Γι’ αυτό από χθες είναι ακέφαλος ο μισός κρατικός μηχανισμός. Παραιτήθηκαν ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ, ο πρόεδρος του Οργανισμού Κατά των Ναρκωτικών, ο πρόεδρος του ΕΟΦ, ο πρόεδρος του Εθνικού Συστήματος Υποδομών Ποιότητας (ΕΣΥΠ), ο πρόεδρος της ΕΡΓΟΣΕ, ένας υποδιοικητής του ΙΚΑ.
Το χειρότερο δε είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες πιθανότατα θα βρισκόμαστε σε πολιτικό κενό, και ουδείς -λογικός, τουλάχιστον, άνθρωπος- δεν πρόκειται να αναλάβει το πόστο αν τελικώς προκύψουν εκλογές τον Φεβρουάριο.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πολιτικό σύστημα χρειάζεται να παρκάρει κάπου τους αποτυχόντες βουλευτές, έτσι ώστε να έχουν κάποιο μεροκάματο στο ενδιάμεσο των εκλογών.
Αυτό είναι εν μέρει λογικό (κάτι πρέπει να κάνουν μέχρι να ξαναδοκιμάσουν) αλλά είναι ελάχιστα παραγωγικό. Ολοι μπαίνουν χωρίς καμιά αξιολόγηση και η πλειονότητα αυτών δεν μπορεί να διοικήσει ούτε περίπτερο.
Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας είναι πως το κράτος παραμένει όμηρος κομματικών στρατών. Η στελέχωσή του δεν εξυπηρετεί την παραγωγικότητά του (ασχέτως αν κατά τύχη προκύψει κάποιος άξιος τεχνοκράτης) αλλά τις ανάγκες του πολιτικού συστήματος. Αυτό αποδεικνύει και ο κοτζαμπάσικος τρόπος κατανομής των θέσεων ευθύνης από τα κόμματα που αναλαμβάνουν την εξουσία.
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό:
Βεβαίως το opengov που προσπάθησε να εισαγάγει η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου είχε πολλά προβλήματα και είναι αλήθεια ότι υπονομεύτηκε υπογείως από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αλλά το πρόβλημα είναι πως η αντιμετώπισή του από το σύνολο του πολιτικού, μιντιακού και ακαδημαϊκού συστήματος δεν οδήγησε σ’ ένα καλύτερο σύστημα, κάτι σαν «opengov 2.0», αλλά στην επαναφορά της κυριαρχίας των κομματικών κοτζαμπάσηδων. Εστω με την αναλογία 4-2-1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου