"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο σκύλος του Παβλόφ χειροκροτεί

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ


Στις συναυλίες κλασικής μουσικής είναι φυσικό να συμβαίνει. Εκεί, πηγαίνουν πολλοί που δεν ξέρουν, επειδή ακριβώς θέλουν διά της παρουσίας τους να δείξουν ότι ξέρουν. Για τον λόγο αυτό είναι που τους βλέπετε να πετάγονται να χειροκροτήσουν πρώτοι, πάντα τη λάθος στιγμή, νομίζοντας ότι εκεί τελειώνει το έργο. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορώ να καταλάβω μια τέτοια συμπεριφορά, επειδή μπορώ να το εξηγήσω λογικά.


Αλλά, όταν συμβαίνει κάτι ανάλογο σε πολιτική ομιλία, δυσκολεύομαι να το εξηγήσω ή, μάλλον, δυσκολεύομαι να αποδεχθώ τη μόνη λογική εξήγηση: ότι εκείνοι που χειροκροτούν στο λάθος σημείο μιας πολιτικής ομιλίας δεν καταλαβαίνουν τι ακούν. Δεν σημαίνει αυτό απαραιτήτως ότι δεν καταλαβαίνουν ελληνικά – οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς που χειροκροτούν στο λάθος σημείο έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση. Σημαίνει περισσότερο ότι δεν σκέπτονται. Χειροκροτούν κάτι επειδή τους ακούγεται «έξυπνο» ή «ωραίο» (σαν σύνθημα λ.χ.), πέραν του νοήματός του. Εχουν μπερδέψει, ενδεχομένως, την πολιτική με την ποίηση – ακριβέστερα, με τη λάθος αντίληψη για την ποίηση. Εχουν μπερδέψει, ακόμη πιο σωστά, την πολιτική με τον Ρέμο.



Προχθες, λ.χ., στην ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την Κ.Ο. της Ν.Δ., μου έκανε κάκιστη εντύπωση ότι πολλοί βουλευτές πετάχτηκαν να χειροκροτήσουν μόλις ο Κυριάκος είπε ότι η κυβέρνηση εξελέγη υποσχόμενη παροχές 12 δισ. και κατέληξε να επιβάλει μέτρα ύψους 12 δισ.  


Συγγνώμη, τι βρήκαν να χειροκροτήσουν;  


Το ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ που πέτυχε τον σκοπό του ή τις επιπτώσεις του, που θα τις λουζόμαστε μέχρι το 2022; 


Εντάξει, θα πείτε, χειροκρότησαν τον αρχηγό τους! Σωστά, έχετε δίκιο· η ελληνική μας δουλοπρέπεια, είχα ξεχάσει, χάρη στην οποία αναπτύχθηκε σε αυτά τα εδάφη η τέχνη του γλειψίματος…



Πάντως, υπάρχει κάτι πολύ θλιβερό στην εικόνα βουλευτών που χειροκροτούν μηχανικά, επειδή ο αρχηγός τους είπε ωραία κάτι πολύ δυσάρεστο. (Αναμενόμενο, βέβαια, από μια άλλη πλευρά· αν σκεφθείς ότι αυτοί οι άνθρωποι υπέγραψαν την ερώτηση για το «Τάμα του Εθνους»…)



Μιλώντας για τα θλιβερά της ομιλίας, όμως, δεσπόζουσα στα βουλευτικά έδρανα ήταν η θεσπέσια μορφή του...
 Μάκη του Γιακουμάτου


Χύμα στο κάθισμά του, λες και βρισκόταν σε καφενείο. Επάνω στην κοιλιά του είχε απλωμένη μια φανταχτερή ροζ γραβάτα. Ισως με αυτή προσπαθεί να διαψεύσει τα περί ομοφοβικότητας που του προσάπτουν – αδίκως, πιστεύω, διότι μου φαίνεται απίθανο να μπορεί να καταλάβει μια τόσο δύσκολη λέξη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: