμανίας (όπως το έγκριτο Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου του Κιέλου) έχουν μάλιστα ταχθεί υπέρ της «προσωρινής λύσης» μιας «από κοινού οικονομικής ανάπτυξης» ώστε «να μοιράζονται τα κέρδη» και αυτή η προσωρινή κοινή διαχείριση «να γίνει τελικά η μόνιμη λύση» (Νέλε Ματς-Λικ, διευθύντρια του Ινστιτούτου, Deutsche Welle, 29/6).
Δεν ξέρω πώς το σκέφτηκαν αλλά ζητούν απλώς να επικυρωθεί η ισχύς των άλλων – αυτό ακριβώς δηλαδή που διεκδικεί η Τουρκία.
Ουσιαστικά λένε: Δώστε για να μη φωνάζουν….
Το θέμα είναι πως η Ευρωπαϊκή Ενωση (με πρώτη τη Γερμανία και προσωπικά τη Μέρκελ) έχει πέσει εντελώς έξω στην εκτίμηση της «Τουρκίας του Ερντογάν».
Νομίζει ότι κάνουμε μια διαπραγμάτευση τύπου Βρυξελλών. Λίγο πάνω, λίγο κάτω, θα τα βρούμε – όπως με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αλλά τέτοια διαπραγμάτευση ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να γίνει με τον Ερντογάν. Διότι η Τουρκία δεν ψάχνει λύση αλλά θέλει μέσα από τη διαπραγμάτευση να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της. Κάτι που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχθεί.
Ετσι λοιπόν η Γερμανία ψάχνει κυρίως έναν «νέο Τσίπρα» που θα βάλει το κεφάλι του στην γκιλοτίνα για να εξασφαλίσει με την Τουρκία εκείνο που η Γερμανία (και η Ευρώπη) επιζητεί. Ησυχία και δουλειές.
Οπως έγινε με τα Σκόπια – αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα…
Αυτή είναι η «ρεαλιστική» αντίληψη της Μέρκελ για τα πράγματα, κυρίως όταν τα κάνουν άλλοι!
Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα να έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο Μητσοτάκης. Αλλά ακόμα κι αν το έχει σκεφθεί (πράγμα που δεν πιστεύω…), δύσκολα θα βρει πολλούς να τον ακολουθήσουν.
Το πρόβλημα δηλαδή για μια «γενική διευθέτηση» με την Τουρκία δεν είναι η ιδέα – θα μπορούσα να τη βρω θετική… – αλλά ότι...
Ακόμα κι αν η άλλη πλευρά επιζητεί απλώς να επιβεβαιώσει την ισχύ της. Ακόμα κι αν λόγω της Τουρκίας δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο ή προϋπόθεση διαλόγου. Ενδεχομένως ούτε καν αντικείμενο.
Επιστημονικοί οργανισμοί της Γερμανίας (όπως το έγκριτο Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου του Κιέλου) έχουν μάλιστα ταχθεί υπέρ της «προσωρινής λύσης» μιας «από κοινού οικονομικής ανάπτυξης» ώστε «να μοιράζονται τα κέρδη» και αυτή η προσωρινή κοινή διαχείριση «να γίνει τελικά η μόνιμη λύση» (Νέλε Ματς-Λικ, διευθύντρια του Ινστιτούτου, Deutsche Welle, 29/6).
Δεν ξέρω πώς το σκέφτηκαν αλλά ζητούν απλώς να επικυρωθεί η ισχύς των άλλων – αυτό ακριβώς δηλαδή που διεκδικεί η Τουρκία.
Ουσιαστικά λένε: Δώστε για να μη φωνάζουν….
Το θέμα είναι πως η Ευρωπαϊκή Ενωση (με πρώτη τη Γερμανία και προσωπικά τη Μέρκελ) έχει πέσει εντελώς έξω στην εκτίμηση της «Τουρκίας του Ερντογάν».
Νομίζει ότι κάνουμε μια διαπραγμάτευση τύπου Βρυξελλών. Λίγο πάνω, λίγο κάτω, θα τα βρούμε – όπως με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αλλά τέτοια διαπραγμάτευση ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να γίνει με τον Ερντογάν. Διότι η Τουρκία δεν ψάχνει λύση αλλά θέλει μέσα από τη διαπραγμάτευση να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της. Κάτι που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχθεί.
Ετσι λοιπόν η Γερμανία ψάχνει κυρίως έναν «νέο Τσίπρα» που θα βάλει το κεφάλι του στην γκιλοτίνα για να εξασφαλίσει με την Τουρκία εκείνο που η Γερμανία (και η Ευρώπη) επιζητεί. Ησυχία και δουλειές.
Οπως έγινε με τα Σκόπια – αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα…
Αυτή είναι η «ρεαλιστική» αντίληψη της Μέρκελ για τα πράγματα, κυρίως όταν τα κάνουν άλλοι!
Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα να έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο Μητσοτάκης. Αλλά ακόμα κι αν το έχει σκεφθεί (πράγμα που δεν πιστεύω…), δύσκολα θα βρει πολλούς να τον ακολουθήσουν.
Το πρόβλημα δηλαδή για μια «γενική διευθέτηση» με την Τουρκία δεν είναι η ιδέα – θα μπορούσα να τη βρω θετική… – αλλά ότι...
το βάρος της διευθέτησης θα κληθεί να σηκώσει η χώρα που έχει με την Τουρκία τους ανοιχτούς λογαριασμούς.
Συνεπώς δεν βλέπω υποψηφίους να το αναλάβουν!
Συνεπώς δεν βλέπω υποψηφίους να το αναλάβουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου