Eξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του 1997 (!)
Γράφει ο ΑΘ. Κ. ΓΕΡΑΝΙΟΣ
H ανθρωπότητα γνώρισε τα πρώτα αποτελέσματα της πυρηνικής βόμβας με τον αφανισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945 αντιστοίχως. Ηταν μια πολύ καλά προετοιμασμένη επίθεση με πολλές προηγούμενα δοκιμές.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν μερικοί που εξακολουθούν να διερωτώνται αν έπραξαν σωστά οι Αμερικανοί με εκείνη τη «διπλή» επίθεσή τους, που στην ουσία σηματοδότησε την αρχή της πυρηνικής εποχής, χρησιμοποιώντας μόνο την καταστροφική δυνατότητα της πυρηνικής φυσικής και εκφυλίζοντας, εκτός από την ανθρώπινη αξία, και την αξία και τον σκοπό της επιστήμης.
Τα ερωτήματα αυτά δεν επιδέχονται πια πολλές απαντήσεις, αφού η εμπειρική πραγματικότητα και οι επιδημιολογικές και ιστορικές εκτιμήσεις δεν εμπεριέχουν κανένα θετικό στοιχείο για τα εξοντωτικά αυτά μέσα που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί, με ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα, όπου το μέγεθος και τα όριά τους ακόμη δεν έχουν επαρκώς καταγραφεί, γιατί εξακολουθούν να υφίστανται και στις επόμενες γενιές των ανθρώπων (...).
Ας κάνουμε όμως μια αναφορά στο αν πράγματι ήταν αναγκαίος ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα και ιδιαίτερα του Ναγκασάκι.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που σήμερα γνωρίζουν ότι οι δύο πυρηνικές βόμβες ήσαν εντελώς διαφορετικές. Η πρώτη, στη Χιροσίμα, ήταν τύπου ουρανίου-235 και η δεύτερη πλουτωνίου-239. Αυτή η «ουσιαστική λεπτομέρεια» αποκαλύπτει πως η διπλή πυρηνική καταστροφή σκόπευε τουλάχιστον και στη δοκιμή πάνω στον άνθρωπο δύο διαφορετικών πυρηνικών όπλων.
Οι πυρηνικοί επιστήμονες της εποχής εκείνης, που γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν, πειραματίζονταν σε δύο τύπους πυρηνικών βομβών: σε αυτές με το ουράνιο και σε εκείνες με το πλουτώνιο. Θεωρητικά, το πλουτώνιο πλεονεκτεί έναντι του ουρανίου γιατί σχάζεται ευκολότερα. Η εκρηκτική ισχύς της πρώτης βόμβας ήταν 15.000 ενώ της δεύτερης 21.000 τόνοι ΤΝΤ. Θεωρητικά, λοιπόν, η καταστροφή του Ναγκασάκι προβλεπόταν να είναι μεγαλύτερη. Επειδή όμως στις 9 Αυγούστου στο Ναγκασάκι φυσούσε άνεμος, το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο επιθυμητό και, ενώ τα θύματα προβλέπονταν λόγω της μεγαλύτερης ισχύος της βόμβας πλουτωνίου να είναι περισσότερα από ό,τι στη Χιροσίμα, αυτά έφτασαν τις 70.000.
Υπάρχουν ερωτηματικά που δεν έχουν βρει απάντηση πουθενά αλλού παρά μόνο στην άποψη ότι η διπλή πυρηνική επίθεση ήταν μια διπλή πυρηνική δοκιμή:
1. Γιατί χρειάστηκαν οι Αμερικανοί να βομβαρδίσουν και να εξοντώσουν και δεύτερη ιαπωνική πόλη (το Ναγκασάκι) μετά από τρεις ημέρες; Δεν έφτανε η πρώτη καταστροφή με τους 160.000 άμεσους θανάτους; Ή μήπως οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί δεν αντελήφθησαν τα οικτρά αποτελέσματα αυτού του ολοκαυτώματος μέσα στις τρεις επόμενες ημέρες;
2. Τι σκοπό είχε πριν από τη ρίψη των δύο βομβών η συστηματική οργάνωση και τοποθέτηση σε αεροσκάφη πάνω από τις δύο αυτές πόλεις ειδικών συσκευών και οργάνων μέτρησης της ραδιενέργειας και καταγραφής του μεγέθους της καταστροφής;
3. Τι σκοπό είχε η διαταγή που επιλεκτικά για τις δύο αυτές πόλεις μεταξύ πέντε συνολικά είχε δοθεί και απαγόρευε κάθε είδους συμβατικού βομβαρδισμού τους;
4. Σε τι χρειαζόταν η δεύτερη πυρηνική καταστροφή με τον βομβαρδισμό του Ναγκασάκι αφού η πρώτη και «πέτυχε» και τρομοκράτησε όχι μόνο τους Ιάπωνες αλλά και ολόκληρο τον κόσμο;
5. Γιατί ο Τρούμαν δεν προειδοποίησε τους Ιάπωνες για την πυρηνική επίθεση ώστε να τους εξαναγκάσει σε παράδοση, χωρίς να προκληθεί αυτός ο διπλός πυρηνικός όλεθρος, πρόταση που του έκανε ο υφυπουργός του Rulf Barnd και η οποία απερρίφθη από τον Τρούμαν εξαναγκάζοντας τον πρώτο σε παραίτηση;
Υπερκρίσιμες - υποκρίσιμες πυρηνικές δοκιμές
Το θέμα των πυρηνικών δοκιμών αποτελούσε και αποτελεί την πιο σημαντική φάση του κύκλου των πυρηνικών εξοπλισμών, γιατί οι πυρηνικές δοκιμές είναι η τελική φάση της ανάπτυξης νέων πυρηνικών όπλων. Γι' αυτόν τον λόγο στο παρελθόν έχουν γίνει συμφωνίες περιορισμού των πυρηνικών δοκιμών. Το 1963 η μερική απαγόρευση των δοκιμών στη θάλασσα, στον αέρα και στο Διάστημα μεταξύ της τότε Σοβιετικής Ενωσης και των ΗΠΑ οδήγησε σε νέα μορφή τους, στις υπόγειες.
Ο πολύς κόσμος βέβαια πιστεύει ότι λόγοι ραδιενεργού μόλυνσης της ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντος ανάγκασαν τις τότε δύο υπερδυνάμεις να έλθουν σε συμφωνία, αλλά στην πραγματικότητα και οι δύο δυνάμεις είχαν λύσει τα προβλήματα για βόμβες με μεγάλες τιμές εκρηκτικής ισχύος (ωστικό και θερμικό κύμα) που δεν μπορούσαν να γίνουν υπόγεια και ήθελαν να δοκιμάσουν νέα όπλα που δεν απαιτούσαν μεγάλες τιμές ισχύος και άρα θα μπορούσαν να πραγματοποιούνται υπόγεια.(...)
Οι δοκιμές αυτές ονομάζονται υποκρίσιμες για να μην καταπατείται η συμφωνία κατάργησης των δοκιμών και η κοινωνία, σίγουρη για την κατάργησή τους, να μην προβληματίζεται ούτε να αντιδρά.
Στην πράξη, όμως, πίσω από κάθε σημαντική συμφωνία κατάργησης των πυρηνικών δοκιμών κρύβεται μια υποκριτική τακτική. Οταν με την πραγματοποίηση συγκεκριμένων πυρηνικών δοκιμών (επιφανειακών ή υπόγειων) ολοκληρώνεται η έρευνα συγκεκριμένων πυρηνικών όπλων, τότε ακριβώς, αφού δεν χρησιμεύουν άλλο, γίνεται μια πανηγυρική συμφωνία κατάργησής τους, δεσμεύοντας ταυτόχρονα και τα άλλα πυρηνικά κράτη, που δεν έχουν φθάσει ακόμη σ' αυτό το επίπεδο ολοκλήρωσης της έρευνας, να συμμορφωθούν συνυπογράφοντας τη συμφωνία, έτσι ώστε οι μικρότερες ή υποψήφιες πυρηνικές δυνάμεις να μην μπορούν ποτέ να φθάσουν τις μεγάλες, αφού το πυρηνικό τους πρόγραμμα δεν προλαβαίνει να ολοκληρωθεί.(...)
Αλλά τι είναι οι νεόφερτες υποκρίσιμες πυρηνικές δοκιμές;
Κάθε πυρηνική έκρηξη για να παραγάγει το μέγιστο της ενέργειας θα πρέπει να προκαλέσει σχάσεις σε 56 συνολικά διαδοχικές γενιές. Η πρώτη γενιά είναι η σχάση του πρώτου πυρήνα ουρανίου ή πλουτωνίου που δίνει δύο περίπου νετρόνια. Αυτά στη δεύτερη γενιά θα δώσουν τέσσερα που με τη σειρά τους θα δώσουν οκτώ κ.ο.κ. Αν όλα αυτά τα νετρόνια προκαλούν σχάσεις, τότε ο συνολικός αριθμός των σχάσεων και άρα και της συνολικής ενέργειας θα είναι τρομακτικός. Η έκρηξη μιας πυρηνικής βόμβας ολοκληρώνεται σε 56 τέτοιες γενιές. Η μεγαλύτερη ενέργεια όμως εκλύεται στις τρεις τελευταίες, 54, 55 και 56, που συγκεντρώνουν το 99% της ολικής ενέργειας. Οι πρώτες γενιές δίνουν ελάχιστη ενέργεια και ώσπου να φθάσουν στη γενιά 54, που είναι η αρχή της έκρηξης, παρ' όλη τη σταδιακά αυξανόμενη ενέργειά τους, δεν εκρήγνυνται. Το σημείο με αυξημένη μεν ενέργεια, χωρίς όμως την έκρηξη, λέγεται κρίσιμο. Και εκεί έγκειται η νέα φιλοσοφία: να παραχθεί στα πεδία δοκιμών της Νεβάδα ως αυτό το σημείο χωρίς την έκρηξη και στη συνέχεια, για ονομαζόμενο υπερκρίσιμο τμήμα, οι δοκιμές θα γίνουν στον υπολογιστή.
Ετσι οι προγραμματισμένες αμερικανικές πυρηνικές δοκιμές θα αφορούν την εξέλιξη των σχάσεων στις πρώτες γενιές και άρα δεν θα οδηγούν σε πυρηνική έκρηξη και λέγεται πως έχουν σκοπό την έρευνα της γήρανσης του πλουτωνίου των έτοιμων πυρηνικών κεφαλών. Οι δοκιμές αυτές θα γίνουν στη Νεβάδα σε βάθος 300 μέτρων στις εγκαταστάσεις LYNER.
Γενικά οι υποκρίσιμες δοκιμές δεν είναι εντελώς αθώες για το περιβάλλον στο στάδιο της ίδιας της δοκιμής· διασκορπίζουν τοξικά και ραδιενεργά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και των θραυσμάτων των σχάσεων. Οι ΗΠΑ με το «παράθυρο» της υποκρισιμότητας παρακάμπτει τη συμφωνία της Συνολικής Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών και ανοίγει λεωφόρους καταστρατήγησής της και από όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει το Σύμφωνο Μη Ανάπτυξης (ΝΡΤ).
Ο πραγματικός στόχος των ΗΠΑ αλλά και των άλλων πυρηνικών χωρών που θα ακολουθήσουν με τις υποκρίσιμες πυρηνικές δοκιμές είναι η πρόθεσή τους να συνεχίσουν την έρευνα και ανάπτυξη νέων πυρηνικών όπλων. Ο τρόπος τώρα είναι πιο εκλεπτυσμένος και πιο αθόρυβος και κάτω από το πρόσχημα της «καθαρής» έρευνας υποκρύπτεται νέα πρόθεση αναβάθμισης των πυρηνικών όπλων. (...) Και όσο θα υπάρχουν πυρηνικές δοκιμές, υπερκρίσιμες και υποκρίσιμες, δεν θα μπορούμε να μιλάμε για πυρηνικό αφοπλισμό, έστω και αν καταστραφούν όλα τα υπάρχοντα αποθέματα πυρηνικών όπλων.
Η κοινωνία θα πρέπει να είναι στο εξής καχύποπτη με κάθε πυρηνική δύναμη που, ενώ προβάλλει με τελετές την υπογραφή μείωσης των πυρηνικών όπλων, δεν καταργεί συνολικά τις πυρηνικές δοκιμές, αλλά καταφεύγει σε όρους και ορολογίες που υποδηλώνουν άλλον, καλύτερο, τύπο πυρηνικών δοκιμών. Γιατί, στην ουσία, αυτού του είδους οι τελετές δεν δηλώνουν την κατάργηση των πυρηνικών δοκιμών αλλά την έναρξη ενός νέου, πιο σύγχρονου είδους πυρηνικών δοκιμών με βελτιωμένη τεχνολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου