ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Θυμάμαι πρόσφατη δήλωση του Προέδρου της
Δημοκρατίας μας ότι με κάθε τρόπο θα υπερασπιστεί την παραμονή μας στην
Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν θα αποδεχτεί το παραμικρό σχετικό ρίσκο.
Αν το παπατζίδικο δίλημμα (εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς) που θέτει ο Αλέξης Τσίπρας, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, δεν εμπεριέχει ρίσκο για την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, τότε ο Πρόεδρος είναι ή ανησυχητικά ή εγκληματικά επιλεκτικά μύωψ.
Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι η εξουσία τυφλώνει. Πολλώ δε μάλλον όταν η εξουσία σού παραχωρείται και οφείλεις βαθιά ευγνωμοσύνη στον ευεργέτη.
Οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε πώς του ήρθε του Πρωθυπουργού η μορφή του Προκόπη Παυλόπουλου στον νου ως επιλογή Προέδρου. Οι πολίτες τον είχαμε αφήσει κάπου στις φωτιές της καμένης Αθήνας το 2008 και μετέπειτα στο ευφυέστατο σύστημα προσλήψεων stage, ώστε να μπουκώσουν με προσλήψεις το σύμπαν (καθώς το δημόσιο στερείτο προσλήψεων) λίγο πριν παραδώσουν την εξουσία. Είχαν, λέει, διαπιστώσει ότι λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν... Παλιές θλιβερές ιστορίες αναντιστοιχιών που θα μας κυνηγάνε αενάως σαν κατάρες. Γιατί όμως αναφέρω σήμερα, μια τραγικά θλιβερή μέρα μασκών που πέφτουν στο πάτωμα - έμελλε να δούμε ακόμα έναν καρνάβαλο να ολοκληρώνει την πομπή του γλεντιού μας...
Γιατί αναφέρομαι στον Προκόπη μπας και προκόψουμε;
Για να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα, πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας να δώσει την συγκατάθεσή του, με την υπογραφή του.
Θα υπογράψει;
Θα μας διακτινίσει μετά της «βούλας» του στον πλανήτη του χάους;
Θα χαϊδέψει στοργικά στα κεφαλάκια τους τα αμούστακα παιδάκια που ανέλαβαν να μας σώσουν κάνοντας τους ακόμα ένα χατιράκι;
Και αντί και την ύστατη ακόμα στιγμή να φερθούν ως ενήλικες, αναλαμβάνοντας ακέραιες ευθύνες, καταφεύγουν σε «δημιουργικές» μετατοπίσεις ευθυνών;
Αν εκείνοι, οι τόσο έτοιμοι να κυβερνήσουν και τόσο «μελετημένοι», δεν βγάζουν άκρη και είναι σαν να τους στόχευσε κεραυνός εν κρανίω, με ποια ακριβώς στοιχεία γνώσης και μελέτης και εμπειρίας θα πρέπει ο πολίτης να πάρει επάνω του την ευθύνη μιας απόφασης με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ τσιτάτων;
Αν ο υπουργός που έπαιξε την τύχη μας στα ζάρια της τζούφιας έπαρσης, ο «κοκκινογραμμίτης» Βαρουφάκης, χρειάζεται μια ζωή 1.000 λέξεις για να μην συνεννοηθεί εντέλει με κανέναν, γιατί ο λαός πρέπει να αρκεστεί σε 2 όλες κι όλες για να συνεννοηθεί με όλον τον πλανήτη;
Ιδού λοιπόν κύριε Πρόεδρε! Πεδίο δόξης λαμπρό. Να αποσβέσουμε βρε αδελφέ τον μισθό σας. Και στο κάτω-κάτω εσείς δεν διακινδυνεύετε να ασπρίσουν τα μαλλιά σας... Αλί στους πολίτες!
Υ.Γ. Αν παρόλα τα παραπάνω, δεχτούμε ότι οι ελάχιστες αρμοδιότητες από το Σύνταγμα που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν του επιτρέπουν να πει πολιτικά «όχι», ο συνταγματολόγος Προκόπης Παυλόπουλος θα αποδεχτεί ένα δημοψήφισμα που όλοι μέχρι στιγμής οι συνταγματολόγοι που μίλησαν θεωρούν αντισυνταγματικό;
Αν το παπατζίδικο δίλημμα (εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς) που θέτει ο Αλέξης Τσίπρας, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, δεν εμπεριέχει ρίσκο για την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, τότε ο Πρόεδρος είναι ή ανησυχητικά ή εγκληματικά επιλεκτικά μύωψ.
Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι η εξουσία τυφλώνει. Πολλώ δε μάλλον όταν η εξουσία σού παραχωρείται και οφείλεις βαθιά ευγνωμοσύνη στον ευεργέτη.
Οι περισσότεροι αναρωτηθήκαμε πώς του ήρθε του Πρωθυπουργού η μορφή του Προκόπη Παυλόπουλου στον νου ως επιλογή Προέδρου. Οι πολίτες τον είχαμε αφήσει κάπου στις φωτιές της καμένης Αθήνας το 2008 και μετέπειτα στο ευφυέστατο σύστημα προσλήψεων stage, ώστε να μπουκώσουν με προσλήψεις το σύμπαν (καθώς το δημόσιο στερείτο προσλήψεων) λίγο πριν παραδώσουν την εξουσία. Είχαν, λέει, διαπιστώσει ότι λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν... Παλιές θλιβερές ιστορίες αναντιστοιχιών που θα μας κυνηγάνε αενάως σαν κατάρες. Γιατί όμως αναφέρω σήμερα, μια τραγικά θλιβερή μέρα μασκών που πέφτουν στο πάτωμα - έμελλε να δούμε ακόμα έναν καρνάβαλο να ολοκληρώνει την πομπή του γλεντιού μας...
Γιατί αναφέρομαι στον Προκόπη μπας και προκόψουμε;
Για να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα, πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας να δώσει την συγκατάθεσή του, με την υπογραφή του.
Θα υπογράψει;
Θα μας διακτινίσει μετά της «βούλας» του στον πλανήτη του χάους;
Θα χαϊδέψει στοργικά στα κεφαλάκια τους τα αμούστακα παιδάκια που ανέλαβαν να μας σώσουν κάνοντας τους ακόμα ένα χατιράκι;
Και αντί και την ύστατη ακόμα στιγμή να φερθούν ως ενήλικες, αναλαμβάνοντας ακέραιες ευθύνες, καταφεύγουν σε «δημιουργικές» μετατοπίσεις ευθυνών;
Αν εκείνοι, οι τόσο έτοιμοι να κυβερνήσουν και τόσο «μελετημένοι», δεν βγάζουν άκρη και είναι σαν να τους στόχευσε κεραυνός εν κρανίω, με ποια ακριβώς στοιχεία γνώσης και μελέτης και εμπειρίας θα πρέπει ο πολίτης να πάρει επάνω του την ευθύνη μιας απόφασης με ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ τσιτάτων;
Αν ο υπουργός που έπαιξε την τύχη μας στα ζάρια της τζούφιας έπαρσης, ο «κοκκινογραμμίτης» Βαρουφάκης, χρειάζεται μια ζωή 1.000 λέξεις για να μην συνεννοηθεί εντέλει με κανέναν, γιατί ο λαός πρέπει να αρκεστεί σε 2 όλες κι όλες για να συνεννοηθεί με όλον τον πλανήτη;
Ιδού λοιπόν κύριε Πρόεδρε! Πεδίο δόξης λαμπρό. Να αποσβέσουμε βρε αδελφέ τον μισθό σας. Και στο κάτω-κάτω εσείς δεν διακινδυνεύετε να ασπρίσουν τα μαλλιά σας... Αλί στους πολίτες!
Υ.Γ. Αν παρόλα τα παραπάνω, δεχτούμε ότι οι ελάχιστες αρμοδιότητες από το Σύνταγμα που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν του επιτρέπουν να πει πολιτικά «όχι», ο συνταγματολόγος Προκόπης Παυλόπουλος θα αποδεχτεί ένα δημοψήφισμα που όλοι μέχρι στιγμής οι συνταγματολόγοι που μίλησαν θεωρούν αντισυνταγματικό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου