ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ευρωπαϊκή ομογενοποίηση και τσαμπουκαλεμένοι γραφικοί ζήτουλες

Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Τεντώνει το σχοινί. Αμβλύνεται η αντίληψη. Εκτοξεύεται η τηλεοπτική προχειρολογία. Δεσπόζει, αφελώς, το ερώτημα. Ποιοι είναι με τους δανειστές; Ποιοι όχι;

Οι ερωτώντες έχουν μεσάνυκτα. Αγνοούν την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ο συνειδητός ευρωπαϊστής αισθάνεται Ευρωπαίος πρωτίστως. Δευτερευόντως ανάγεται στην ειδικώτερη καταγωγή του. Ακριβώς το όμοιο καθιερώθηκε και για την ελληνική επικράτεια. Πρωτευόντως όλοι οι υπήκοοι αισθάνθηκαν Έλληνες. Δευτερεύουσα κατέστη η σύνδεση προς το διαμέρισμα καταγωγής τους.

         Ευρωπαϊκή ομογενοποίηση σημαίνει συστράτευση των επί μέρους λαών. Αυτό προς ανάδειξη προϊόντος (πολιτιστικού και οικονομικού) ευρωπαϊκού. Έτσι μόνον η Ευρώπη θα σταθεί διεθνώςως ανάχωμαστον επεκτατισμό των μεγαθηρίων της Ασίας. Η Ευρώπη εκφράζεται στο “made in Europe”. Εκεί κατατείνει (και) η σύμβαση της Λισσαβόνας. Κυρώθηκε πανευρωπαϊκώς την 1.12.09.Δι΄αυτής κινείται η ομοσπονδιοποίηση των κρατών μελών. Ατυχώς, της διεργασίας απουσιάζει η Ελλάς. Είναι συνολικά εξηρημένη της πολιτισμικής Ευρώπης, λόγωτων δυσχερειών προσαρμογής της (Katainen 17.9.14).

Η πραγματικότητα της ζωής εξοστράκισε, οικονομικώς, την Ελλάδα. Τα ομόλογα που εξέδιδε η Ελλάς έπαυσαν ν’ αγοράζονται. Έτσι βρέθηκε (η Ελλάς) χωρίς ευρώ. Έγινε σαφές, δηλαδή, πως η μέχρι τότε ένταξη ήταν στηριγμένη – αποκλειστικώς – σε χρήμα δανεικό. Σταμάτησαν τα δάνεια. Πτώχευσε η χώρα (2012) (!).

Όσοι αναφέρονται υποτιμητικά στα λεγόμενα μνημόνια αγνοούν το κεφαλαιώδες:

  Ότι, δηλαδή, όλ’ αυτά δεν είναι άλλο τι, παρά δεύτερη ευκαιρία προς την Ελλάδα, ώστε να ενταχθεί (αυτή την φορά) οργανικώς. Να μη διαρκεί, άρα, η ένταξη όσο και τα όποια δανεικά εισπράττει, μάλιστα, έναντι ομολόγων της.

Εμπόδια μεγάλα είναι το κατάχρεο δημόσιο και το εξ ίσου κατάχρεο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. Εάν αυτά δεν εξυγιανθούν η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει. Και εάν αυτό δεν συμβεί, ουδεμίαένταξή μας στην Ευρωζώνη θα είναι, πράγματι, οργανική.  

Πρέπει, άρα, ν’ αποφύγουμε τις καταδολιεύσεις που μετήλθαμε για την πρώτη ένταξη στην Ευρωζώνη. Αυτή την φορά να εξορθολογισθούμε ώστε να σταθεροποιηθούμε εκεί. Τότε θα είμεθα και υπερήφανοι και ισότιμοι. Όσο περιμένουμε κάποια δόση για να ζήσουμε, είμεθα παρίες και εξαρτημένοι. Τόσο απλό είναι το ζήτημα (!!!).

Αγράμματοι πολιτικολογούντες ζητούν σκλήρυνση, εν τούτοις, της ελληνικής στάσης. Επικαλούνται την λαϊκή εντολή της 25.1.2015. Όμως, κατά το Σύνταγμά μας(άρθρ. 60), κριτήριο δράσης του βουλευτή είναι – μόνον – η συνείδησή του. Ουδέποτε αμφισβητήθηκε η εκπροσωπευτική εξουσία βουλευτού διότι άλλαξε γνώμη ή και κόμμα. Άλλωστε, εδώ, εξ ίσου λαοπρόβλητη ήταν η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Εξ ίσου εδικαιούτο (και ο Σαμαράς) να εκτελεί την προς αυτόν εντολή.  

Συμπέρασμα: Τα περί εντολών φληναφήματα, δεν πείθουν. Ως ανόητα προκαλούν.

Είναι “πτωχοπροδρομισμός” να επιμένουμε σε ονομαστική μείωση του χρέους. Τονίζουμε έτσι, άλλωστε, την σπάταλη διαχείρισή μας. Δηλαδή, τα χρόνια τηςεικονικής ευημερίας, δια δανεικών. Άρα δια ξένων χρημάτων που αρνούμαστε να επιστρέψουμε (!). Ούτως ή άλλως, η ελλειμματική μας λειτουργία σήμερα προσθέτει διαρκώς νέα χρέη. Αυτά θα υποκαταστήσουν τα όποια, τυχόν, διαγραφούν παλαιά (!).

Αντιθέτως, είναι υψηλόφρων ο στόχος να ζητήσουμε όχι μείωση χρέους, αλλά συνδρομή για ανάπτυξη τηςοικονομίας. Παιχνιδάκι γίνεται το χαμηλότοκο, άλλωστε, χρέος εάν αυξήσουμε το ετήσιο ΑΕΠ σε 300 δις από 175, περίπου. Έτσι θα εξασφαλίσουμε πάγια ευημερία στον τόπο.

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Αλέξης Μητρόπουλος, δήλωσε (Εστία11 τρέχ.) πως την 20 Φεβρουαρίου μας δόθηκαν δύο επιλογές “μνημόνιο ή ρήξη”. 

Μάλλον η κατάσταση διαγράφεται απειλητικότερη: 

Και το “μνημόνιο” θ’ αποδεχθούμε και την “ρήξη” δεν θ’ αποφύγουμε.

Ό,τι το καλλίτερο στις εν εξελίξει διαβουλεύσεις φαίνεται πως είναι το εξής: Μία επανάληψη της formula της 20ης Φεβρουαρίου. Δηλαδή, επαναβεβαίωση των συμφωνημένων. Κατά τα λοιπά δε, στάση αναβλητική. Ο Σύριζα είναι δέσμιος της ανεδαφικής ρητορείας του. Εθνικολαϊκός και αριστερόστροφος αδυνατεί νακατανοήσει την ανάγκη του οικονομικού εξορθολογισμού. Έτσι, μοιραία, οι τριβέςμε την Ευρώπη δεν θα τελειώσουν.

Αντιστοίχως η αντίληψη της τελικής ρήξης, ατυχέστατα, θα ωριμάζει. Εστράφη, πλέον, εναντίον μας και ο κ. Renzi. Δήλωσε πως οι Ιταλοί εργάτες δεν θα πληρώνουν υπερβολικές συντάξεις Ελλήνων (Εστία 15.6.15).

EΣΤΙΑ