Η προεκλογική περίοδος δεν προσφέρεται για να ασχολείται κανείς με
ενοχλητικές αλήθειες, αλλά η συγκυρία αναδεικνύει πολλές και είναι
ενοχλητικές για όλους.
Η προχθεσινή ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) περιλαμβάνει μερικές απ’ αυτές. Μας είπαν, με τη γνωστή «ξύλινη» γλώσσα των κεντρικών τραπεζών, ότι συνεχίζουν να χρηματοδοτούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έως τα τέλη Φεβρουαρίου ως εξαίρεση, καθώς πρέπει να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αξιολόγηση της τρόικας, να υπάρξει συμφωνία της (όποιας) ελληνικής κυβέρνησης σε ένα πρόγραμμα, όπως και συμφωνία με το ΔΝΤ.
Η προχθεσινή ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) περιλαμβάνει μερικές απ’ αυτές. Μας είπαν, με τη γνωστή «ξύλινη» γλώσσα των κεντρικών τραπεζών, ότι συνεχίζουν να χρηματοδοτούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έως τα τέλη Φεβρουαρίου ως εξαίρεση, καθώς πρέπει να ολοκληρωθεί με επιτυχία η αξιολόγηση της τρόικας, να υπάρξει συμφωνία της (όποιας) ελληνικής κυβέρνησης σε ένα πρόγραμμα, όπως και συμφωνία με το ΔΝΤ.
Προφανώς η λιτή αυτή ανακοίνωση λειτουργεί ως προειδοποίηση ότι
τίποτα από αυτά δεν ισχύει προς το παρόν.
Ταυτόχρονα όμως με την αλήθεια αυτή, υπάρχει η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, σύμφωνα με τη οποία πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο του 2009 η Ευρωζώνη βρίσκεται σε φάση αποπληθωρισμού. Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου έδωσε τη χαριστική βολή στον πληθωρισμό και ο τιμάριθμος σημείωσε πτώση 0,2% τον Δεκέμβριο. Η επίδοση αυτή είναι χειρότερη από τις προβλέψεις και προφανώς η εξέλιξη του πληθωρισμού είναι πολύ μακριά από τον κεντρικό στόχο του 2%, που είχε υιοθετήσει η ΕΚΤ. Και φυσικά η ύφεση αυτή ενισχύει τις προβλέψεις ότι η κεντρική τράπεζα θα ενισχύσει τη χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, πιθανότατα αγοράζοντας περισσότερα κρατικά ομόλογα.
Ταυτόχρονα όμως με την αλήθεια αυτή, υπάρχει η ευρωπαϊκή πραγματικότητα, σύμφωνα με τη οποία πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο του 2009 η Ευρωζώνη βρίσκεται σε φάση αποπληθωρισμού. Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου έδωσε τη χαριστική βολή στον πληθωρισμό και ο τιμάριθμος σημείωσε πτώση 0,2% τον Δεκέμβριο. Η επίδοση αυτή είναι χειρότερη από τις προβλέψεις και προφανώς η εξέλιξη του πληθωρισμού είναι πολύ μακριά από τον κεντρικό στόχο του 2%, που είχε υιοθετήσει η ΕΚΤ. Και φυσικά η ύφεση αυτή ενισχύει τις προβλέψεις ότι η κεντρική τράπεζα θα ενισχύσει τη χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, πιθανότατα αγοράζοντας περισσότερα κρατικά ομόλογα.
Η γερμανική κυβέρνηση θα αναγκαστεί να
συμφωνήσει σιωπηλά ή τουλάχιστον να ανεχθεί την εφαρμογή μιας πολιτικής
που δεν θεωρεί επιθυμητή, κυρίως επειδή είναι μακριά από την αντίληψή
της για την οικονομία και την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, η Γερμανία,
αντίθετα με ό,τι πιστεύουν στην Ελλάδα, δεν επιθυμεί να κυριαρχήσει στην
Ευρώπη αναλαμβάνοντας την ευθύνη ως παγκόσμια δύναμη. Αντίθετα,
αποφεύγει τις ευθύνες αυτές, προσπαθώντας να διατηρήσει τη δική της καλή
οικονομική πορεία. Η Γερμανία δεν προσπαθεί να κυριαρχήσει στην Ευρώπη
αλλά να περιφρουρήσει την οικονομία της από τα προβλήματα των… άλλων.
Ωστόσο, όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, η αλήθεια είναι ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει σε σύντομο διάστημα να ολοκληρώσει τη συμφωνία με την τρόικα ώστε να συνεχίσει η παροχή ρευστότητας στην οικονομία. Επίσης είναι αλήθεια ότι, σε επίπεδο Ευρωζώνης και εφόσον υπάρχει συμφωνία, η χρηματοδότηση της οικονομίας θα είναι σχετικά εύκολη. Στην επιδίωξη αυτή δεν θα συμβάλει η ενδεχόμενη συμμαχία με χώρες όπως Ιταλία και Ισπανία επειδή αυτές δεν θέλουν να συσχετιστούν με την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση όμως θα ευνοηθεί από τον φόβο ύφεσης της οικονομίας που καταλαμβάνει πλέον όλες τις πρωτεύουσες.
Αλλά υπάρχει και μια επιπλέον ενοχλητική αλήθεια που δεν ακούγεται ευχάριστα παραμονές κρίσιμων εκλογών:
Ωστόσο, όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, η αλήθεια είναι ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει σε σύντομο διάστημα να ολοκληρώσει τη συμφωνία με την τρόικα ώστε να συνεχίσει η παροχή ρευστότητας στην οικονομία. Επίσης είναι αλήθεια ότι, σε επίπεδο Ευρωζώνης και εφόσον υπάρχει συμφωνία, η χρηματοδότηση της οικονομίας θα είναι σχετικά εύκολη. Στην επιδίωξη αυτή δεν θα συμβάλει η ενδεχόμενη συμμαχία με χώρες όπως Ιταλία και Ισπανία επειδή αυτές δεν θέλουν να συσχετιστούν με την Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση όμως θα ευνοηθεί από τον φόβο ύφεσης της οικονομίας που καταλαμβάνει πλέον όλες τις πρωτεύουσες.
Αλλά υπάρχει και μια επιπλέον ενοχλητική αλήθεια που δεν ακούγεται ευχάριστα παραμονές κρίσιμων εκλογών:
Η ελληνική οικονομία, πέρα από τις
πολιτικές διακηρύξεις, θα χρειαστεί ένα τουλάχιστον τετραετούς
διάρκειας πρόγραμμα ανόρθωσης και ανάπτυξης ώστε να αντιμετωπιστούν οι
μεγάλες προκλήσεις. Προς το παρόν επικρατεί η βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση
του προβλήματος ρευστότητας ή άμεσης χρηματοδότησης του Δημοσίου. Η
πραγματικότητα όμως επιβάλλει ένα πρόγραμμα μεγαλύτερης πνοής. Και η
εφαρμογή του προγράμματος αυτού απαιτεί κυβέρνηση ευρείας αποδοχής που
δεν φαίνεται να προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις. Αυτή είναι η πλέον
ενοχλητική αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου