Οταν η ντόπα μοίραζε χρυσά μετάλλια στην πρώην

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Τόμας Κέλερ ήταν κάποτε ένας από τους κορυφαίους αξιωματούχους στον τομέα του αθλητισμού, στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενόργανης Γυμναστικής και ολυμπιονίκης ο ίδιος, ο Κέλερ είναι σήμερα ο πρώτος από τους αξιωματούχους που παραδέχεται ανοιχτά το όργιο ντόπινγκ που επί χρόνια ελάμβανε χώρα στην Ανατολική Γερμανία, με σκοπό να αποδειχθεί πως η σοσιαλιστική χώρα και στον αθλητισμό ήταν ανώτερη του ταξικού της αντιπάλου. 

 Ο ίδιος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι δύο πλευρές του μεταλλίου», το οποίο από χθες κυκλοφορεί στη Γερμανία, παραδεχόμενος το συστηματικό ντοπάρισμα, ακόμη και ανήλικων αθλητών.

Ο Κέλερ γράφει ότι στις αρχές της δεκαετίας του '70 ο αθλητισμός στην Ανατολική Γερμανία δεν είχε πολλές ευκαιρίες διάκρισης, σε σύγκριση με τους αθλητές της Δύσης, και για τον λόγο αυτόν η τότε ηγεσία της χώρας αποφάσισε την ευρεία, συστηματική και υπό επιστημονική επίβλεψη χρήση αναβολικών, σε μια σειρά αθλημάτων.

Το σχέδιο αυτό τελειοποιήθηκε σε ειδικά κέντρα προετοιμασίας των αθλητών και το κύριο αναβολικό σκεύασμα που χρησιμοποιούσε η Ανατολική Γερμανία ήταν το oral turinabol.

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κέλερ στο βιβλίο του: «Εάν η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ήθελε να παραμείνει σε υψηλό επίπεδο στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα, δεν υπήρχε άλλος τρόπος από τη χρήση αναβολικών. Η τότε ηγεσία της χώρας αποφάσισε την επιστημονικά ελεγχόμενη χρησιμοποίηση των μέσων αυτών».

Σύμφωνα με όσα περιγράφονται στο βιβλίο, τα δύο αθλητικά κέντρα προετοιμασίας στα οποία γινόταν το συστηματικό ντοπάρισμα των Ανατολικογερμανών αθλητών βρίσκονταν στη Λειψία και στην πόλη Κράισα. Εκεί εργάζονταν τουλάχιστον 90 γιατροί. Για αυτόν τον λόγο, λοιπόν, όπως σημειώνει ο Κέλερ, «στη χώρα μας δεν είχαμε περιπτώσεις θανάτων αθλητών από αναβολικά, όπως συνέβαινε σε άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ». 

Ο πρώην ολυμπιονίκης παραλείπει βέβαια να σημειώσει ότι, από το 1998 έως το 2000, πολλοί πρώην Ανατολικογερμανοί αθλητές κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να καταδικαστούν -πράγμα που έγινε στις περισσότερες περιπτώσεις- όσοι τους έδιναν αναβολικά, με αποτέλεσμα να καταστραφεί η υγεία τους. Πιο γνωστό, το παράδειγμα της ολυμπιονίκη σφυροβόλου Χάιντι Κρίγκερ, της οποίας το σώμα από τη μαζική χρήση αναβολικών μεταλλάχθηκε σε ανδρικό, με αποτέλεσμα να έχει προχωρήσει σε εγχείρηση αλλαγής φύλου και να ζει ως άνδρας.  

Αναφερόμενος στο ντοπάρισμα ανήλικων αθλητών, ο Κέλερ γράφει ότι αναβολικά δίνονταν ακόμη και σε 16χρονους, ειδικά στους κολυμβητές, που έπαιρναν μέρος στις αθλητικές συναντήσεις των ανατολικών χωρών με την ονομασία «Σπαρτακιάδες». Σημειώνει, ωστόσο, ότι υπήρχαν και αθλητές που αρνήθηκαν να ντοπαριστούν, παρ' όλα αυτά κέρδισαν μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ποια ήταν, όμως, η ανταμοιβή των αθλητών που έβαζαν σε ρίσκο τη ζωή τους για να κερδίσουν μετάλλια για την Ανατολική Γερμανία; Ο Κέλερ τονίζει χαρακτηριστικά ότι «η ανταμοιβή τους ήταν προνόμια που δεν είχαν οι άλλοι πολίτες της Λαϊκής Δημοκρατίας, όπως οι αμοιβές σε δυτικογερμανικά μάρκα: ένας ολυμπιονίκης έπαιρνε 6.000 δυτικογερμανικά μάρκα, είχε και το δικαίωμα να ψωνίζει δυτικά προϊόντα με συνάλλαγμα από τα καταστήματα Intershop, ενώ η μεγαλύτερη αμοιβή του ήταν τα ταξίδια στη Δύση».