Όσο περνούν τα χρόνια, γινόμαστε όλο και πιο εύθικτοι, όλο και ευπαθείς: μεταμορφωνόμαστε σε «χιονονιφάδες».
Οικογένεια, σχολείο και τεχνολογία συμβάλλουν στη διαμόρφωση ανθρώπων που πιστεύουν ότι τα δικαιούνται όλα κι ότι ο κόσμος τούς χρωστάει επειδή είχε τη μεγάλη τύχη να γεννηθούν μέσα του.
Παρατηρείται τάση εκθήλυνσης με την παραδοσιακή έννοια του όρου: μαλθακότητα, ωραιοπάθεια μαζί με έλλειψη αυτοπεποίθησης, τρωτότητα – μια μορφή ευνουχισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσβάλλονται εύκολα, δεν αντέχουν γνώμες που δεν συμφωνούν με τις δικές τους και εμφανίζουν ψυχοσωματικά συμπτώματα από αιτίες που θα φαίνονταν ανεπαρκείς σε προηγούμενες εποχές. Η υπερβολική οικογενειακή προστατευτικότητα, η αβρότητα της σχολικής παιδείας, η χαλαρότητα και το ότι καλομαθαίνουμε ή κακομαθαίνουμε από μικροί, δημιουργούν, εκτός από τη σύγχρονη εκδοχή του μαμόθρεφτου, άτομα με ιδιότητες της βικτοριανής εποχής: ασθενικοί και πληγωμένοι ήρωες και ηρωίδες της καθημερινότητας που ταράζονται (που «αγχώνονται») με το παραμικρό· που σπεύδουν να καταγγείλουν ως εκφοβισμό και παρενόχληση οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν τους επαινεί και δεν τους κολακεύει.
Μολονότι μέσα από τα ηλεκτρονικά δίκτυα οι άνθρωποι εκτίθενται όλο και περισσότερο, τοποθετώντας εθελοντικά τον εαυτό τους στο αδιάκριτο βλέμμα και στην κρίση των άλλων, φαίνεται ότι δεν αντέχουν τις συνέπειες αυτής της έκθεσης.
Όλα αρχίζουν από τα αμερικανικά πανεπιστήμια που δίνουν τον τόνο. Η πολιτική ορθότητα, την οποία έχουμε ήδη πληρώσει πολύ ακριβά στην πολιτική –με πολύ συντηρητικές ανακρούσεις και με επιστροφή στη γλώσσα της βαρβαρότητας–, στηρίζεται σε αυτή την υπερευαισθησία, στην αδυναμία του ατόμου να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να νιώσει ασφάλεια μέσα στον κόσμο. Οι φοιτητές-χιονονιφάδες που θεωρούν προσβλητικό ό,τι ακούγεται και συμβαίνει –προσβλητικό για τις γυναίκες, προσβλητικό για τους γκέι, προσβλητικό για τους μουσουλμάνους, για τους βουδιστές, για τους Σιχ, για τους ινδουιστές, για τα ζώα, για τους υπέρβαρους, για τους ηλικιωμένους– μπορούν να φτάσουν σε ακρότητες που θα ήταν κωμικές, αν δεν ήταν φασιστοειδείς. Στο πανεπιστήμιο του Γέιλ, οι φοιτητές δήλωσαν ότι οι μεταμφιέσεις στη γιορτή του Χάλογουιν ήταν προσβλητικές για τις μάγισσες, κι ότι εν πάση περιπτώσει η πολιτιστική οικειοποίηση «ξένων» μύθων και «ξένης» κουλτούρας είναι αναίσχυντη κλοπή. Υπό αυτή την έννοια, η οικειοποίηση των νέγρικων μπλουζ από τους λευκούς μουσικούς είναι κλοπή και προσβάλλει την αφροαμερικανική κοινότητα. Και πάει λέγοντας: μπορώ να αραδιάσω πλήθος παραδειγμάτων.
Αυτή η συλλογιστική οδηγεί σε κοινωνική κατάτμηση και επιμέρους εθνικιστική σπασμωδικότητα. Αλλά κυρίως επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα παιδιά και τους νέους: σαν μοναδικά, ανώτερα όντα με θαυμαστές αρετές που αξίζουν να τους δοθεί ο κόσμος ως δώρο σ’ ένα κουτί με φανταχτερό περιτύλιγμα.
Γίνεται πολύς λόγος για «ασφαλείς χώρους» όπου κανείς δεν θα μας προσβάλλει, δεν θα μας επικρίνει και δεν θα εκφράζει γνώμες που ταράζουν την ευαίσθητη ψυχή μας.
Αν συνεχίσουμε έτσι θα καταλήξουμε όλοι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου