2014 και ΠΡΟΣΩΠΑ (Μέρος Β'): Διάσημοι ΕΛΛΗΝΕΣ που έφυγαν από τη ζωή το 2014

Απο τον ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΡΟΥΡΟ

8/1/2014:  Πεθαίνει σε ηλικία 91 ετων ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΣ μια από τις πιό σημαντικές μορφές της μουσικής παράδοσης.

Αν και τιμήθηκε με χρυσούς και πλατινένιους δίσκους και έγραψε πάνω από 1.200 τραγούδια, τα στατιστικά του είναι πολύ "μικρότερα" από την πραγματική του προσφορά στη μουσική παράδοση και στην αναγνώριση και την εκτίμηση που του είχε ο κόσμος.

Σε ηλικία 12 ετών έπαιξε για πρώτη φορά σε δημόσιο χώρο και συγκεκριμένα σε πανηγύρι, ενώ το 1047 έκανε την πρώτη του εμφάνισε σε πάλκο.

Η καταγωγή του ήταν από τους Ανδρωνιάνους Εύβοιας. ήταν έγγαμος και είχε δύο παιδιά.

Το εύρος των καλλιτεχνών με τους ιοποίους είχε συνεργαστεί μαρτυράει και την προσφορά του, αφού μεταξύ τους ήταν ο Γιώργος Παπασιδέρης, καθώς και οι:  Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Μήτσος Αραπάκης, Στέλιος Καζαντζίδης, Καίτη Γκρέι, Γιώτα Λύδια, Πάνος Γαβαλάς, Μανώλςη Αγγελόπουλος, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία, Ελένη Βιτάλη, Δημήτρης Ζάχος, Αλέκος Κιτσάκης, Σοφία Κολλητήρη, Στάθης Κάβουρας, Τασία Βέρρα, Μάκης Χριστοδουλόπουλος, Σοφία Εμφιετζή κλπ 

5/2/2014: Αφήνει την τελευταία της πνοή στα 75 της χρόνια νικημένη απ τον καρκίνο η μεγάλη ερμηνεύτρια Τζένη Βάνου.

Το «αηδόνι» του ελληνικού τραγουδιού, η κατά κόσμον Ευγενία Βραχνού, γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Αρχικά σκόπευε να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική Σχολή, αλλά μετά τη γνωριμία της με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, τον οποίο θεωρούσε μέντορά της, έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1959 σαν τραγουδίστρια ελαφράς ορχήστρας στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ.

Τραγούδησε πρώτη φορά μπροστά σε κοινό το 1964, οπότε με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Στα τέλη του 1970, κυριάρχησε το λαϊκό τραγούδι και το 1982 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Columbia κι έτσι γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τραγουδώντας λαϊκά.

Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και "μούσα" πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη κ.ά.

Είχε βραβευτεί για τη δουλειά της στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Τα τελευταία χρόνια, απείχε από τη δισκογραφία.

21/2/2014 Φευγει απο τη ζωή  ο ηθοποιός  Σάκης Μπουλάς, σε ηλικία 60 ετών, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο

Ο Σάκης Μπουλάς γεννήθηκε στο Κιλκίς, στις 11 Μαρτίου 1954, αλλά η καταγωγή του είναι από τον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Όταν ήταν μικρός, οι γονείς του τον παρότρυναν να γίνει δικηγόρος λόγω της άνεσης που παρουσίαζε στον λόγο, όμως αυτός επέλεξε το τραγούδι και την υποκριτική. Παλαιότερα, ήταν ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με έπιπλα.

Μαζί με τους Γιάννη Ζουγανέλη, Νικόλα ΄Ασιμο, Θάνο Αδριανό και Περικλή Χαρβά, δημιούργησαν το πρώτο Μουσικό καφενείο στην Ελλάδα με το όνομα "Σούσουρο", χρησιμοποιώντας τη φόρμα του γερμανικού πολιτικού καμπαρέ, όπου για πρώτη φορά συνδυάστηκε μουσική με θέατρο και διάφορα δρώμενα.

Παρόμοια δουλειά έγινε αργότερα στο "Αχ Μαρία" στα Εξάρχεια, τη θρυλική σκηνή όπου για δέκα χρόνια λειτούργησε μια παρέα με ανατρεπτικότητα, χιούμορ και αγάπη στη μουσική. Ο Σάκης Μπουλάς μαζί με τους Γιάννης Ζουγανέλη, Ισιδώρα Σιδέρη, Λάκη Παπαδόπουλο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Σοφία Βόσσου αλλά και μια ευρύτερη παρέα δημιουργών που κατά καιρούς συμμετείχαν στα προγράμματα του εξαρχειώτικου στεκιού - έγραψαν τη δική τους σελίδα στον αθηναϊκό μουσικό χάρτη από το 1980 μέχρι το 1990.

Στην μικρή οθόνη, εμφανίστηκε σε πολλές εκπομπές ξεκινώντας από την ΕΡΤ και το Graffity μαζί με τον Γιάννη Ζουγανέλη. Παρουσίασε τηλεπαιχνίδια όπως το «Κάνε ότι κάνω» και αργότερα το 2000 πρωταγωνίστησε στην κωμική τηλεοπτική σειρά με τίτλο «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα». ΄Αλλες γνωστές σειρές που πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε είναι: "Κουφώματα" (1988) , Δέκα λεπτά κήρυγμα (2000-2003), Τα Τετράγωνα των Αστέρων (2003), Σαββατογεννημένες (2003-2004), Ας Πρόσεχες (2004-2005), Πενήντα-Πενήντα (2005-2007), 7 Θανάσιμες Πεθερές (2006-2007), Εντιμότατοι κερατάδες (2006-2007), Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας (2007-2008), Φίλα το βάτραχο σου (2007-2009), Μπελάς ΤV (2008-2009), Εργαζόμενη Γυναίκα (2009), Η Οικογένεια βλάπτει (2009-2010) και Πενήντα-Πενήντα (3ος κύκλος) (2010-2011).

Στον κινηματογράφο, η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1981. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε ή είχε βασικούς ρόλους είναι: Ο Δράκουλας των Εξαρχείων (1981), Ντελίριο (1983), Η Πόλη ποτέ δεν κοιμάται (1984), Τηλεκανίβαλοι (1987), Πατρίς Ληστεία Οικογένεια (1987), Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998), Η Αγάπη είναι ελέφαντας (2000), Λουκουμάδες με Μέλι (2004), Ηθικόν Ακμαιότατον (2005), Το φιλί της ζωής (2007), Μαφιόζοι στο Αιγαίο (2008), Πεθαίνω για σένα (2009), Μια φορά και ένα μωρό (2011).

Ο Σάκης Μπουλάς ως τραγουδιστής, είχε κυκλοφορήσει πέντε προσωπικούς δίσκους : Μπουλάς-Ελλάς (1986), Σάκης Μπουλάς (maxi single) "Ali Baba" (μουσική Μιχάλης Ρακιντζής) (1987), "Ας πρόσεχες" (album) (μουσική Μιχάλη Ρακιντζή) (1987), Ζαμανφού (1992), Έκθεση ιδεών" με τον Γιάννη Ζουγανέλη (2000). Ενώ συμμετείχε και σε πολλούς δίσκους άλλων ερμηνευτών όπως στους : Ανεπίδοτα Γράμματα του Μιχάλη Γρηγορίου με την Αφροδίτη Μάνου, Καντάτα για την Μακρόνησο του Θ. Μικρούτσικου, Λουκιανού διάλογοι του Μ. Πλέσσα, Αχαρνής του Δ. Σαββόπουλου κ.α

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του τραγούδησε σε πολλές μουσικές σκηνές και συναυλίες και συνεργάστηκε για χρόνια με τους Θάνο Μικρούτσικο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Ζουγανέλη, Βλάση Μπονάτσο, Διονύση Τσακνή, Μάνο Λοΐζο, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Δημήτρη Σταρόβα και με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ως στιχουργός συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες. Έχει γράψει στίχους για τραγούδια για τον Γιάννη Ζουγανέλη τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα καθώς και πολλά που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος.

21/3/2014: Φεύγει από τη ζωή μια από τις πλέον σημαίνουσες και ευγενείς μορφές των ελληνικών γραμμάτων, ο Κωστής Παπαγιώργης. 

Διανοούμενος με σκέψη πρωτότυπη και ύφος ξεχωριστό, συγγραφέας και μεταφραστής, ο Κωστής Παπαγιώργης υπήρξε περίπτωση μοναχική και ταυτόχρονα μοναδική στη λογοτεχνική σκηνή.

Ανήκε στο είδος των δοκιμιογράφων, των essayistes, δηλαδή των δημιουργικά απείθαρχων συγγραφέων, που στοχάζονται, καταπιάνονται και γράφουν, συχνότατα με τρόπο βιωματικό και εξομολογητικό, για ποικίλα θέματα του σώματος, της ψυχής, της τέχνης, της ιστορίας, χωρίς να βαραίνει στον λόγο τους το άγχος της εξειδίκευσης.

Αρχίζοντας από το «Περί μέθης» (1987), μια εξιστόρηση και βίωση της μέθης, που τόσο αγαπήθηκε, αν και είχε προηγηθεί το «Σωκράτης, Ο νομοθέτης που αυτοκτονεί» (1978), μια πολιτική ανάγνωση του πλατωνικού έργου, ο Κωστής Παπαγιώργης μάς οδήγησε στον κόσμο της ζήλιας και της ζηλοτυπίας (Ιμερος και κλινοπάλη), της καθημερινής μεταφοράς (Λάδια ξίδια), της μισανθρωπίας και των ανθρωπίνων σχέσεων (Η κόκκινη αλεπού/ Οι ξυλοδαρμοί), των νεκρών (Ζώντες και τεθνεώτες), της ανθρώπινης ουσίας (Σιαμαία και ετεροθαλή), των αρνητικών παθών και των ολόψυχων αφοσιώσεων (Μυστικά της συμπάθειας), της αγοραφοβίας (Σύνδρομο αγοραφοβίας).

Συνέθεσε, μεταξύ άλλων, ακόμη δύο πολύ προσωπικά πορτρέτα, του Παπαδιαμάντη (Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ) και του Ντοστογιέφσκι, σκιτσάρισε το πρόσωπο του φίλου του συγγραφέα Χρήστου Βακαλόπουλου που χάθηκε πρόωρα (Γειά σου, Ασημάκη) και περιέγραψε τον ομηρικό πολεμιστή και τις αξίες του, που γεννιούνται πάντα μέσα στον κίνδυνο και στον πόλεμο (Η ομηρική μάχη).

Το δέκατο τέταρτο βιβλίο του Κωστή Παπαγιώργη υπό τον τίτλο «Κανέλλος Δεληγιάννης» απέσπασε το 2002 το Κρατικό Βραβείο Χρονικού Μαρτυρίας . Σε αυτό το πρώτο μέρος της τριλογίας του για το 1821 - ακολούθησαν «Τα καπάκια: Βαρνακιώτης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος» (2003) και ο «Εμμανουήλ Ξάνθος» (2005) - ο συγγραφέας, κρατά μια στάση άρνησης και συμπάθειας απέναντι στον κοτζαμπάση της Γορτυνίας.

Στηρίχθηκε στα απομνημονεύματα του προκρίτου για να δείξει πώς μια τουρκόφρων τάξη προκρίτων της Πελοποννήσου γίνεται επαναστατική, μέσα από ποιες φατριαστικές και εμφύλιες διαμάχες και πώς στο τέλος απογοητεύεται βλέποντας τους «ξένους», τους «φερέοικους», τους δευτεροκλασάτους, τους ξεβράκωτους κλέφτες, να αποκτούν την εξουσία στο μικρό ελληνικό κράτος.

«Θα μπορούσα να γράφω ένα βιβλίο χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει, τα θέματα δεν μου λείπουν ούτε και η διάθεση. Αυτό που με σταμάτησε ήταν το μάταιο της όλης υπόθεσης: αν είχα κάτι να πω το εξέφρασα λίγο πολύ σε καμιά εικοσαριά βιβλιαράκια που ευτυχώς διαβάστηκαν και έτσι έδιωξαν από πάνω μου τη σκιά του αδικημένου. Γιατί να συνεχίζω;» διερωτήθηκε ο Κωστής Παπαγιώργης σε μια συνομιλία του με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Νέο Πλανόδιον» που έγινε στο σπίτι του τον Ιούνιο του 2013 και της οποίας δημοσιεύονται αποσπάσματα στο πρώτο τεύχος.

Ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα) γεννήθηκε το 1947 στο Νεοχώρι Υπάτης του νομού Φθιώτιδoς όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως δημοδιδάσκαλος. Από το 1951 ως το 1960 έζησε στην Παραλία Κύμης. Το 1966 μετέβη στη Θεσσαλονίκη για νομικές σπουδές όπου και παρέμεινε για έναν χρόνο ώσπου την εγκατέλειψε λόγω της χούντας. Το 1969 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει κλασική και σύγχρονη φιλοσοφία.

Εκεί παρακολούθησε επί διετία μαθήματα φιλοσοφίας στο Βενσέν (με τους Ντελέζ, Λυοτάρ, Σατελέ), τα οποία στη συνέχεια εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην αυτοδιδαχή. Δεν ολοκλήρωσε τελικά ούτε τις σπουδές νομικής ούτε της φιλοσοφίας. Παρά ταύτα «η παθολογική σχεδόν προσήλωση στην ανάγνωση τον οδήγησε συγκυριακά στην εμπορία βιβλίων· κατόπιν, με την επάνοδο στην Αθήνα, στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων για βιοποριστικούς καθαρά λόγους και, όψιμα, στη συγγραφή εξομολογητικών εν πολλοίς δοκιμίων».

Στην Ελλάδα επέστρεψε οριστικά μετά το 1975 και επιδόθηκε με αξιοζήλευτη δεινότητα στη μετάφραση του έργου σημαντικών φιλοσόφων και διανοητών (Πασκάλ, Κίρκεγκωρ, Λεβινάς, Σαρτρ, Φουκώ, Ντεριντά και Ρικέρ μεταξύ των άλλων) όπως επίσης στη συγγραφή δοκιμίων «που αγαπήθηκαν και διαβάστηκαν από χιλιάδες αναγνώστες για την πρωτοτυπία των θεμάτων τους (μέθη, ζηλοτυπία, μισανθρωπία, φιλία, φόβος, μνησικακία, θάνατος κ.ά.), για την περίτεχνη γλώσσα και για το ιδιαίτερο ύφος: όλα χαρίσματα ενός μεγάλου σύγχρονου λογίου που διέθετε γνήσια λαϊκή εκφραστικότητα, τόσο στην επαφή του με τους ανθρώπους όσο και στα γραπτά του».

Εξέδωσε το θεωρητικό περιοδικό «Χώρα» και συνεργάστηκε με πλήθος περιοδικών (Αθηνόραμα, Αντί, Το Δέντρο κ.ά) και εφημερίδων (παλαιότερα στην Απογευματινή και πιο πρόσφατα στον Επενδυτή). Ήταν παντρεμένος με την Ράνια Σταθοπούλου. 

24/3/2014: Φευγει από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών και μετά από μακροχρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο εφοπλιστής Σταύρος Νταϊφάς, ενας από τους κορυφαίους προέδρους στην ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά και από τους κορυφαίους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου
 

Ανέλαβε την προεδρία του πειραϊκού συλλόγου με την δημιουργία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας, δηλαδή το καλοκαίρι του 1979 και επί της θητείας του οι "ερυθρόλευκοι" κατέκτησαν πέντε πρωταθλήματα, εκ των οποίων τα τέσσερα σερί (από το 1980 έως το 1983 και ένα το 1987) και ένα κύπελλο (1981), ενώ επανήλθε στα διοικητικά του συλλόγου το 1992, όταν η ΠΑΕ είχε οδηγηθεί στο Πρωτοδικείο και ουσιαστικά την έσωσε από τον κίνδυνο να οδηγηθεί σε πτώχευση, καθώς ανέλαβε την εντολή να σχηματίσει μια αξιόπιστη διοίκηση και ήταν αυτός που το πέτυχε, οδηγώντας έτσι τον Ολυμπιακό με ομαλό τρόπο στη μεταβατική περίοδο.

25/3/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών. ο ερμηνευτής των πιο αισθαντικών τραγουδιών του Νέου Κύματος  Λάκης Παππάς  Γεννήθηκε το 1938 στην Πρέβεζα και έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959, ενώ αναδείχθηκε στον καλλιτεχνικό χώρο με την «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι -ο οποίος και ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν το ταλέντο του στην κιθάρα και την ερμηνεία, τον «Ματωμένο Γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα πάλι σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και το «Παραμύθι χωρίς όνομα» σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη (μουσική: Μάνος Χατζιδάκις).

















31/3/2014: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαργαρίτα Γεράρδου. Γεννημένη τον Νοέμβριο του 1930,  σε ηλικία μόλις 20 ετών πρωταγωνίστησε στην ταινία τα «Αρραβωνιάσματα» σε σκηνοθεσία Μαρίας Πλυτά μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Νίκο Τζόγια.

Στη συνέχεια είχε συνεχή παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε περισσότερες από 60 ταινίες δίπλα σε ηθοποιούς, όπως οι Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Παντελής Ζερβός, Θανάσης Βέγγος, Νίκος Ξανθόπουλος, Βασίλης Αυλωνίτης , Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Αλέκος Τζανετάκος και πολλοί άλλοι.

Τελευταία της κινηματογραφική παρουσία ήταν το 2001 στην ταινία «Αλεξάνδρεια» της Μαρίας Ηλιού. Επίσης είχε σημαντική παρουσία στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα όπως: «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Ο Λεπρέντης», «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», «Το πανηγύρι», «Παντρολογήματα», «Στέλλα Βιολάντη», «Ρινόκερος», «Η Λοκαντιέρα», «Ο ματωμένος γάμος», «Ο Ταρτούφος», «Δεσποινίς ετών 39...» κ.α.

Στην τηλεόραση έπαιξε στο «Μια Αθηναία στην Αθήνα», στο «Ο άνθρωπος δίχως πρόσωπο», «Οι Πανθέοι» και «Το τρίτο στεφάνι».

Παράλληλα συμμετείχε στο «Θέατρο της Δευτέρας» παίζοντας στο «Λίβινγκ ρουμ» του 1976 σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη και στο «Δίλημμα» του 1977, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Κωστελέτου.

24/4/2014: Πεθαίνει  ο ηθοποιός Μπάμπης Γούσιας, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Ο άτυχος ηθοποιός υπήρξε επί χρόνια στενός συνεργάτης και μέλος της ομάδας «Σπείρα-Σπείρα» του Σταμάτη Κραουνάκη

17/5/2014: Αφήνει την τελευταία της πνοή στην άσφαλτο η χάλκινη ολυμπιονίκης του ανσάμπλ στο Σίδνεϊ το 2000 και εν ενεργεία υποσμηναγός Άννα Πολλάτου, σε ηλικία 31 ετών, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε επί της εθνικής οδού Πατρών- Πύργου, με κατεύθυνση προς Κυλλήνη, συγκρούστηκε, για άγνωστους ακόμα λόγους στο ύψος της Βάρδας με ΙΧ φορτηγό αυτοκίνητο που είχε κατεύθυνση προς Πάτρα.

Η ολυμπιονίκης της ρυθμικής γυμναστικής είχε γεννηθεί τον Οκτώβριο του 1983 στην Κεφαλονιά και σε ηλικία πέντε ετών ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τη ρυθμική γυμναστική.

Εκτός από το χάλκινο μετάλλιο στου Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, η Άννα Πολλάτου είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε γίνει το 1999 στην Οζάκα.

Επίσης, στο ίδιο πρωτάθλημα είχε κατακτήσει ασημένιο μετάλλιο στο σύνθετο ομαδικό.

Ακόμη, την ίδια χρονιά είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που είχε γίνει στη Βουδαπέστη, ενώ το 2000 είχε κατακτήσει και πάλι το χρυσό μετάλλιο, στη διεθνή συνάντηση που είχε διεξαχθεί στο Τιέ. 

21/5/2013: Xάνει τη ζωή του από έμφραγμα ο ηθοποιός Σωτήρης Βάγιας. Ο 53χρονος ηθοποιός εντοπίστηκε λιπόθυμος μέσα στο αυτοκίνητό του, που ήταν σταθμευμένο στην οδό Ιακωβίδου στα Πατήσια,, από ζευγάρι που κατοικεί στην περιοχή. Αμέσως ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ, ενώ λίγο αργότερα διαπιστώθηκε και ο θάνατός του.

Ο δημοφιλής καλλιτέχνης πρωταγωνίστησε στη σειρά «Καλημέρα Ζωή» αλλά και σε άλλες σειρές όπως «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Οι Μεν και οι Δεν» και «Φρούτα Εποχής». Στον κινηματογράφο είχε εμφανιστεί στις ταινίες «Το Άρωμα Της Βιολέτας» και «Ισόβια».

22/5/2014 Πεθαίνει σε ηλικία 41 ετών, από σπάνιο αυτοάνοσο δημοσιογράφος Νίκος Ράλλης, ο οποίος έιχε διατελέσει διευθυντής σύνταξής της LIFO  το 2006. Ο Νίκος Ράλλης είχε μακρά και καλή πορεία στο πολιτιστικό ρεπορτάζ και είχε διακριθεί κυρίως για την εργασία του στην εφημερίδα Επενδυτής. 

23/5/2014: Αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 48 ετών ο Ολυμπιονίκης, Παναγιώτης Ποικιλίδης  στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Γενικής Κλινικής Θεσσαλονίκη μετά  από χειρουργική επέμβαση λόγω εμφράγματος που υπέστη.

Ο ολυμπιονίκης της πάλης και μέλος του ΔΣ του ΠΑΟΚ, συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιάδες (1984, 1992 και 1996) στο άθλημα της πάλης κατακτώντας την 4η θέση το 1984 και την 5η θέση το 1996, υπηρέτησε στο πυροσβεστικό σώμα, ενώ από το 2007 και μετά διετέλεσε μέλος στο Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. 

2/6/2014: Πεθαίνει  σε ηλικία 81 ετών η γνωστή από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο ηθοποιός Δήμητρα Σερεμέτη, η οποία έπαιξε σε περισσότερες από 40 ελληνικές ταινίες, δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς, όπως ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη και σε 14 ελληνικές σειρές στην τηλεόραση, ενώ διατέλεσε και αντιπρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών.

Η Δήμητρα Σερεμέτη γεννήθηκε στον Αμπελώνα της Λάρισας το 1933, όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της. Το 1946, με τα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου, η ίδια και η οικογένειά της εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και Πέλου Κατσέλη.

Ήταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Παπαχρήστου, ο οποίος, συνήθως, υποδυόταν ρόλους αστυνομικού ή στρατιωτικού στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

11/6/2014: Ο Κώστας Μουρούζης  άφηνει  την τελευταία του πνοή σε ηλικία 80 ετών. Είχε υπάρξει προπονητής της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, ενώ είχε κοουτσάρει τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ.

Ως παίκτης είχε αγωνιστεί επί σειρά ετών στο εξωτερικό, φορώντας και τη φανέλα της Βαρέζε.

13/6/2014: Φευγει από τη ζωή στα 71 του χρόνια ο πρώην βουλευτής, δημοσιογράφος Άρης Σταθάκης.
 
Ο Αριστείδης Σταθάκης γεννήθηκε το 1943 στον Ασωπό Λακωνίας και σπούδασε στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συντάκτης αυτοκινήτου στην εφημερίδα «Νέα Πολιτεία» (1968-1972) και τα περιοδικό «Ωτο Εξπρές» (1968-1970) και «4 Τροχοί» (1970-1974).
 
Το διάστημα 1975-1988 εργάστηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» ως συντάκτης εξωτερικών ειδήσεων (μέχρι το 1985) και στη συνέχεια ως επικεφαλής των εξωτερικών ειδήσεων. Την περίοδο 1975-1990, ήταν συντάκτης αυτοκινήτου στην ίδια εφημερίδα.
Από το 1984 έως το 1990 ήταν ανταποκριτής της ολλανδικής ραδιοφωνίας NOS. Την περίοδο 1987-1990, εργάστηκε στην κρατική ραδιοφωνία και από το 1990 έως το 2004, στο ραδιοφωνικό σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ. Έργάστηκε και στην τηλεόρηση, στους τηλεοπτικούς σταθμούς ΕΤ-1 (1987-1990) και ΑΝΤΕΝΝΑ (1990-1999), κυρίως σε εκπομπές με θέματα το αυτοκίνητο και τις μεταδόσεις γκραν πρί.
 
Το διάστημα 1983-1989 διετέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Τα νέα της ΕΛΠΑ», ενώ υπήρξε διευθυντής των περιοδικών «Πίστες & δρόμοι» τις περιόδους 1972-1974 και 1988-1990 και «Car & Driver» το 1993.
 
Από το 1990 έως το 2002 αρθρογραφούσε στην «Απογευματινή», υπήρξε οδηγός αγώνων αυτοκινήτου από το 1968 έως το 1984 και διετέλεσε γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Οδηγών Αγώνων Αυτοκινήτου από το 1975 μέχρι το 1977 και από το 1980 έως το 1984. Το 1992, τιμήθηκε με το βραβείο δημοσιογραφίας του Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας «Μπότση» «για την προσφορά του στην ελληνική κοινωνία, με το σκεπτικό ότι "έμαθε τους Έλληνες να φορούν ζώνες ασφαλείας και κράνη"».
 
Υπήρξε πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Συντακτών Αυτοκινήτου (1993-1998) και αντιπρόεδρός του από το 1990 έως το 1992.
 
Εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων το 1998 και το 2002 και διετέλεσε αντιδήμαρχος Αθηναίων το 1999 και το 2003, εκπρόσωπος Τύπου του δήμου από το 2001 μέχρι το 2003 και πρόεδρος του Οργανισμού Οδικής Ασφάλειας του δήμου.
 
Το διάστημα 2002-2004 χρημάτισε μέλος της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας και στη συνέχεια πρόεδρός της.
Το 2004 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β΄Αθήνας με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη κοσμήτορας της Βουλής των Ελλήνων.
Τον Ιανουάριο του 2008 παραιτήθηκε από την προεδρία της Εθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας.
Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. 

18/6/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 74 ετών,η γνωστή ηθοποιός Σάσα Καστούρα. Η Σάσα (Αναστασία) Καστούρα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940 και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1962. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και ελληνικές ταινίες, ενώ έγινε γνωστή στο κοινό με τον ρόλο της στο δημοφιλές σήριαλ της κρατικής τηλεόρασης, «Η  γειτονιά μας», όπου υποδυόταν τη μνηστή του βασικού πρωταγωνιστή Μάκη Δεμίρη
Ήταν μέλος του ΚΚΕ και υποψήφια βουλευτής στις εκλογές στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, δυο φορές (1993, 1996). Ήταν παντρεμένη με τον οπερατέρ Παύλο Φιλίππου. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) αποχαιρετά με θλίψη την αγαπητή ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου Σάσα Καστούρα, με την  οποία συνεργάστηκε  από το 1962.

Πρώτη συνεργασία της με το ΚΘΒΕ ήταν στην παράσταση «Σίβυλλα» (1962 - 1963) του Άγγελου Σικελιανού, σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καραντινού, και τελευταία στο έργο «Ο γενικός γραμματεύς» (1998 - 1999) του Ηλία Καπετανάκη, σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη.

27/6/2014: Φευγει από τη ζωή, ο ιδρυτής τού εκδοτικού οίκου «Κάκτος» Οδυσσέας Χατζόπουλος, ο οποίος νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο. Γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και μουσική. Το 1960 εξέδωσε το πρώτο του περιοδικό Γραμμάτων και Τεχνών στον «Ηνίοχο». Ίδρυσε τον «Κάκτο» το 1975.

Στο διάστημα 1975-1991 έδωσε στην κυκλοφορία περίπου 2.800 βιβλία, χωρίς ποτέ καμιά επιχορήγηση, κρατική, ιδιωτική, κομματική ή άλλη, και χωρίς επίσης χρηματοδότηση από τους συγγραφείς, πρακτική την οποία ακολούθησε σταθερά και χωρίς παρέκκλιση.

Στις εκδόσεις της περιόδου αυτής ανήκουν οι μεγάλες σειρές επιστημονικής φαντασίας, που έκαναν γνωστό στο ελληνικό κοινό το έργο των κορυφαίων συγγραφέων του είδους, όπως ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Ισαάκ Ασίμοφ και άλλοι.

Πιστεύοντας στην αναγκαιότητα της κυκλοφορίας βιβλίων που αφορούν ζητήματα της επικαιρότητας, ο «Κάκτος» καινοτόμησε με την έκδοση πολυάριθμων «δημοσιογραφικών» βιβλίων-ντοκουμέντων, σε συνεργασία με σειρά γνωστών δημοσιογράφων, επιστημόνων και προσώπων της δημόσιας ζωής.

Παράλληλα από τον «Κάκτο» κυκλοφόρησαν έργα σημαντικών λογοτεχνών, Ελλήνων (Γ. Σκαρίμπας, Π. Πικρός κ.ά.) και ξένων (Χ. Μίλλερ, Τζ. Όργουελ, Χ. Έσσε, Μ. Βάλταρι κ.ά.), και μαζί δοκίμια, βιογραφίες και ιστοριογραφικά, με ξεχωριστό ανάμεσα στα τελευταία την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κων. Παπαρρηγόπουλου.

Από το 1991, ο «Κάκτος», μαζί με τα υπόλοιπες εκδόσεις που δίνει στην κυκλοφορία, έχει ως κύριο έργο την έκδοση της σειράς «Αρχαία Ελληνική Γραμματεία- Οι Έλληνες» με προγραμματισμό να δημοσιευθούν μεταφρασμένα και σχολιασμένα -για πρώτη φορά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς- όλα τα έργα όλων των συγγραφέων της ελληνικής αρχαιότητας.

Η σειρά αυτή, που βραβεύτηκε τον Απρίλιο του 2000 από το πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence, στη Γαλλία, ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της εποχής μας, και αργότερα, τον Οκτώβριο του 2002, από το Ίδρυμα Πιερίδη, στην Κύπρο, αριθμεί μέχρι στιγμής 700 τόμους και είναι ήδη, για το αντικείμενό της, η μεγαλύτερη στον κόσμο.

Τον Ιανουάριο του 2004 ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος παρουσίασε τους «Έλληνες» στην Κούβα, με ομιλία του στο Μουσείο Τεχνών της Αβάνας. 

4/7/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 65 ετών ο δημοσιογράφος Αντώνης Ζησημάτος.

Ο Αντώνης Ζησιμάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, άρχισε το 1974 να εργάζεται στην εφημερίδα «ΕΞΠΡΕΣ» ως συντάκτης του Υπουργείου Βιομηχανίας. Στη συνέχεια, από το 1975, εργάστηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και, παράλληλα, από το 1976, στην ΕΡΤ.

Στην Ελληνική Τηλεόραση εργάστηκε για περισσότερα από 20 χρόνια στη σύνταξη ειδήσεων και ως παρουσιαστής δελτίων ειδήσεων. Το 1997 μεταπήδησε στον δημοτικό ραδιοσταθμό «Αθήνα 9,84», όπου παρέμεινε έως το 2011, έχοντας την επιμέλεια και παρουσίαση εκπομπών, καθώς και την αρχισυνταξία της ζώνης του Σαββατοκύριακου. Είχε εργαστεί επίσης στην εφημερίδα «Μεσημβρινή» και στον Τ/Σ «Seven».

Ο Αντώνης Ζησιμάτος υπήρξε πολύ αγαπητός  με ήθος, ευγένεια και ήπιο χαρακτήρα, . Υπηρέτησε με συνέπεια και πίστη τη δημοσιογραφία προσφέροντας πολλά και σε όσους νέους συναδέλφους θήτευσαν κοντά του.

20/7/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών το στέλεχος του ΚΚΕ Μπάμπης Γκολέμας. Πρόκειται για τον αγωνιστή  η  ζωή και η δράση του οποίου ενέπνευσε τον Παντελή Βούλγαρη και την αποτύπωσε στην κινηματογραφική ταινία του «Τα Πέτρινα Χρόνια».

23/8/2014: Πεθαίνει στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, πλήρης ημερών (107 ετων !!!) , πλήρης ιδεών, φρονημάτων, οραμάτων, προσφοράς, πλήρης έρωτα και γνώσης και συνείδησης και παραγωγής ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς - η γηραιότερη εν ζωή (μέχρι σήμερα) προσωπικότητα της χώρας.
   "Δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή... Θυμάμαι -ξέρετε- τον κομήτη του Χάλευ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην - μικρό παιδί- σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη...».
   Πέρασαν 107 χρόνια από το Νοέμβριο του 1906 οπότε γεννιόταν στον Πειραιά ο Εμμανουηλ Κριαράς, πέρασαν περι τα 100 από την παιδική του ζωή στη Μήλο, την εφηβική αργότερα στην Κρήτη (τόπο καταγωγής των γονιών του), την Αθήνα ύστερα για σπουδές στη Φιλοσοφική σχολή και για εργασία (επι 20 συνεχή χρόνια στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών). Μεσολάβησε το Μόναχο και το Παρίσι κι ύστερα "ανέβηκε" στη Θεσσαλονίκη (Απο το 1950 οπότε εκλέχτηκε στη θέση του τακτικού καθηγητή της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της). Μέχρι το 1968 δίδασκε κυρίως μεσαιωνική φιλολογία. Ηταν τότε που τον εξώθησε σε παραίτηση- συνταξιοδότηση η Χούντα.
   Εκτοτε, ήταν …ομότιμος καθηγητής (συνταξιούχος) επι 45 χρόνια .
   Απολύθηκε απ τη Χούντα αλλά, συνέχισε. Με τη σύνταξη του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας, με τη μαχητική στήριξη της δημοτικής και του μονοτονικού συστήματος (πρόεδρος της επιτροπής για το μονοτονικό το 1981), με τη συγγραφή και τις εκδόσεις και ένα μηνα πριν τα 103 του χρόνια τοποθετήθηκε στην τελευταία -τιμητική- θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
   «Είμαστε τραγικές μορφές. Το γεγονός ότι έχουμε συνείδηση δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας. Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του. Εγώ - δυστυχώς - την έχω. Επιθυμία μου είναι πλέον να μη ζήσω. Είναι βάρος πια η ζωή μου» μου έλεγε προ εξαετίας -μόλις που είχε «κατακτήσει» το «Αιωνόβιος .
   Αλλαξε σύντομα γνώμη. Δυο-τρία χρόνια μετα δήλωνε «"Οχι δε φοβάμαι το θάνατο. Δεν θέλω όμως να πεθάνω αμέσως... Θέλω να ολοκληρώσω τις εκκρεμότητες των κειμένων μου"..
   "... Βλέπω τη ζωή του ανθρώπου στη γή ως ένα τραγικό γεγονός. Διότι δεν δίδει η ζωή ευτυχία. Ο άνθρωπος είναι τραγική μορφή στη γή. Το γεγονός ότι έχει συνείδηση δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας.
   Και πρόσφατα (στα τέλη του 2011 -μεσούσης της οικονομικής κρίσης) ο ...σοφός καθηγητής δήλωνε: "Στην υπερεκατονταετή ζωή μου δεν θυμάμαι ποτέ αντίστοιχη περίοδο με ανάλογα πολιτικά και κυρίως - οικονομικά αδιέξοδα. Θα ήθελα να ειχε πεθάνει , να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου. Φταίμε κι εμείς . Λειτουργήσαμε ολοι - κυβέρνηση και πολίτες κατά το χειρότερο δυνατό τρόπο. Βολευόμασταν - στην καλύτερη περίπτωση - στο καθεστώς της υποκρισίας , της κλεψιάς , της απάτης . Όταν παίρνει κανείς δανεικά είτε είναι κράτος είτε πολίτης πρέπει να είναι οσα μπορεί να επιστρέψει… Όχι περισσότερα. Βρισκόμαστε πλέον στον πάτο και ελπίζω να μην εχει χειρότερα. Βέβαια ο φασισμός μπορεί να έχει σήμερα άλλο πρόσωπο…Μέσα στο αστικό καθεστώς που ζούμε , η λύση, είναι ένας σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Παγκοσμίως. Αυτή είναι η λύτρωση του κόσμου . Η Αριστερά όμως στην Ελλάδα δεν βλέπω ότι έχει δυνατότητες..."
   Ο καθηγητής Κριαράς πέθανε σήμερα - ήρεμα και "κανονικά" -όπως του άρεσε να λεει περιγράφοντας τη ζωή του- στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Στο ίδιο σπίτι, της οδού Αγγελάκη, που τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε ως βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο για τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του , εκεί όπου δεχόταν τον πρωθυπουργούς, υπουργούς, συνεργάτες του.
   Η σύζυγος του - Αικατερίνη Στριφτού, καθηγήτρια ψυχοτεχνικής στο πανεπιστήμιο Μακεδονίας - με την οποία ειχαν παντρευτεί το 1936- είχε πεθάνει την πρωτομαγιά του 2000. Δεν ειχαν κάνει παιδιά.
   "Φεύγοντας" ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς αφήνει πίσω του (για τους μελετητές και φοιτητές του) εκατοντάδες τόμους με πραγματείες, μελέτες , επιστολές, κείμενα, 14 τόμους του µνηµειώδους έργου "Λεξικό της Βυζαντινής Γραµµατείας". Τη συνέχεια ανέλαβε το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας . Ηδη εχει τυπωθεί και κυκλοφορεί ο 18ος τόμος...
   Για τους υπόλοιπους ; Τον αγώνα του για το Δημοτικισμό , τη σοφία και τη διαύγεια του πνεύματος του - οπως αυτές "έλαμψαν" σε σειρά συνεντεύξεων που έδωσε -ειδικά μετα τη συμπλήρωση των 100 "πρώτων" χρόνων της ζωής του.
   - "Διδασκαλία του ήθους δεν υπάρχει. Μαθαίνουμε την τεχνική. Πώς να μεταδώσουμε τις γνώσεις. Αλλά πώς να βελτιώσουμε το ήθος του ανθρώπου δεν το μάθαμε..
   "Η έξαρση είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή. Να εξαρθείς πάνω από τον εαυτό σου. Από τα πάθη σου. Σπάνια εξαίρονται οι άνθρωποι. Η ζωή όλων βέβαια ενέχει στιγμές έξαρσης. Όταν λές την αλήθεια -ακόμα κι όταν σε θίγει, σε πειράζει -είναι έξαρση. Η θυσία για τον άλλο, ο έρωτας, η φιλία , η αφοσίωση είναι έξαρση. .".
   "Ανυψώνει τον άνθρωπο ο Ερωτας. Ο πραγματικός, ο αληθινός έρωτας. Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζείς. Ειδάλλως είσαι …πέτρα…» 

2/9/2014: Πεθαίνει νικήμένος απο τον καρκίνο ο συνθέτης Αντώνης Βαρδής. Γεννήθηκε το 1948 στο Μοσχάτο, έκανε πολλές δουλειές για να υποστηρίξει την οικογένειά του, ενώ από τα 15 του έβγαλε ναυτικό φυλλάδιο και πήγε στα καράβια. Οι οικονομικές δυσκολίες τον οδήγησαν σε διάφορες άλλες δουλειές (βενζινάδικο, οικοδομή), αλλά ήταν η κιθάρα που τον κέρδισε και τον οδήγησε σιγά σιγά στο τραγούδι.
Για τις πρώτες του εμπειρίες στη θάλασσα όπου ταξίδεψε αρχικά με τον πατέρα του που ήταν ναυτικός είχε περιγράψει σε συνέντευξή του («Εθνος», 2012) πόσο δύσκολα ένιωθε. «Οταν περάσαμε από την Ελλάδα, ήθελα να πηδήξω έξω», είχε πει χαρακτηριστικά, όμως οι οικογενειακές ανάγκες τον οδήγησαν να μπαρκάρει για δεύτερη φορά, μόνος, σ’ ένα γκαζάδικο 33.000 τόνων και έπειτα, ως θερμαστής, σε ένα μικρότερο. «Δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ ούτε να ησυχάσω. Και ύστερα από έναν μήνα ακριβώς, πιάσαμε Ιτέα. Παίρνω τη βαλίτσα και μου λέει ο καπετάνιος: “Αντωνάκη, για πού το βάλαμε;”. Του λέω: “Πάω να δώσω κάτι άπλυτα στη μάνα μου που θα έρθει για να μου φέρει και το μπουζουκάκι”. Είχα πάρει ένα μπουζουκάκι για να παίζουμε εδώ. “Α, θα μας παίζεις και μπουζούκι”. Οταν το σκάσεις από το καράβι, χάνεις το ναυτικό βιβλιάριο, δεν μπορείς να ξαναταξιδέψεις, σ’ το κρατάνε. Βγήκα έξω, παίρνω το λεωφορείο και κατευθείαν Αθήνα... Το ’σκασα, δεν ξαναταξίδεψα ποτέ πια», είχε πει στον Ηλία Καραμπογιά.
Το 1965 δημιούργησε με φίλους το συγκρότημα Vickings κι από εκείνα τα χρόνια έμεινε το τραγούδι «Caterin».Τα επόμενα, εργάστηκε ως μουσικός δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως τους Χρήστο Νικολόπουλο, Τάκη Σούκα, Θανάση Πολυκανδριώτη, Δήμο Μούτση, Γιάννη Σπανό, Μάνο Λοΐζο, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Βίκυ Μοσχολιού, Μανώλη Μητσιά, Αννα Βίσση, Νίκο Ξυλούρη, Δημήτρη Ψαριανό, Χαράλαμπο Γαργανουράκη κ.ά.
Οι μουσικοί στους οποίους ήταν ιδιαίτερα αγαπητός έλεγαν ότι έγραφε «τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια», όμως ποτέ, όταν τον ρωτούσες, δεν ήξερε να πει τον ακριβή αριθμό. Πάνω από 500-600, αλλά δεν ήταν σίγουρος.
Ο Αχιλλέας Θεοφίλου ήταν ο παραγωγός που τον παρότρυνε να συνεχίσει. Οι παλιότεροι λένε ότι παίδευε μουσικά τα κομμάτια του, ενώ ο ίδιος εξηγούσε πως τα τραγούδια του ήταν άμεσα γιατί ήταν λιτά, φτιαγμένα από αληθινά αισθήματα.
Για τη συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, που τραγούδησε με τους Κατσιμιχαίους το «Στην Ελλάς του 2000», ήταν υπερήφανος, όπως και για τον Μανώλη Αγγελόπουλο με τον οποίο επίσης συνεργάστηκε. Οσο για τους στιχουργούς, από τις καλύτερες συνεργασίες ήταν εκείνες με τους Κώστα Τριπολίτη, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Αντώνη Ανδρικάκη, Μάνο Ελευθερίου, Πάνο Φαλάρα, Σαράντη Αλιβιζάτο κ.ά.
Ενας ντροπαλός αισθηματίας ήταν ο Αντώνης Βαρδής, που έκανε τραγούδι όσα τον τραυμάτισαν, ενώ δεν έκρυβε ότι ήθελε να τον αγαπούν.

  

7/10/2014: Φεύγει από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 56 ετών, ο ηθοποιός Δημήτρης Γιαννόπουλος.
Τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε τόσο για τις θεατρικές όσο και για τις τηλεοπτικές του δουλειές. Υπήρξε αγαπημένος συνεργάτης του Πάνου Κοκκινόπουλου και είχε παίξει στις τηλεοπτικές σειρές του «10η εντολή» και «Κόκκινος Κύκλος» ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλές σειρές, όπως «Οκέι φίλε» (1974), «Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927» (1980), «Αναστασία» (1993), «Μην φοβάσαι τη φωτιά» (1994), «Κόκκινος Κύκλος» (2000), «10η Εντολή» (2004), «Μαύρα Μεσάνυχτα» (2007), «Κάρμα» (2009), «Steps» (2011).

9/10/2014: Φεύγει από τη ζωή μια θρυλική μορφή των ελληνικών γηπέδων, ο γνωστός σε όλους Μητσάρας. Γνωστός φίλος του Πανιωνίου αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα, κάποιος μπορούσε να τον συναντήσει είτε στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, είτε σε οποιοδήποτε άλλο γήπεδο της Ελλάδας. Αλλά όχι μόνο, διότι έδινε το «παρών» συνεχώς και σε κοινωνικούς αγώνες. Πάντα χαμογελαστός και ευχάριστος, πάντα φιλικός με όλους. Και πάντα φυσικά με εκείνα τα αξέχαστα πλακάτ του, που έγραψαν ιστορία με τα έξυπνα μηνύματα που «κουβαλούσαν» εδώ και τόσες δεκαετίες.

16/10/2014: Πεθαίνει σε ηλικία 95 ετών, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Είχε διατελέσει αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, υπουργός Εξωτερικών και υπουργός Άμυνας. Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος είχε αναπτύξει έντονη αντιδικτατορική δράση και είχε φυλακιστεί στη Γυάρο, ενώ υπήρξε και αρχηγός του ΠΑΚ στην Ελλάδα. Είχε πρωτοεκλεγεί βουλευτής της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεωργίου Παπανδρέου το 1964, και ήταν από τους πρώτους που ακολούθησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης, ήταν από τους πρώτους ευρωβουλευτές.
Ειδικότερα, γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1919 στο Ψάρι της Μεσσηνίας και προέρχεται από οικογένεια με στρατιωτική παράδοση.
Αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1939 ως ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, αλλά πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως διοικητής λόχου Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο το 1940-1941, συμμετέχοντας στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. Κατά την Κατοχή διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου υπηρέτησε στις μάχιμες μονάδες του Ελληνικού Στρατού. Μετά το 1945 συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Στρατού στo Ινστιτούτο Γούλιτς (Woolwich) της Μεγάλης Βρετανίας.
Το καλοκαίρι του 1967 φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Σύρο. Μετά από σύντομη αποφυλάκιση κρατήθηκε εκ νέου στις φυλακές και εξορίστηκε από το 1968 μέχρι το 1971, οπότε ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΚ στην Ελλάδα. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στα οποία είχε ενεργό συμμετοχή, συνελήφθη και βασανίστηκε στην ΕΣΑ απ' όπου μεταφέρθηκε στη Γυάρο μέχρι την πτώση της δικτατορίας.
Το 1974 μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και άλλα στελέχη του κινήματος ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, του οποίου διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος (1977-1981) και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου (1977-1985). Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος κατείχε το αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών από το 1981 μέχρι το 1985, ήταν Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης από το 1985 μέχρι τον Ιούλιο 1989, ενώ από τον Απρίλιο του 1986 ως τον Ιούλιο του 1989 ήταν ταυτόχρονα και υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Τον Ιανουάριο του 1996 και μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμά του πρωθυπουργού, έθεσε υποψηφιότητα για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού, που θα εξέλεγε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν κατάφερε να εκλεγεί με αντιπάλους τους Κώστα Σημίτη, Άκη Τσοχατζόπουλο και Γεράσιμο Αρσένη (εξελέγη ο πρώτος).
Ήταν παντρεμένος με την Άγα Χαραλαμπoπούλου. Ήταν πατέρας δύο παιδιών του Γιώργου - Ερνέστου, πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθηνών και δικηγόρου, και του Χάρη Χαραλαμπόπουλου.
Το 2001, ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος εξέδωσε τα απομνημονεύματά του, Κρίσιμα Χρόνια: Αγώνες για τη Δημοκρατία, 1936-1996, που θεωρούνται σημαντική πηγή για την μελέτη της μεταπολεμικής ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

20/10/2014:  Φεύγει από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο σπουδαίος ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης Σπύρος Ζαγοραίος.

Πέθανε στο σπίτι του, έπειτα από πολλά προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια.

Η υγεία του επιδεινώθηκε μετά τον θάνατο του γιου του, το 2009.

Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1928 στον Άγιο Αρτέμιο Παγκρατίου και έχασε το ένα του χέρι από χειροβομβίδα σε ηλικία 15 ετών.

Άρχισε τη σταδιοδρομία του στο χώρο του τραγουδιού στις αρχές της δεκαετίας του 1950, αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη.

Παρέμεινε ενεργός στο χώρο της μουσικής σχεδόν ως το τέλος της ζωής του, με τον τελευταίο του δίσκο να κυκλοφορεί το 2006.

22/10/2014: Πεθαίνει ο δημοσιογράφος  Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης, στα 59 του χρόνια, αφού πάλεψε τρία χρόνια με τον καρκίνο.

Αγωνιστής από τα φοιτητικά του χρόνια στην Πάντειο και εμβληματική προσωπικότητα της νεολαίας του ΚΚΕ, διετέλεσε γενικός γραμματέας της ΕΦΕΕ από το 1977 έως το 1985.
Δούλεψε επί πολλά χρόνια ως πολιτικός συντάκτης στον «Ριζοσπάστη» και την «Αυγή», ήταν διευθυντής «902 Αριστερά στα fm» και διευθυντής σύνταξης της «Ημερησίας» έως το τέλος της ζωής του.

16/11/2014: Πεθα'ινει στη Μυτιλήνη, χτυπημένος από καρκίνο, ο ηθοποιός Μπάμπης Αλατζάς, σε ηλικία 65 χρόνων.

Αγάπησε από παιδί το θέατρο και τον κινηματογράφο, λόγω της λατρείας που έτρεφαν οι γονείς του στην Τέχνη, και αναμενόμενο ήταν να φοιτήσει στη Σχολή του Εθνικού.

Συνεργάστηκε για χρόνια με το μεγάλο Μάνο Κατράκη και με τη θεατρική ομάδα «Θέατρο του Πειραιά», ενώ το 1979 πήρε τον πρώτο μεγάλο ρόλο του στην τηλεόραση (στον «Συμβολαιογράφο»).

Έλαβε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές με επιτυχία πάντα («Κάθοδος», «Τα φώτα της πόλης», «Ψίθυροι καρδιάς», «Τρικυμία», «Της αγάπης μαχαιριά», «Μημου λες αντίο»… )

20/11/2014:  Φεύγει από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο δημοσιογράφος - γελοιογράφος Ηλίας Σκουλάς.

Γεννημένος στον Αλικιανό Χανίων, ο Ηλίας Σκουλάς ξεκίνησε να εργάζεται ως γελοιογράφος στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος Τύπος» το 1959, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες «Καθημερινή», «Μεσημβρινή», «Ακρόπολις», «Απογευματινή», «Έθνος» και «Ελεύθερος Τύπος», καθώς και σε πλήθος περιοδικών.

Ο Ηλίας Σκουλάς υπήρξε ένας από τους πιο πετυχημένους και αναγνωρισμένους σκιτσογράφους της εποχής του. Έχει εκδώσει 13 βιβλία με σκίτσα του, ενώ πραγματοποίησε και τέσσερις ατομικές εκθέσεις. Επίσης, συμμετείχε σε τρεις παγκόσμιες εκθέσεις γελοιογραφίας.

01/12/2014: Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών ο Δημήτρης Τριχόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς και ακαδημαϊκούς της χώρας μας.

Ο Δημήτρης Τριχόπουλος γεννήθηκε το 1938 στον Βόλο. Το 1963 πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική Αθηνών και ακολούθησε μετεκπαίδευση στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Χάρβαρντ και Οξφόρδης.

Έχει διατελέσει καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (1989-1996), καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου και διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη Καρκίνου στο Χάρβαρντ (1993-1997), ήταν καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1972, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska στη Στοκχόλμη από το 1998 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από τον Ιούνιο του 1997. 

3/12/2014:  Αφήνει την  τελευταία του πνοή σε ηλικία 81 ετών ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής Κώστας Λινοξυλάκης, από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του Παναθηναϊκού, που πρωταγωνίστησε στα ελληνικά γήπεδα τη δεκαετία του 1950.

Γεννημένος στις 5 Μαρτίου 1933 στο Άνω Μέρος Ρεθύμνου, ο Λινοξυλάκης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αστέρα Αθηνών και το 1950 εντάχθηκε στο «τριφύλλι», όπου έμελλε να περάσει το υπόλοιπο της καριέρας του ως το 1963, οπότε και αποσύρθηκε. Αγωνιζόμενος ως κεντρικός αμυντικός, πανηγύρισε με τον Παναθηναϊκό τέσσερα πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962) και ένα κύπελλο Ελλάδας (1955), ενώ φόρεσε 28 φορές τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας (1 γκολ), με την οποία έκανε ντεμπούτο το Δεκέμβριο του 1950, σε αγώνα με τη Β΄ ομάδα της Γαλλίας και για μεγάλο διάστημα διετέλεσε και αρχηγός της.

6/12/2014: Ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας εντοπίζεται   δολοφονημένος στο σπίτι του.

Ο Μένης Κουμανταρέας είχε τιμηθεί με κρατικά βραβεία το 1967 (για «Το Αρμένισμα»), το 1976 (για τη «Βιοτεχνία υαλικών») και το 2002 (για το «Δυο φορές Ελληνας»). Σ’ αυτά τα 24 μυθιστορήματα μας χάρισε μερικούς ήρωες που ακόμη διαρκούν στη σκέψη των αναγνωστών του και από τις ωραιότερες περιηγήσεις σε γωνιές της Αθήνας.

Στο τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο «Ο θησαυρός του χρόνου», άγγιξε τις προσωπικές του επιλογές με τον διακριτικό όσο και διακριτό τρόπο που χαρακτήριζε πάντα τα λόγια και τα έργα του. Στο εξώφυλλο ήταν η φιγούρα της συντρόφου της ζωής του, της Λιλής, και στις σελίδες που ακολούθησαν, ο Μένης Κουμανταρέας, σαν να ήξερε ότι θα ήταν το τελευταίο του κείμενο, είπε πολλά: «Υπάρχουν μυστικά που κρατώ επτασφράγιστα από τη Λιλή, χωρίς αυτό να σημαίνει λιγότερη κατανόηση ή αγάπη από μέρους μου. Η ζωή της, αυτό να λέγεται, είναι πολύ πιο καθαρή απ’ τη δική μου, πράγμα που κάνει τη θέση της πλεονεκτική. Οτιδήποτε πάντως και να συμβαίνει, σε πείσμα κάθε σχέσης ή σκέψης κρυφής, εκείνη κρατά την κύρια, την κεντρική θέση στη ζωή μου. Για να πληρωθεί το ρηθέν από τον Αλληλογράφο μου: “Οι άντρες δεν είναι ο προορισμός σου. Ο,τι άλλο και αν συμβαίνει στη ζωή σου, κατ’ ουσίαν ένα και μόνο πρόσωπο θα πρωταγωνιστεί: γυναίκα».

Φέτος ο Μένης Κουμανταρέας, με το 24ο μυθιστόρημά του, συμπλήρωσε 52 χρόνια στην ενεργό συγγραφική δράση και στο διάστημα αυτό μας χάρισε μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας: «Βιοτεχνία υαλικών», «Η κυρία Κούλα», «Το κουρείο», «Ο ωραίος λοχαγός», «Η φανέλα με το εννιά», «Πλανόδιος σαλπιγκτής», «Η συμμορία της άρπας», «Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω», «Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα», «Δυο φορές Ελληνας» και πολλά άλλα. Συνολικά, είκοσι τέσσερα μυθιστορήματα. Τα περισσότερα κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Κέδρος» και τα δύο τελευταία («Θάνατος στο Βαλπαραΐζο» και «Ο θησαυρός του χρόνου») από τις εκδόσεις «Πατάκης». 

11/12/2014: Χάνει τη  μάχη με τον καρκίνο ο δικηγόρος και πρώην υφυπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Γιώργος Πέτσος, σε ηλικία 67 ετών.

Είχε πέσει θύμα βομβιστικής επίθεσης της οργάνωσης «17 Νοέμβρη» στις 8 Μαρτίου 1989, κατά την οποία είχε τραυματιστεί.
Το 1989 ο Γιώργος Πέτσος είχε παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, όπου αθωώθηκε.
Το 2010 είχε ιδρύσει το κέντρο Μελέτης και Έρευνας Νομικής και Οικονομικής επιστήμης.

13/12/2014: Χάνει τη μάχη με τον καρκίνο  σε ηλικία 66 ετών ο δημοφιλής ηθοποιός Τόνι Άντονι (Αντώνης Κονιάρης).  Ο Τόνυ Άντονυ είχε εμφανιστεί στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο και ήταν ένας ιδιαίτερα αγαπητός κωμικός ηθοποιός.  

25/12/2014: Πεθαίνει  στις 9 το βράδυ των Χριστουγέννων από καρδιολογικά προβλήματα στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο ο δημοσιογράφος Σεραφείμ Φυντανίδης.

Ο Σεραφείμ Φυντανίδης είχε γεννηθεί στην Αθήνα στο Περιστέρι τον Μάρτιο του 1937. Το 1960 πήρε το πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ). Αρχικά εργάστηκε στην εφημερίδα Έθνος ως συντάκτης την περίοδο 1957 - 1968. Στην περίοδο της Χούντας από το 1968 μέχρι το 1974 εργάστηκε στη Απογευματινή στην αρχή ως υπεύθυνος ύλης και αργότερα ως αρχισυντάκτης. Από το 1974 μέχρι τον Ιούνιο του 1976 υπήρξε διευθυντής σύνταξης στην Ακρόπολη. Από τον Ιούνιο του 1976 μέχρι τις 27 Απριλίου 2007, ήταν διευθυντής της  Ελευθεροτυπίας. 

28/12/2014: Φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών η θρυλική ερμηνευτρια του ελαφρολαϊκού τραγουδιού της δεκαετία του '50 και του '60, Μαγια Μελάγια

Η Μάγια Μελάγια ξεκίνησε την παρουσία της στο ελληνικό πεντάγραμμο τραγουδώντας τα «Μεσ' Του Βαλς Τις Στροφές» και το «Πώς Με Μεθάς» το 1946.

Η «μούσα» του Γιώργου Μουζάκη μεσουράνησε τη δεκαετία του '60 και εκτός από το πάλκο έκανε επιτυχημένες εμφανίσεις και στον κινηματογράφο, μεταξύ των οποίων 3 Τρελλοί Ντετέκτιβς (1957), Ραντεβού Με Τον Έρωτα (1957) και Η Φτώχεια Θέλει Καλοπέραση (1958).

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 μετά τον χωρισμό της με τον Γιώργο Μουζάκη έκανε δεύτερη καριέρα στα μαγαζιά της ελληνικής παροικίας των Η.Π.Α., από όπου και επέστρεψε πολλά χρόνια μετά.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Μελπομένη Τσιριγώτη και είχε γεννηθεί το 1928 στην Πλάκα.