Του Σάκη Μουμτζή
Η θέση που διατύπωσε ο Γ. Σακελλαρίδης πως η κυβέρνηση θα διενεργήσει δημοψήφισμα αν οι εταίροι απαιτήσουν νέα μέτρα, ουσιαστικά το προαναγγέλλει.
Γιατί είναι αυτονόητο πως νέα χρηματοδότηση χωρίς νέα μέτρα, δεν νοείται.
Η θέση που διατύπωσε ο Γ. Σακελλαρίδης πως η κυβέρνηση θα διενεργήσει δημοψήφισμα αν οι εταίροι απαιτήσουν νέα μέτρα, ουσιαστικά το προαναγγέλλει.
Γιατί είναι αυτονόητο πως νέα χρηματοδότηση χωρίς νέα μέτρα, δεν νοείται.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο δεύτερο σκέλος της δήλωσης του πως
το ερώτημα του δημοψηφίσματος, θα ζητεί από τον λαό να τα εγκρίνει ή να
τα απορρίψει (τα νέα μέτρα).
Παρακάμπτοντας κάποια τεχνικής φύσεως θέματα, με πολιτικές όμως απολήξεις (δηλ. θα τεθεί όλο το πακέτο των μέτρων ή μόνον τα επίμαχα και σε αυτήν την περίπτωση τι γίνονται αυτά που έμειναν εκτός δημοψηφίσματος αν τα υπόλοιπα απορριφθούν κλπ, που βέβαια συναρτώνται όλα αυτά και με την στάση των εταίρων μας), έχω να επισημάνω τα εξής.
1. Επειδή τα νέα μέτρα θα είναι προαπαιτούμενα της νέας χρηματοδότησης, ανακύπτει το ερώτημα τι γίνεται στην περίπτωση που ο λαός αρνηθεί να τα δεχθεί. Γιατί αν έχουμε ανάγκη αυτά τα χρήματα τα επόμενα χρόνια, πρέπει να έχουμε έτοιμη και την εναλλακτική λύση. Εάν βέβαια οι κυβερνώντες κρίνουν πως δεν τα έχουμε ανάγκη, τζάμπα η φασαρία.
2. Δεν διευκρίνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τι εννοεί λέγοντας « νέα μέτρα». Υπάρχουν και παλαιά; και εάν ναι, ποια είναι αυτά που προφανώς είναι αποδεκτά από την κυβέρνηση;
3. Ας ψάξουμε να βρούμε τους αποδέκτες αυτής της δήλωσης. Σίγουρα είναι και οι εταίροι μας, για να γνωρίζουν τη διαδικασία και ως εκ τούτου οι απαιτήσεις τους να είναι μετριοπαθείς, ώστε να γίνουν αποδεκτές από το εκλογικό σώμα. Πιθανόν και το εσωτερικό του Σύριζα . Οι διαφωνούσες συνιστώσες αφοπλίζονται στο βαθμό πλέον που αποφασίζει ο κυρίαρχος λαός. Αν μάλιστα η κυβέρνηση, ευφυώς πράττουσα, τηρήσει ουδέτερη στάση, το όποιο αποτέλεσμα θα είναι απλώς οδηγός δράσης γι’ αυτήν. Σε δύσκολη θέση αναμφίβολα θα βρεθεί και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς θα πρέπει να υποστηρίξει τα νέα μέτρα, γιατί διαφορετικά αυτοακυρώνεται. Εάν δεν ζητήσει την υπερψήφιση τους ουσιαστικά αποδοκιμάζει την κυβερνητική του θητεία.
4. Σίγουρα όμως το βασικότερο ζήτημα είναι κατά πόσον το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα γίνει αποδεκτό από τους δανειστές και τους εταίρους μας. Η παλαιότερη απόπειρα του Γ. Παπανδρέου έδειξε πως η άλλη πλευρά θεωρεί ως το μόνο δυνατό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Έτσι αυτομάτως αναφύεται το πρόβλημα, σε περίπτωση απόρριψης των μέτρων από τον λαό, ποιό είναι το επόμενο βήμα και κυρίως ποιός το κάνει.
Παρατηρούμε λοιπόν πως ενώ εκ πρώτης όψεως το δημοψήφισμα φαίνεται ότι βγάζει την κυβέρνηση από τα αδιέξοδα της πορείας της -καθώς μεταθέτει την απόφαση στον κυρίαρχο λαό- εν τούτοις δημιουργεί προβλήματα σε περίπτωση αρνητικής θέσεως.
Παραβλέπω δε την επίπτωση που θα έχει στην οικονομία η εξαγγελία του και μόνον (καταθέσεις, χρηματιστήριο, εισαγωγές, εξαγωγές, ψυχολογικό κλίμα στην αγορά, κλπ). Παρ’ όλα αυτά, η κυβερνητική θέση για το δημοψήφισμα δεν είναι μία ακόμα άσκηση ρητορείας. Έχει βαθύτατα πολιτικό χαρακτήρα και είναι -κατά την γνώμη μου- ειλημμένη απόφαση. Ο Σύριζα έχοντας διδαχθεί από το ολίσθημα της κυβέρνησης Παπανδρέου να μην θέσει στην κρίση του λαού την στροφή των 180 μοιρών που διέπραξε, θα φροντίσει την ανάλογη απόφαση να την πάρει ο ίδιος ο λαός.
Ιεραρχώντας την κομματική του επιβίωση πάνω από τα τεράστια προβλήματα που θα προκύψουν για την χώρα, αν το κουρασμένο και απηυδισμένο από μέτρα εκλογικό σώμα, απορρίψει τα νέα μέτρα, θα έχει την δυνατότητα να επαναχαράξει τις κινήσεις του, με βάση τα καινούργια δεδομένα. Και για να κατανοήσουμε όλα τα παραπάνω, δεν πρέπει λησμονούμε πως ο κατευθυντήριος άξονας της κυβέρνησης είναι: θέλουμε τα λεφτά σας, μόνον υπό τους όρους μας !!!
Παρακάμπτοντας κάποια τεχνικής φύσεως θέματα, με πολιτικές όμως απολήξεις (δηλ. θα τεθεί όλο το πακέτο των μέτρων ή μόνον τα επίμαχα και σε αυτήν την περίπτωση τι γίνονται αυτά που έμειναν εκτός δημοψηφίσματος αν τα υπόλοιπα απορριφθούν κλπ, που βέβαια συναρτώνται όλα αυτά και με την στάση των εταίρων μας), έχω να επισημάνω τα εξής.
1. Επειδή τα νέα μέτρα θα είναι προαπαιτούμενα της νέας χρηματοδότησης, ανακύπτει το ερώτημα τι γίνεται στην περίπτωση που ο λαός αρνηθεί να τα δεχθεί. Γιατί αν έχουμε ανάγκη αυτά τα χρήματα τα επόμενα χρόνια, πρέπει να έχουμε έτοιμη και την εναλλακτική λύση. Εάν βέβαια οι κυβερνώντες κρίνουν πως δεν τα έχουμε ανάγκη, τζάμπα η φασαρία.
2. Δεν διευκρίνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τι εννοεί λέγοντας « νέα μέτρα». Υπάρχουν και παλαιά; και εάν ναι, ποια είναι αυτά που προφανώς είναι αποδεκτά από την κυβέρνηση;
3. Ας ψάξουμε να βρούμε τους αποδέκτες αυτής της δήλωσης. Σίγουρα είναι και οι εταίροι μας, για να γνωρίζουν τη διαδικασία και ως εκ τούτου οι απαιτήσεις τους να είναι μετριοπαθείς, ώστε να γίνουν αποδεκτές από το εκλογικό σώμα. Πιθανόν και το εσωτερικό του Σύριζα . Οι διαφωνούσες συνιστώσες αφοπλίζονται στο βαθμό πλέον που αποφασίζει ο κυρίαρχος λαός. Αν μάλιστα η κυβέρνηση, ευφυώς πράττουσα, τηρήσει ουδέτερη στάση, το όποιο αποτέλεσμα θα είναι απλώς οδηγός δράσης γι’ αυτήν. Σε δύσκολη θέση αναμφίβολα θα βρεθεί και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς θα πρέπει να υποστηρίξει τα νέα μέτρα, γιατί διαφορετικά αυτοακυρώνεται. Εάν δεν ζητήσει την υπερψήφιση τους ουσιαστικά αποδοκιμάζει την κυβερνητική του θητεία.
4. Σίγουρα όμως το βασικότερο ζήτημα είναι κατά πόσον το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα γίνει αποδεκτό από τους δανειστές και τους εταίρους μας. Η παλαιότερη απόπειρα του Γ. Παπανδρέου έδειξε πως η άλλη πλευρά θεωρεί ως το μόνο δυνατό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Έτσι αυτομάτως αναφύεται το πρόβλημα, σε περίπτωση απόρριψης των μέτρων από τον λαό, ποιό είναι το επόμενο βήμα και κυρίως ποιός το κάνει.
Παρατηρούμε λοιπόν πως ενώ εκ πρώτης όψεως το δημοψήφισμα φαίνεται ότι βγάζει την κυβέρνηση από τα αδιέξοδα της πορείας της -καθώς μεταθέτει την απόφαση στον κυρίαρχο λαό- εν τούτοις δημιουργεί προβλήματα σε περίπτωση αρνητικής θέσεως.
Παραβλέπω δε την επίπτωση που θα έχει στην οικονομία η εξαγγελία του και μόνον (καταθέσεις, χρηματιστήριο, εισαγωγές, εξαγωγές, ψυχολογικό κλίμα στην αγορά, κλπ). Παρ’ όλα αυτά, η κυβερνητική θέση για το δημοψήφισμα δεν είναι μία ακόμα άσκηση ρητορείας. Έχει βαθύτατα πολιτικό χαρακτήρα και είναι -κατά την γνώμη μου- ειλημμένη απόφαση. Ο Σύριζα έχοντας διδαχθεί από το ολίσθημα της κυβέρνησης Παπανδρέου να μην θέσει στην κρίση του λαού την στροφή των 180 μοιρών που διέπραξε, θα φροντίσει την ανάλογη απόφαση να την πάρει ο ίδιος ο λαός.
Ιεραρχώντας την κομματική του επιβίωση πάνω από τα τεράστια προβλήματα που θα προκύψουν για την χώρα, αν το κουρασμένο και απηυδισμένο από μέτρα εκλογικό σώμα, απορρίψει τα νέα μέτρα, θα έχει την δυνατότητα να επαναχαράξει τις κινήσεις του, με βάση τα καινούργια δεδομένα. Και για να κατανοήσουμε όλα τα παραπάνω, δεν πρέπει λησμονούμε πως ο κατευθυντήριος άξονας της κυβέρνησης είναι: θέλουμε τα λεφτά σας, μόνον υπό τους όρους μας !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου