"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αυτοκριτική δια πάσαν νόσον και πάσαν ...

Μια επιταγή που σχεδόν όλοι ξέρουν πως είναι ακάλυπτη, αλλά εκτιμάται ως πολύτιμη από πολλούς, είναι η υποκριτική αυτομεμψία

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Το να μισοπείς μέσα από τα δόντια σου, με αγέρωχο και πληγωμένο ύφος, διάφορες θλιμμένες γενικολογίες, πασπαλισμένες με πούδρα αυτοκριτικής, θεωρείται από τον εξωνημένο Τύπο και τους πολιτευτές που απευθύνονται σε μπαμπουίνους και όχι σε πολίτες «γενναία παραδοχή λαθών»!

Κι έσταξε η ουρά του γαϊδάρου κι έχασε η Βενετιά βελόνι κι ήταν λάθος, τι να γίνει, δεν βρέχει, αλλά σε φτύνει.

Ο Τσίπρας, λένε, στη ΔΕΘ έκανε την «αυτοκριτική» του. 

Σώπα, ρε συ! Η αυτού πανάχραντος αγιότης, ο σοφολογιότατος, καταδέχτηκε να κηλιδώσει τον άσπιλο ουράνιο μανδύα (ραμμένος στα Εξάρχεια και λαδωμένος από χωριάτικη σαλάτα του ταβερνείου Γιάντες), με λέξεις που δεν τον εξυψώνουν μέχρι τους άφθαστους αιθέρες του σοσιαλιστικού παραδείσου, τον οποίο ετοίμαζε για εμάς.

Η αποδοχή της «αυτοκριτικής» ως αρκετής για να ξεπλύνει βρόμες, μπόχες και τσίκνες μιας δυσώδους κυβερνητικής θητείας είναι, στ’ αλήθεια, ένα από τα μεγαλύτερα και προκλητικότερα δουλέματα που μπορεί να κάνει κάποιος σε έναν ή σε περισσοτέρους.

Και τι μας νοιάζει αν… καταδέχτηκες να παραδεχθείς λάθη, την ίδια στιγμή που πρόδωσες το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ένα ανύπαρκτο έθνος το οποίο κατασκεύασαν εκ του προχείρου οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι;

Και τι θα καταλάβουν από την αυτοκριτική (που ούτε τέτοια ήταν αυτή που ψέλλισε ο Τσίπρας) οι...


 καμένοι και κατεστραμμένοι από τα βαρουφάκεια καραγκιοζιλίκια της «δημιουργικής ασάφειας», του κλεισίματος των τραπεζών και των κάπιταλ κοντρόλ;

Και πώς θα αποκατασταθούν οι βλάβες από τις ληστείες, τους φόνους και τη βία, που άσκησαν στην κοινωνία οι μοβόροι λύκοι του εγκλήματος, οι οποίοι έπεσαν στα μαλακά με τους νόμους «τύπου» Παρασκευόπουλου;

Είναι ντροπή και για τους πολιτικούς και για τα ΜΜΕ, αλλά και για κάθε εχέφρονα πολίτη να εισπράττουν τα κάλπικα νομίσματα της δήθεν «αυτοκριτικής» και να τα γυρίζουν πίσω στον παραλήπτη επαυξημένα, με τη μορφή των ευμενών κριτικών και των θετικών εντυπώσεων. 

Και η ξεφτίλα συνεχίζεται αμείωτη…

Δεν υπάρχουν σχόλια: