ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η ρετσινιά της αριστείας και οι συνταξιούχοι

Editorial της ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ

Επειτα από την «ανακωχή» σε όλα τα επίπεδα για τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, η Ελλάδα μπαίνει σε ένα νέο κύκλο εντάσεων, πολιτικών και οικονομικών. Οπως λέει ο σοφός λαός «ο τραχανάς είναι απλωμένος».

Δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό που ανατρέπει τα πάντα και δημιουργεί αντιπαραθέσεις, είναι και οι φόβοι για την παγκόσμια οικονομία που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά και τις προοπτικές της Ελλάδας για έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία, με την εκλογή νέου προέδρου, ίσως αποτελέσουν την αρχή για μια σημαντική πολιτική ανατροπή σε όλα τα κόμματα.

Ωστόσο, κυρίαρχο ζήτημα, που αγγίζει εκατομμύρια πολίτες, νυν συνταξιούχους και εργαζομένους που θέλουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου να απολαύσουν τους κόπους τους, είναι η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν πολλά χρόνια στη διάθεσή τους να λύσουν το μείζον αυτό πρόβλημα, ενώ και η σημερινή έκανε τραγικά λάθη και επιλογές όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Κάθε φορά που βρισκόταν ένας σοβαρός πολιτικός, με όραμα και γνώση του ασφαλιστικού να προτείνει αλλαγές, υπήρχαν πάντοτε αντιδράσεις που κατά κύριο λόγο προερχόταν από την πλευρά της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που τότε δεν ήταν κυβερνώσα, αλλά σήμερα καλείται να απασφαλίσει τη «βόμβα» που της κληροδοτήθηκε.
 

Δυστυχώς, όμως, η μεταρρύθμιση που προτείνεται είναι «λειψή». Είναι μια εμβαλωματική λύση, η οποία κυριαρχείται από ιδεοληψίες ετών. Αποτελεί ακόμη μια προσπάθεια να αποκρυβεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί ή να ξαναμπεί ο σκελετός στην ντουλάπα.

Το πιο σοβαρό είναι ότι πρόκειται για μια πρόταση η οποία θα οδηγήσει σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις και σε ένα ή δύο χρόνια το συνταξιοδοτικό σύστημα θα χρειάζεται νέα μεταρρύθμιση ή θα καταρρεύσει οριστικά.

Για παράδειγμα... 

η περίπτωση των εισφορών στους ελεύθερους επαγγελματίες. Οπως είπε χθες ο κ. Κατρούγκαλος θα πληρώνουν το 6,5% και το υπόλοιπο 13,5% οι εργοδότες. Ομως, είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο μέτρο θα οδηγήσει σε έκρηξη της «μαύρης» εργασίας και της εισφοροδιαφυγής.  

Ενας γιατρός ή ένας δικηγόρος γιατί να δηλώνει το πραγματικό του εισόδημα και να μην το αποκρύβει μειώνοντας έτσι τις εισφορές που θα καταβάλλει; 

Οπως επίσης και γιατί να μην αυξηθούν οι «αδήλωτοι» εργαζόμενοι; Μήπως πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα περιορίσουν τέτοια φαινόμενα;

Από την άλλη, μια δήλωση του κ. Κατρούγκαλου είναι ενδεικτική για το πώς γίνεται η διαχείριση ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος. «Είναι ταξικά μεροληπτικό υπέρ των αδύναμων το νέο ασφαλιστικό»», είπε ο υπουργός, και είναι προφανές ότι επικοινωνιακά «πουλάει» η δήλωση. Τι σημαίνει, όμως; 

Οτι αυτός που εργάζεται ατέλειωτες ώρες, είναι ικανότατος, πληρώνεται με υψηλούς μισθούς και καταβάλλει αντίστοιχα υψηλότατες εισφορές θα καλύψει τις υπόλοιπες συντάξεις και την αποτυχία του συστήματος; 

Θα έχει καταβάλει τεράστια ποσά για να απολαύσει υψηλότερη σύνταξη και τελικά θα βρεθεί στο ίδιο τσουβάλι με κάποιον που εργάστηκε λιγότερα χρόνια, με λιγότερη ένταση και με ασφαλώς πολύ λιγότερες εισφορές;
 

Αραγε, τι είδους ταξικός πόλεμος είναι αυτός;

Ή, μήπως, η «ρετσινιά της αριστείας» απλώνεται παντού;