Του DAVID LEONHARDT / The New York Times
Οι τελευταίοι τρεις άνδρες που διορίστηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο ήταν όλοι παντρεμένοι και είχαν παιδιά. Οι τελευταίες τρεις γυναίκες ήταν όλες ανύπαντρες και χωρίς παιδιά. Το Δικαστήριο αντανακλά την κατάσταση της αμερικανικής αγοράς εργασίας. Από τις 500 εταιρείες του περιοδικού Fortune μόνον οι 15 έχουν διευθύνοντα σύμβουλο θηλυκού γένους. Οι άνδρες κυριαρχούν στα υψηλά κλιμάκια στους περισσότερους τομείς. Οι γυναίκες με εργασία πλήρους απασχόλησης είναι κατά 23% λιγότερες από τους άνδρες πλήρους απασχόλησης.
Φυσικά, οι γυναίκες παίρνουν περισσότερες ημέρες άδεια και εργάζονται συχνότερα σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η οικονομία μας χρεώνει ένα τρομερά υψηλό τίμημα για κάθε ώρα εκτός εργασίας. Πρόκειται για αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών.«οι Αμερικανίδες φεμινίστριες επέλεξαν συνειδητά να δώσουν έμφαση στην ισότητα δικαιωμάτων και ελευθεριών αλλά να μη θέσουν θέμα οικογενειακών υποχρεώσεων». Το φεμινιστικό κίνημα πέτυχε τη θέσπιση νόμων που επιβάλλουν την ίση μεταχείριση. Το πρόβλημα, όμως, είναι το τίμημα που πληρώνει όποιος επιλέξει οτιδήποτε άλλο πλην της παραδοσιακής επαγγελματικής σταδιοδρομίας. «Οι γυναίκες τα καταφέρνουν σχεδόν εξίσου καλά με τους άνδρες σήμερα» επισημαίνει η κ. Γουαλντφόγκελ και προσθέτει: «Οσο δεν έχουν παιδιά». Την επαληθεύει ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός επιτυχημένων γυναικών χωρίς παιδιά. Οπως έχει επισημάνει η Τζέιν Γουαλντφόγκελ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Columbia που μελετά τη σχέση εργασίας και οικογένειας,
Πρόσφατη μελέτη αποφοίτων του Πανεπιστημίου του Σικάγου κατέδειξε πως τα πρώτα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους, γυναίκες και άνδρες έχουν «σχεδόν το ίδιο εισόδημα από τη δουλειά τους με τις ίδιες ώρες εργασίας». Μετά από 15 χρόνια, όμως, οι άνδρες κερδίζουν περί το 75% περισσότερα από τις γυναίκες. Η ίδια μελέτη εντόπισε μια υπο-κατηγορία γυναικών με σταδιοδρομία ανάλογη των ανδρών: γυναίκες χωρίς παιδιά που δεν παίρνουν ποτέ άδεια. Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι γυναίκες με χαμηλό εισόδημα που δεν μπορούν να επιλέξουν μεταξύ καριέρας και οικογένειας. Πολλές από αυτές είναι ανύπαντρες μητέρες. Δεν έχουν μεγάλες δυνατότητες να ξεφύγουν από τη φτώχεια καθώς αναγκάζονται να παίρνουν άδεια για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους και συχνά επιλέγουν ευέλικτα ωράρια.
Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν προσφέρεται για σαρωτικές πολιτικές λύσεις. Κάποια βήματα μπορούν να βοηθήσουν, όπως τα εκτεταμένα προγράμματα προσχολικής ηλικίας και οι πληρωμένες γονικές άδειες. Οι ΗΠΑ είναι πλέον η μοναδική πλούσια χώρα στον κόσμο που δεν προσφέρει πληρωμένη γονική άδεια. Δεδομένων των δημοσιονομικών δυσκολιών, μια ρεαλιστική και άμεσα εφαρμόσιμη ιδέα θα ήταν να δοθεί στους εργαζόμενους το δικαίωμα να αλλάζουν τη σχέση εργασίας τους από πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Δεν αρκεί όμως αυτό: στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες είναι πολύ πιο γενναιόδωρες με τις γονικές άδειες, οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται πολύ πιο πίσω από τους άνδρες.
Η καλύτερη λύση θα ήταν ένας συνδυασμός αλλαγών στο νομικό καθεστώς και στη νοοτροπία των ανθρώπων. Πρέπει να δημιουργήσουμε ανταποδοτικές καριέρες για τους γονείς, μητέρες ή πατέρες, που παίρνουν γονικές άδειες, ακόμη και ετών. Επίσης, πρέπει να γίνουμε πιο δημιουργικοί τόσο στη μερική απασχόληση όσο και στις ευέλικτες μορφές εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου