Η μοίρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα περνά πάντα ανάμεσα από δύο παλούκια. Το ένα είναι ο… βλαχοδήμαρχος και το άλλο ο πολιτικάντης.
Οι δύο αυτοί πυλώνες στηρίζουν αλλά και στηρίζονται από μια τεράστια γέφυρα μεταξύ τους, που ανοίγει κάθε 4 χρόνια για μια μέρα και λέγεται «εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Τη μέρα αυτή ένα τεράστιο πλήθος μαζεύεται από τη μια μεριά (του πολιτικάντη) και τρέχει με τη γλώσσα έξω προς το βλαχοδήμαρχο. Στην διαδρομή παίζουν ντουντούκες και νταούλια, Αλβανοί μοιράζουν προεκλογικά φυλλάδια, αιωρούμενες μασέλες χαμογελούν στον αέρα και σκορπάνε «θα», ενώ στα διαζώματα υπάλληλοι των δήμων κάνουν ότι δουλεύουν, για να δείξουν έργο. Το πλήθος αναγκάζεται να πηδήξει φρέσκες λακκούβες (κι άλλα έργα υποδομής), υποχρεώνεται να σταματήσει για προεκλογικές ομιλίες, χειροκροτά ασθμαίνοντας και συνεχίζει την πηλάλα.
ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, καθώς οι τελευταίοι δρομείς τερματίζουν, βγαίνουν τα exit polls και δίνουν σχήμα και χρώμα στην πηλάλα. Ο νέος βλαχοδήμαρχος θα έχει μουστάκι, θα προέρχεται από το Χ κόμμα, θα λέγεται Τάκης και θα έχει «πλάνο και όραμα». Την επομένη, αρνιά και μοσχάρια θα σφαχτούν, οι ηγέτες θα δηλώσουν ότι νίκησαν ή ότι πήραν το μήνυμα ή ότι θα κάνουν εθνικές εκλογές, γιατί νιώθουν ότι άδειασε η μπανιέρα τους και πλέον δεν επιπλέει το αγαπημένο τους παπάκι.
Πολλές φορές η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται ακόμη μια ημέρα και κάπου εκεί τελειώνει η τελετή και σαν τσακωμένο ζευγαράκι όλοι δίνουμε ραντεβού σε 4 χρόνια: τότε που το απατημένο πλήθος θα είναι έτοιμο να συγχωρήσει και πάλι τον μπερμπάντη πολιτικάντη.
Το μόνο πρόβλημα; Κάθε φορά στο ραντεβού ολοένα και λιγότεροι δρομείς εμφανίζονται, ολοένα και πιο βαριεστημένα κινούνται, ενώ όλο και περισσότεροι σταματάνε στη μέση του δρόμου, στα Βλάχικα της Βάρης, στις ταβέρνες της Λαμίας ή στα τσιπουράδικα του Βόλου.
«Καλλικράτην ή Βαραββάν;», ρωτούν πλέον οι Πόντιοι Πιλάτοι, αλλά όταν η πλατεία αδειάσει, είτε Καλλικράτην είτε Βαραββάν διαλέξεις, κανείς δεν θα παραστεί στη σταύρωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου