Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΟΡΦΙΔΗ
«Αυτή η χώρα κέρδισε πολύ δύσκολα την εθνική της κυριαρχία και αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να την παραδώσει σε κανέναν». Η δήλωση του υπουργού Επιχειρηματικότητας, Εμπορίου και Καινοτομίας της Ιρλανδίας, Bat O’ Keeffee αντικατοπτρίζει μία μεγάλη μάχη που δίνεται στο παρασκήνιο αλλά και τις «κόκκινες γραμμές» που βάζει το Δουβλίνο στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους αναφορικά με τη στήριξή του.(...)
Το σχέδιο διάσωσης που συζητείται, προβλέπει τη στήριξη του τραπεζικού κλάδου και όχι του ίδιου του Δημοσίου, παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν από χώρες όπως η Γερμανία. «Οι Ιρλανδοί δεν άφησαν περιθώρια για άλλες επιλογές», θα αποκαλύψει στο Bloomberg ανώνυμα αξιωματούχος που συμμετείχε στη συνεδρίαση του Eurogroup.
Ήδη κλιμάκιο ελεγκτών της τρόικας έχει πιάσει δουλειά στο Δουβλίνο, όπου κάνει φύλλο και φτερό τα βιβλία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων(...) Μάλιστα εκτιμήσεις αναλυτών και πληροφορίες του διεθνούς Τύπου κάνουν λόγο για ένα σχέδιο περίπου 80 ως 100 δισ. ευρώ. Ποιο θα είναι το αντάλλαγμα, ή το μνημόνιο συνεργασίας, μένει να το δούμε, αν και οι όροι του δεν μπορεί να είναι ίδιοι με αυτούς που τέθηκαν στην Ελλάδα.
Τούτο διότι η Ιρλανδία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, έχει ακόμα πολλά περιθώρια κινήσεων. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να μπει στο μηχανισμό διάσωσης με δικό της αίτημα (υπό την πίεση του τεράστιου δημόσιου χρέους, της ανικανότητας να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της και μίας οικονομίας που είχε ήδη εισέλθει σε ύφεση) και έπειτα από ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων για να καμφθούν οι αντιρρήσεις των Ευρωπαίων εταίρων.
Στην περίπτωση των Ιρλανδών οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που «παρακαλούν» το Δουβλίνο να μπει σε πρόγραμμα στήριξης, προκειμένου να σταματήσει η αναταραχή στην αγορά ομολόγων και το ντόμινο να μην χτυπήσει την επόμενη χώρα, που ως φαίνεται θα είναι η Πορτογαλία.
Εν πολλοίς οι Ιρλανδοί το έχουν καταφέρει αυτό, διότι έχουν ένα «μαξιλάρι» 20 δισ. ευρώ (και επιπλέον 25 δισ. ευρώ στα συνταξιοδοτικά Ταμεία) με το οποίο «αγοράζουν» άλλους 6-7 μήνες ώστε να καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου. Αυτό ως αποτέλεσμα των πλεονασμάτων που εμφάνιζε ως το 2008 η χώρα, αλλά και της πάγιας πολιτικής δανεισμού που στόχευε σε ποσά μεγαλύτερα απ’ αυτά που χρειαζόταν, ήταν δε αποκλειστικά μακροπρόθεσμης διάρκειας.
Κατά βάση όμως το ιρλανδικό πρόβλημα δεν είναι τόσο σύνθετο όσο το ελληνικό. Στην πρώτη περίπτωση το τεράστιο ιδιωτικό χρέος που συσσωρεύτηκε τόσα χρόνια (290% του ΑΕΠ φέτος!) «έσκασε» μαζί με τη φούσκα των ακινήτων που το τροφοδότησε, αλλά και την παγκόσμια ύφεση που μείωσε την παραγωγή των ιρλανδικών εργοστασίων συρρικνώνοντας πέρυσι την οικονομία κατά 7,1%.
Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 13% από 4,5% που ήταν στα μέσα του 2008, με αποτέλεσμα τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια να αυξάνονται δραματικά. Το ιρλανδικό δημόσιο με χρέος 44% αναγκάστηκε να παρέμβει για να διασώσει και να κρατικοποιήσει τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας ώστε να μην καταρρεύσουν, διαθέτοντας έως σήμερα πάνω από 50 δισ. ευρώ. Ως αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος πήρε κάποιο βάρος από το ιδιωτικό, φθάνοντας σήμερα κάπου στο 80% του ΑΕΠ. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να υφίσταται η «μαύρη τρύπα» στο τραπεζικό σύστημα, γεγονός που τροφοδοτεί τους φόβους των επενδυτών ότι παρά τα μέτρα λιτότητας, έλλειμμα και χρέος θα είναι ανεξέλεγκτα. Αυτό είναι εν ολίγοις το πρόβλημα.
Παραμένουν ανταγωνιστικοί
Η ιρλανδική οικονομία, που στηρίζεται εν πολλοίς στις εξαγωγές χάρη στην προσέλκυση πολυεθνικών εταιρειών, άρχισε ήδη πάλι να παράγει χάρη στην παγκόσμια ανάκαμψη. Η οικονομία παραμένει ανταγωνιστική και είναι ενδεικτικό ότι εταιρείες όπως η IBM, η Dell κ.ά. που εδώ και χρόνια έχουν κάνει εφαλτήριο της διεθνούς δραστηριότητάς τους το Δουβλίνο, πραγματοποιούν φέτος νέες επενδύσεις, κάνοντας παράλληλα και προσλήψεις.
Είναι ενδεικτικό ότι ο ιδιωτικός τομέας προσφέρει το 77,5% του ΑΕΠ. Έτσι με την αύξηση του εμπορικού πλεονάσματος κατά 38,7 δισ. ευρώ, όπως υπολογίζει το ΔΝΤ, αναμένεται και μικρή αύξηση του ΑΕΠ.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ και η ιρλανδική οικονομία μπορεί να διαφέρουν δομικά, όμως αυτό δεν εμπόδισε επενδυτές των δύο χωρών να προχωρήσουν σε επενδύσεις τίτλων ένθεν και ένθεν. Σήμερα ελληνικές τράπεζες κατέχουν ιρλανδικά ομόλογα συνολικού ύψους 449 εκατ. ευρώ, όπως αποκαλύπτει η έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών. Οι ιρλανδικές τράπεζες κατέχουν ελληνικά ομόλογα 7,9 δισ. ευρώ. Επίσης οι Ιρλανδοί ήταν μεταξύ των πιο ενεργών ξένων επενδυτών στο Χ.Α. τους τελευταίους μήνες.
Σύμφωνα με την ΕΧΑΕ σήμερα υπάρχουν ενεργές 196 μερίδες Ιρλανδών επενδυτών που κατέχουν μετοχές εταιρειών εισηγμένων στο Χ.Α. συνολικού ύψους 337,24 εκατ. ευρώ. Μάλιστα τον Οκτώβριο φρόντισαν να διευρύνουν τη θέση τους κατά 4,37 εκατ. ευρώ, αγοράζοντας τίτλους ύψους 18,91 εκατ. ευρώ και πουλώντας τίτλους 14,54 εκατ. ευρώ.
Dominique Strauss Kahn: Θα αργήσει η αναστροφή του κλίματος
Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Dominique Strauss Kahn έσπευσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, δηλώνοντας: «Η Ελλάδα έχει ένα δομικό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας». Τα χρέη του Δημοσίου ήταν αυτά που ως επί το πλείστον τροφοδοτούσαν την ελληνική οικονομία. Είτε οι παχυλές αμοιβές στις ΔΕΚΟ, οι μαζικές προσλήψεις που απλά επιβάρυναν το πρόβλημα της γραφειοκρατίας, είτε οι κάθε είδους συμβάσεις μεγαλοεργολάβων, μεγαλοπρομηθευτών κ.λπ.
Μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις δεν έγιναν, ακόμα και ντόπιες εταιρείες μετανάστευσαν, αναζητώντας φιλικότερο περιβάλλον, με αποτέλεσμα η παράλυση του δημοσίου να φέρνει παράλυση και του ιδιωτικού τομέα! Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα χρειαστούν αρκετά χρόνια.
ΙΣΟΤΙΜΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου