Tης Γιωτας Συκκα
Ολοι κάνουν κάτι εκτός από μας. Σαν να μην είναι το ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, δικό μας θέμα αλλά των άλλων.
Πρόσφατα η Διεθνής Επιτροπή που δραστηριοποιείται για την επιστροφή τους, έθεσε το θέμα σε ανοιχτή επιστολή προς τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον. Οπως και ο Βρετανός ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και αρθρογράφος Στίβεν Φράι που βγήκε πάλι μπροστά ζητώντας, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου: «να διορθώσουμε επιτέλους ένα μεγάλο λάθος».
Ο Στίβεν Φράι είναι αλήθεια πως γνωρίζει το θέμα της κλοπής των γλυπτών από τον Ελγιν καλύτερα από πολλούς Ελληνες. Ξέρει καλύτερα από πολλούς δικούς μας πολιτικούς ότι τώρα με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες της χώρας του, είναι η κατάλληλη ευκαιρία για μια τέτοια πράξη. Μια πράξη όπως υπογραμμίζει: «συμπαράστασης στον ελληνικό λαό που βιώνει την πιο σκοτεινή ώρα της πρόσφατης Ιστορίας του». «Τι μεγαλύτερη και ευγενέστερη χειρονομία θα μπορούσε να γίνει προς την Ελλάδα, ειδικά από τη στιγμή που πριν από δυόμισι χρόνια το νέο εξαιρετικό Μουσείο της Ακρόπολης άνοιξε τις πύλες του;».
Και να που φτάσαμε στην ουσία. Ο Φράι μας θυμίζει αυτό που ξεχάσαμε. Τρία χρόνια συμπληρώνονται τον Ιούνιο από τότε που εγκαινιάστηκε το νέο Μουσείο, καταρρίπτοντας το βασικό επιχείρημα της βρετανικής πλευράς, ότι δεν έχουμε χώρο για τα γλυπτά, και αντί να κινητοποιηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουμε ότι αντιμετωπίσαμε το όλο θέμα σαν πυροτέχνημα.
Οι Αγγλοι μπροστά στην αδιάφορη και επισήμως στάση μας, ξαναγυρίζουν στο παλιότερο επιχείρημά τους, ότι δηλαδή μια τέτοια κίνηση σημαίνει πως θα αδειάσουν τα μουσεία. «Το να θέσει σε αμφισβήτηση την κυριότητα του μεγαλύτερου μέρους των συλλογών του θα ήταν πράξη αυτοκτονίας», είχε εύστοχα επισημάνει ο καθηγητής Αγγελος Χανιώτης το 2009 για το Βρετανικό Μουσείο.
Οι επιτροπές σε όλες τις χώρες κινητοποιούνται, πολλοί είναι μαζί μας αλλά εμείς μόνοι. Κανένα επιχείρημα, καμία εθνική πολιτική, κυρίως καμία συνέχεια. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού. Αλλοτε ανεβάζει τις κορώνες χωρίς μέτρο και άλλοτε σιωπά απαξιωτικά για κάτι που θα μπορούσε να θέσει ευγενικά.
Πρόσφατα το βιβλίο «Ακρόπολις των Αθηνών» (εκδ. Αλήθεια) με έγγραφα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους αποδεικνύει ότι η πρώτη διεκδίκηση των κλεμμένων γλυπτών έγινε το 1836. Στην Ελλάδα του 21ου αι., σε μια περίοδο που όλα αμφισβητούνται γινόμαστε και πάλι θεατές άλλης μιας χαμένης ευκαιρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου