Tου Γιωργου Mαντελα
Αν και ο παραλληλισμός είναι αδόκιμος, ο πρωθυπουργός με την απόφασή του να μας οδηγήσει στις αυτοδιοικητικές -κατά τα άλλα- κάλπες, με τη γνωστή απειλή, «έχασε μια ζωή». Και μπορεί να κέρδισε, έστω με βραχεία κεφαλή, τις εκλογές, όμως κατέγραψε μαζί πολλές, μικρές, ήττες. Η σημαντικότερη απ’ όλες; Υπέθαλψε τη νίκη του στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν τις προκηρύξει. Σε τρεις μήνες, σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο, σε τρία χρόνια, αδιάφορο. Για να είμαστε ακριβείς, ο κ. Παπανδρέου «έκαψε» τις περισσότερες πιθανότητες επανεκλογής του.
Στην Ελλάδα συνιστά παράδοση ο πολιτικός χρόνος για κάθε κυβέρνηση να μετριέται σε δύο τετραετίες. Ακόμα και ο κ. Κ. Καραμανλής πήρε τη δεύτερη ευκαιρία του, το καλοκαίρι του 2007, όταν η μισή Ελλάδα καιγόταν και η άλλη μισή περίμενε να καεί. Ακόμα και τότε το εκλογικό σώμα τον επανεξέλεξε, με κατακαμένους νομούς της Πελοποννήσου να αναδεικνύουν τη Ν.Δ. πρώτο κόμμα! Με την εξαίρεση της περίπτωσης Μητσοτάκη, η οποία ανάγεται στις ειδικές για πολλούς λόγους, όλες οι υπόλοιπες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις πήραν τη δεύτερη ευκαιρία, που εθιμικώ δικαίω δικαιούνταν.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου, έτσι όπως χειρίστηκε την υπόθεση, σπατάλησε αυτήν την ευκαιρία την Κυριακή που μας πέρασε. Οπότε, ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησής του συντμήθηκε και στην Ιπποκράτους θα πρέπει από εδώ και στο εξής να είναι έτοιμοι για όλα. Ενδεχομένως, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η εξέλιξη αυτή ήταν περίπου μοιραία. Κι αυτό γιατί αν δεν έβαζε το εκβιαστικό δίλημμα των πρόωρων εκλογών, θα καταψηφιζόταν στις αυτοδιοικητικές και έτσι θα έχανε τη δεδηλωμένη. Οπότε θα οδηγούνταν σε πτώση.
Μπορεί. Τώρα, έσωσε την παρτίδα, εξασφαλίζοντας μια πύρρειο νίκη, αλλά τουλάχιστον νίκη. Ηταν όμως αυτό το ζητούμενο, εν μέσω αυτής της πρωτόγνωρης δημοσιονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα; Οχι, αν πιστέψουμε και πάλι όλα όσα ο κ. Παπανδρέου έλεγε στο πρόσφατο παρελθόν. Οτι δηλαδή βασικός του στόχος είναι η μεταρρύθμιση του κράτους, ανεξαρτήτως του πολιτικού κόστους που κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν, του αριθμού των τετραετιών που θα στερούνταν και όλα τα συναφή, που αρέσκονται να επαγγέλλονται οι πολιτικοί αρχηγοί όταν είναι «καβάλα στο άλογο» των δημοσκοπήσεων.
Μόλις... ξεπεζέψουν, όμως, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να θέτουν διλήμματα και να καταφεύγουν σε τρικ και μπλόφες. Και μπορεί στην αρχή να πιστεύουν ότι «τους πέρασε», όποιος όμως ξέρει πραγματικά να διαβάζει ποσοστά (αποχής) και αριθμούς (λευκών και άκυρων) και παράλληλα ξέρει και λίγη Ιστορία, μπορεί να μαντέψει το μέλλον. Χωρίς να έχει απαραίτητα το κληρονομικό χάρισμα. Αρκεί να διαθέτει απλή, στοιχειώδη λογική, που πολλές φορές οι πολιτικοί δείχνουν να αγνοούν, αλλά όχι και το εκλογικό σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου