ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ...
Αφορμή για την καταγραφή κάποιων ιστορικών γεγονότων που εγκλώβισαν σε ατραπούς την Ελληνική εξωτερική πολιτική στην αντιμετώπιση του Κυπριακού προβλήματος προκάλεσε η προ ολίγων ημερών δημοσίευση στα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μίας φωτογραφίας του Έλληνα Πρωθυπουργού να συνομιλεί ,στην αίθουσα πρωινού ενός ξενοδοχείου ,με τον ,ούτως αποκαλούμενο, «Προέδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» που αναγνωρίζεται διεθνώς μόνον από την χώρα που εισέβαλε στην Μεγαλόνησο το 1974 ,την Τουρκία.
Ο ως άνω «Πρόεδρος» έχει συμμετάσχει ,όπως και προκάτοχοι του, σε πενταμερείς συναντήσεις για το Κυπριακό όπου όμως για να μην παρακαθήσει ως «Πρόεδρος» που θα σημαίνει ότι η Κύπρος είναι και νομικά διχοτομημένη, παρακάθεται ως εκπρόσωπος της τουρκο-κυπριακής κοινότητας ,ο δε γνήσιος Πρόεδρος της Κύπρου υποβιβάζεται σε εκπρόσωπο της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, άσχετα αν θα έπρεπε ,κατά ορισμένους αναλυτές, να έχει οριστεί άλλος εκπρόσωπος και να αποφευχθεί η αρνητική αυτή εικόνα.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι στις Πενταμερείς αυτές συναντήσεις η Ελληνική Αντιπροσωπεία ουδέποτε είχε δεχθεί διμερείς συνομιλίες με την τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία .
Προφανώς πριν δεχθεί την συνάντηση αυτή ο Έλληνας Πρωθυπουργός στο χώρο αυτό του ξενοδοχείου θα είχε τους λόγους του και θα είχε εξασφαλίσει ότι τον δέχεται ως εκπρόσωπο της κοινότητας του και όχι ως «Πρόεδρο».
Επειδή όμως οι συναντήσεις αυτές επίσημες ή τυχαίες έχουν την πολιτική τους βαρύτητα η οποία ρίχνει την σκιά της πάνω σε μελλοντικές εξελίξεις που αφορούν το έθνος που εκπροσωπεί έκαστος δεν είναι άσκοπο να ανατρέξουμε σε μία συνάντηση ,διεθνή μεν , αλλά που έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό την Τουρκία ως επίσημο συνομιλητή ,είκοσι περίπου χρόνια πριν αυτή εισβάλλει στην Κύπρο.
Μετά από βρετανική πρωτοβουλία και πρόταση το 1955 η Ελληνική Κυβέρνηση δέχθηκε να συμμετάσχει στην περίφημη πλέον τριμερή του Λονδίνου των Υπουργών Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας-Ελλάδος -Τουρκίας με θέμα «Πολιτικά και Αμυντικά ζητήματα που επηρεάζουν την Ανατολική Μεσόγειο περιλαμβανομένης και της Κύπρου». Με την αποδοχή συμμετοχής της στην συνάντηση αυτή .η τότε Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχθηκε ως επίσημο συνομιλητή για την λύση του Κυπριακού την Τουρκία η οποία έκτοτε παραμένει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως επίσημος συνομιλητής κατά παραβίαση και του άρθρου 16 της Συνθήκης της Λωζάνης καθ’ όσον είχε παραιτηθεί παντός τίτλου και δικαιώματος και επί της Κύπρου και ως εκ τούτου δεν είχε καμία αρμοδιότητα να συζητά για το πολιτικό μέλλον της .
Ο προφανής σκοπός των βρετανών ,όπως ομολόγησαν εξ άλλου σε κατ΄ιδίαν συνομιλία τους με ΄Έλληνα αξιωματούχο, ήταν να θέσουν τους Έλληνες αντιμέτωπους με τους Τούρκους.
Η εμπλοκή της Τουρκίας έδωσε το δικαίωμα ,μεταξύ πολλών άλλων αρνητικότατων πρωτοβουλιών για μας, στον τότε Βρετανό Πρωθυπουργό Μακμίλλαν να απειλήσει το 1958 την Ελληνική Κυβέρνηση ότι αν δεν εδέχετο το σχέδιο του για το Κυπριακό θα διαπραγματευόταν την εφαρμογή του με την τουρκική πλευρά στην οποίαν πέραν των άλλων παραχωρούσε και την θέση του Ύπατου Αρμοστού κλπ. κλπ.
Στα μεσολαβήσαντα μέχρι την τουρκική εισβολή το 1974 στην Μεγαλόνησο χρόνια η Βρετανική πλευρά έχοντας πλέον επισημοποιήσει την τουρκική διαπραγματευτική παρουσία και εμπλοκή δεν παρέλειψε να παρουσιάσει προτάσεις που...
αποκλειστικό στόχο είχαν την ικανοποίηση της όπως ,μεταξύ πολλών άλλων, την χωριστή αυτοδιάθεση, την διπλή αυτοδιάθεση ,που όλες ουσιαστικά οδηγούν είτε στην διχοτόμηση είτε στην υπαγωγή της πλειοψηφίας του 80% του λαού της Μεγαλονήσου η οποία αναγνωρίζεται διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος και πλέον και μέλος της ΕΕ , στην επικυριαρχία της μειοψηφίας του 18% των Τουρκοκυπρίων.
Μία απερίσκεπτη συνάντηση το 1955 έχει εγκλωβίσει μέχρι σήμερα την Ελληνική και Κυπριακή εξωτερική πολιτική προς όφελος του επίβουλου ανατολικού γείτονα και του διαχρονικού προστάτη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου