Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αργεί ο καιρός για την όντως Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Συντείνουν σ' αυτό η κομματική χειραγώγηση-ποδηγέτηση αλλά και ο κινδυνολογών (απειλών; Για φαντάσου!) πρωθυπουργός της χώρας. Ηταν μια ευκαιρία τούτες οι εκλογές να αναδείξουν την αποστροφή των πολιτών στο κακόγουστο αστείο Δημοκρατίας που μας τυραννά. Να ακουστεί η φωνή των «κάτω», της κοινωνίας, του δήμου. Πού να βρεθεί, όμως, η πολιτική συνείδηση· έχει προ πολλού συντριβεί από την κομματική, θυμική πειθαρχία.
Εμφανίζονται εντούτοις ανά την επικράτεια ψηφοδέλτια που ψιθυρίζουν τη δυσαρέσκειά τους για τα έως τώρα πραχθέντα και προτάσσουν την πολιτειότητα και όχι την υπηκοότητα. Δεν είναι τίποτε σαλοί, αιθεροβάμονες, ρομαντικοί της παράδοσης (παλιές κοινότητες κ.λπ.). Ολίγον λοξίες ναι, αλλά πώς αλλιώς θα ανατραπούν καθεστηκυίες τάξεις και δομές;
Είναι κάποιοι περίεργοι που πιστεύουν στην τοπική οικονομία και ανάπτυξη, στην αυτοδιαχείριση, στην αυτάρκεια.
Το καλό είναι ότι δεν είναι κρυμμένοι πίσω απ' αυτές τις έννοιες, αλλά τις βιώνουν.
Και τούτο γιατί έχουν βιώσει πρωτύτερα την ερημία, την εγκατάλειψη, την περιφρόνηση εκ μέρους της κεντρικής εξουσίας. Ουδέποτε συναποφάσισαν με την τοπική αρχή για τα έργα και τις ανάγκες τους, ουδέποτε ήσαν σε θέση να ελέγξουν τις ατασθαλίες και τη διαπλοκή των τοπικών αρχόντων. Ετσι, αποφάσισαν να διαχειριστούν μόνοι τους τα του δήμου τους ή της περιφέρειάς τους. Είναι, ναι, δακτυλοδεικτούμενοι, λοιδορούμενοι· επιμένουν εν τούτοις. Και καλά πράττουν. Επιτέλους, να εμφανιστεί ο δήμος, να ακουστεί η φωνή όσων την έχουν χάσει από την περιθωριοποίησή τους, από την ασθένειά τους, την οικονομική και την πολιτισμική.
Ολοι αυτοί, λίγοι αλλά πείσμονες, διασώζουν τούτο το πανηγύρι των (αγρίως κομματικών) εκλογών. Αρνούνται να ακούσουν τις κινδυνολογικές πομφόλυγες του πρωθυπουργού, αρνούνται την προβατοποίησή τους, την αλαζονεία των «κομματαρχών» και των τοπικών αρχόντων. Επιστρέφουν στα αυτονόητα· στη συμμετοχή τους ως δήμου στα κοινά. Ος βούλεται αγορεύει. Αυτή δεν είναι η αρχή της κοινωνικής και πολιτικής συνύπαρξης;
Διεκδικούν τον τόπο τους, τον χρόνο τους, την αξιοπρέπειά τους, το παρόν και το μέλλον. Υπάρχει η ένσταση των ρεαλιστών που αφορά την ανεύρευση των κονδυλίων, απαραίτητων για την κατασκευή έργων και λοιπών αναγκών. Θα εκπλαγεί όμως κάποιος, εάν διαχειριστεί σωστά τον δήμο, πόσο αρκετά είναι τα κονδύλια όταν εκλείπουν οι μίζες και τα συναφή, όταν ο βραχυπρόθεσμος πλουτισμός δεν είναι στις προτεραιότητες όσων εκλεγούν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αυτοδιαχειριζόμενοι είναι άνθρωποι υψηλής ηθικής. Σημαίνει ότι πράττουν πολιτικά. Στη Δημοκρατία η πολιτική (το σύστημα) φτιάχνει την ηθική. (Ποια ηθική, τέλος πάντων...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου