Του Μανόλη Καψή
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Στα πανεπιστήμια εισάγονται οι υποψήφιοι με εξετάσεις. Πρώτον γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες (και κοστίζουν ακριβά στους φορολογούμενους) και δεύτερον γιατί πρέπει να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο οι καλύτεροι. Γι' αυτό υπάρχουν οι εξετάσεις. Δεν έχουν όλοι τα φόντα να γίνουν μαθηματικοί.
Αφήστε που ο υπερβολικός αριθμός αποφοίτων μιας συγκεκριμένης ειδικότητας, όπως για παράδειγμα οι δικηγόροι, οδηγεί σε οικονομικές στρεβλώσεις. Ο διοικητικός ορισμός της δικηγορικής ύλης, η πρόβλεψη να παρίστανται δικηγόροι- με το ανάλογο κόστος για τους φορολογούμενους,- ακόμα και σε υποθέσεις που δεν υπήρχε καμία αντιδικία, δεν ήταν ένας τρόπος να μπορέσουν να συντηρηθούν, οι χιλιάδες απόφοιτοι των Νομικών σχολών;
Επίσης, στα πανεπιστήμια δεν φοιτούν όσοι θέλουν να αποκτήσουν γενικά "κουλτούρα" και παιδεία. Αυτή αποκτάται στο οικογενειακό περιβάλλον και στο σχολείο και μετά το σχολείο, είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Δεν διαβάζουν όλοι Νίτσε. Ο άλλος θέλει να διαβάζει αστυνομικά μυθιστορήματα. Γούστο του.
Στο πανεπιστήμια φοιτούν όσοι διαθέτουν τα εφόδια να αποφοιτήσουν και να προσφέρουν έτσι με τις γνώσεις τους στην πρόοδο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Και να ανταποδώσουν προφανώς και την επένδυση που κάνει η κοινωνία στη μόρφωσή τους.
Να προσθέσουμε ακόμα ότι μια οικονομία, δεν χρειάζεται μόνο μαθηματικούς ή φιλολόγους. Χρειάζεται και μηχανικούς σκαφών και ψυκτικούς -για να θυμηθούμε τον πρωθυπουργό- χρειάζεται και επαγγελματίες του τουρισμού. Και πολλές φορές αυτά τα επαγγέλματα εκτός από προσωπική ικανοποίηση, προσφέρουν στους επαγγελματίες και ένα πολύ καλό εισόδημα. Πολύ καλύτερο από το επάγγελμα πολλών αποφοίτων πανεπιστημίων.
Ας πάμε στα ειδικά.
Με αφορμή τα αποτελέσματα των βάσεων εισαγωγής, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, κατηγόρησαν την κυβέρνηση και τη Νίκη Κεραμέως ότι "ως άλλοι Ηρώδεις τους σφαγιάζουν". Όπως έγραφε και η Αυγή, "Σφαγή και Παραλογισμός" στις πανελλαδικές, καθώς χιλιάδες μαθητές οδηγούνται στα κολέγια και τα ΙΕΚ. Αλλωστε, ως γνωστόν, ο πρωθυπουργός και η υπουργός Παιδείας έχουν φίλους κολεγιάρχες στους οποίους κάνουν δωράκια. Γνωστό αυτό.
Κατά μια παράδοξη λογική, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν δηλαδή ότι η εισαγωγή στα πανεπιστήμια δεν είναι μια διαγωνιστική διαδικασία, όπου επιτυγχάνουν οι καλύτεροι, αλλά αποσκοπεί στην πλήρωση των κενών θέσεων. "Δώστε στους 20.000 μαθητές τη δυνατότητα να συμπληρώσουν μηχανογραφικά όπως πέρσι και να καλυφθούν οι κενές θέσεις στα πανεπιστήμια", δήλωσε χθες στη Βουλή ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ενώ η Αυγή έκανε λόγο για "πλήγμα στα περιφερειακά πανεπιστήμια και για κίνδυνο για κενές θέσεις και σε κεντρικά ΑΕΙ".
Σύμφωνα με αυτή τη λογική, αν αυξάναμε τις θέσεις στα πανεπιστήμια- κατ΄αναλογία με τον αριθμό των υποψηφίων- θα μπορούσαμε επιτέλους να δώσουμε τέλος στις εξετάσεις. Ολοι οι υποψήφιοι θα ήταν αυτόματα και φοιτητές.
Τι θα γινόταν όμως αν σε βάθος χρόνου, οι θέσεις στα ΑΕΙ, ήταν περισσότερες από τους υποψηφίους; Πώς θα καλύπτονταν οι κενές θέσεις; Ποιοι θα συμμετείχαν στα αμφιθέατρα;
Θα προέκυπταν και άλλα προβλήματα.
Τι θα γινόταν με το προσωπικό του υπουργείου Παιδείας που απασχολείται με τις εξετάσεις. Θα έπρεπε να βρούμε άλλου είδους εξετάσεις, ώστε να έχουν λόγο ύπαρξης και ασχολία...
Το έγραψε πολύ ωραία ένας "αναλυτής” στην Εφημερίδα των Συντακτών: "Για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία, για να μην πάμε παλιότερα, το 1/3 των υποψηφίων, περίπου 30.000 υποψήφιοι, "κόβονται" ή δεν "χωράνε" στα Πανεπιστήμια, αφήνοντας την ίδια στιγμή αριθμό ρεκόρ κενών θέσεων (15.000)." Και συνεχίζει: "Το υπουργείο Παιδείας μπορεί να φρόντισε να κόβονται από τα δημόσια Πανεπιστήμια υποψήφιοι με 8.000 μόρια, φρόντισε όμως παράλληλα να μπορούν με 8.000 ευρώ να γραφτούν στα ιδιωτικά λεγόμενα κολέγια. Ας μην είμαστε λοιπόν αχάριστοι."
Δεν είναι σαφές αν προτείνει ότι όποιος έχει 8.000 ευρώ, πρέπει να απαγορεύεται να σπουδάζει στα ιδιωτικά λεγόμενα (sic) κολέγια. Κάτι σαν "κόφτης σπουδών” που θα έλεγε και ο Κρίτων Αρσένης. Σε κάθε περίπτωση η αγωνία του αναλυτή είναι να πληρωθούν οι θέσεις. Αυτός όμως δεν είναι αναλυτής, αιθουσάρχης είναι.
Υπάρχουν και άλλα παράδοξα όμως. Γιατί και επί ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχαν υποψήφιοι που έμεναν εκτός πανεπιστημίων. Ακόμα και επί σοσιαλισμού δηλαδή, ακόμα και όταν υποψήφιοι έγραφαν για 1 και 2 ή και λιγότερο και παρά ταύτα έβρισκαν μια θέση σε μια αίθουσα που παρίστανε το πανεπιστήμιο, υπήρχαν άλλοι που κόβονταν. Αυτοί γιατί έμεναν απ΄έξω;
Ηρώδης και ο Αριστείδης Μπαλτάς και ο Νίκος Φίλης;
Ηρώδης και ο ηρωικός Κώστας Γαβρόγλου, που μακιγιάρισε τα ΤΕΙ σε ΑΕΙ;
Θα μείνουμε με την απορία.
Ποια είναι η πραγματικότητα:
Η ελάχιστη βάση εισαγωγής που εισήγαγε η Νίκη Κεραμέως, που ναι κόβει από το πανεπιστήμια έναν ορισμένο αριθμό υποψηφίων και ναι οδηγεί σε απαξίωση- ενδεχομένως, προοπτικά και σε κλείσιμο- ήδη απαξιωμένες, δήθεν πανεπιστημιακές σχολές, (σχολές που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για την ικανοποίηση μικροκομματικών επιδιώξεων), σε συνδυασμό με την ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, απαντά σε ένα πραγματικό πρόβλημα.
Οτι το 30% των φοιτητών των ελληνικών πανεπιστημίων δεν αποφοιτά ποτέ και ότι το 36% των αποφοίτων ΑΕΙ μετά το 2001, είναι άνεργοι (στοιχεία ΙΟΒΕ). Αντίθετα η επιλογή μιας σχολής στα Δημόσια ΙΕΚ μπορεί να προσφέρει στους υποψηφίους, ειδίκευση σε τομείς που έχουν ζήτηση στην αγορά εργασίας. Και από αιώνιοι φοιτητές, να γίνουν επιτυχημένοι επαγγελματίες. Αυτό δεν το είχε σκεφτεί ο Ηρώδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου