Οταν σε άλλες οικονοµικά «ανεπτυγµένες» χώρες τα µισά σχολεία παραµένουν υπό κατάληψη, η Τουρκία περιµένει από την κυβέρνησή της να εγκρίνει µια επένδυση 300 εκατ. δολαρίων στον όµιλο Bahcesir K-12 Schools από τον τρίτο σε κεφαλαιοποίηση εφέτος όµιλο επενδύσεων στον κόσµο Carlyle Group (το 2007 ήταν πρώτος).
H Bahcesir K12 Schools είναι βεβαίως µια ιδιωτική εταιρεία. ∆εν έχει σχέση µε τη δηµόσια εκπαίδευση της Τουρκίας που µπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί από ανεπαρκής ως άθλια. Η επένδυση της Carlyle όµως σε έναν όµιλο ιδιωτικής εκπαίδευσης στον οποίο φοιτά η µελλοντική πολιτική, επιχειρηµατική και στρατιωτική ελίτ δείχνει, αν µη τι άλλο, την εµπιστοσύνη του κόσµου των επενδύσεων στις δηµογραφικές και αναπτυξιακές υποθήκες της γειτονικής χώρας.
Η περίπτωση της Carlyle είναι µία από τις πολλές ξένες επενδύσεις που συνεχίζει να προσελκύει η γειτονική χώρα. Επενδυτικά κεφάλαια όπως η Cerberus, χρηµατοπιστωτικοί όµιλοι όπως η Citigroup και η General Electric και πλήθος δυτικών εταιρειών αυξάνουν τις άµεσες ξένες επενδύσεις τους στην ταχέως αναπτυσσόµενη Τουρκία που είχαν περιοριστεί εξαιτίας της παγκόσµιας πιστωτικής κρίσης. Σε αυτό συµβάλλει και η υποχώρηση της ισοτιµίας της τουρκικής λίρας που βρίσκεται σε εξαιρετικά ιστορικά χαµηλά επίπεδα σε σχέση µε το δολάριο, παρά τις προσπάθειες της κεντρικής τράπεζας της χώρας να στηρίξει το νόµισµα φοβούµενη πληθωριστική έκρηξη αλλά και υποχώρηση των υψηλών ρυθµών ανάπτυξης που κατά κύριο λόγο στηρίζονται στην εσωτερική ζήτηση.
Πάντως ως τον περασµένο Ιούλιο οι ξένες επενδύσεις είχαν ήδη φθάσει στα περυσινά επίπεδα των 9,5 δισ. δολαρίων, σύµφωνα µε τη «Wall Street Journal». Και ως τα τέλη του έτους θα πλησιάσουν τα επίπεδα του 2008 (18 δισ. δολάρια). Το ρεκόρ των 22 δισ. δολαρίων του 2007 ας περιµένει µια χρονιά.
Είναι αλήθεια ότι ο ιδιότυπος καπιταλισµός που έχει εγκαταστήσει την τελευταία πενταετία ο Ερντογάν έχει αποδώσει θεαµατικά αποτελέσµατα. Σε επίπεδο αριθµών. ∆ιότι σε επίπεδο πραγµατικής οικονοµίας και βεβαίως σε επίπεδο πολιτικό και κοινωνικό ελάχιστη πρόοδος έχει επιτευχθεί. Τουτέστιν, η Τουρκία παραµένει µια χώρα φτωχή και υπανάπτυκτη, στην οποία συµβιώνουν η παγκοσµιοποιηµένη ελεύθερη αγορά µε τον πιο ακραίο κρατικό προστατευτισµό, η θεοκρατία µε ένα κοσµικό αστυνοµικό κράτος, µε συχνές µάλιστα παρακρατικές «εκτροπές». Μια χώρα µε χαµηλή ανταγωνιστικότητα, παρά το χαµηλό εργατικό κόστος. Με τεράστιες κοινωνικές και εισοδηµατικές διαφορές. Με ακαταµάχητη φοροδιαφυγή. Με µοναδική πολιτική σταθερά τον στρατό.
Σε τελευταία ανάλυση, τι προοπτικές µπορεί να έχει µια χώρα στην οποία ένα στα δύο κορίτσια ηλικίας 7 ως 13 ετών δεν έχει πάει ακόµη στο σχολείο – και είναι αµφίβολο αν τελικά θα πάει. Η Carlyle ουδόλως ανησυχεί γι’ αυτό. Η στρατιά των περιτοµηµένων νεαρών που καταρτίζει η Bahcehir K-12 Schools τής αρκεί ως υπόσχεση για κέρδη.
BHMA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου