Ανακοινωθέν του υπουργείου Εξωτερικών για τον πόλεμο μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν περί «αυτοσυγκράτησης, άμεσης παύσης των εχθροπραξιών, επανάληψης των διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της ομάδας Μινσκ και επίλυσης των διαφορών τους στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου» είναι αντιγραφή των γερμανικών και αμερικανικών ανακοινώσεων για την «ελληνοτουρκική διαμάχη».
Οι τελευταίες αποτελούν άμεση στήριξη των τουρκικών θέσεων στο Αιγαίο, στην Κύπρο και την ανατολική Μεσόγειο, επειδή εξισώνουν τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο. Τα ελληνικά «ευχολόγια», συγκρινόμενα με προηγούμενα εγχώρια και διεθνή γεγονότα ενός σκοτεινού γρίφου, εμμέσως πλην σαφώς, αποτελούν στήριξη στο Αζερμπαϊτζάν και συνεπώς αναδεικνύουν όχι μόνο το χάος που επικρατεί στην ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά επιπροσθέτως φωτίζουν και τις σχέσεις του ελληνικού πολιτικού συστήματος με εκείνα τα «κομμάτια» του τουρανικού κόσμου που συνθέτουν το «alter ego» της Τουρκίας.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, περίπου τρεις εβδομάδες πριν από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων στον Καύκασο, κατά τη διάρκεια της επίδοσης των διαπιστευτηρίων του Ελληνος πρεσβευτή στο Μπακού, ο δικτάτορας του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ ερώτησε τον Ελληνα πρεσβευτή «γιατί ήλθε στο Αζερμπαϊτζάν», δηλώνοντάς του ευθέως ότι «η χώρα του υποστηρίζει την Τουρκία στη σύγκρουση με την Ελλάδα». Το ανθελληνικό παραλήρημα του Αλίεφ συμπλήρωσε η ταυτόχρονη ευχαριστήρια ανακοίνωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.
Μία αξιοπρεπής και σοβαρή χώρα που σέβεται τον λαό και την ιστορία της θα έπρεπε αμέσως να έχει ανακαλέσει τον πρεσβευτή της.
Η ανάκληση όμως ήλθε έναν μήνα αργότερα, όχι ως φυσική συνέπεια του ασυνήθιστου για τα διπλωματικά δεδομένα επεισοδίου, αλλά μετά τις πρόσφατες τοποθετήσεις του Αλίεφ, ο οποίος εκ νέου δήλωσε ότι «η Ελλάδα στηρίζει την τρομοκρατία κατά του Αζερμπαϊτζάν».
Η γρήγορη ανάγνωση των γεγονότων επιβεβαιώνει ακόμη μία φορά ότι η χώρα μας είναι ανάξια σεβασμού και δεν διαθέτει ίχνος αξιοπρέπειας, επειδή επιτρέπει προσβολές ακόμα και από έναν τουρανό φύλαρχο του Καυκάσου.
Μια όμως πιο προσεκτική ανάγνωση, σε συνδυασμό με άλλα συναφή, φαινομενικά αθώα, αλλά σκοτεινά γεγονότα του παρελθόντος, είναι σε θέση να επισημάνει την ασυνήθιστη «εγκάρδια συνεννόηση» του εγχώριου πολιτικού συστήματος με μια χώρα, η οποία δηλώνει ευθέως την εχθρότητά της προς τον Ελληνισμό. Πράγματι, η περίεργη καθολική σιωπή για τα γεγονότα του Καυκάσου μπορεί να ερμηνευτεί υπό το πρίσμα των «στενών σχέσεων» Ευρωπαίων πολιτικών και αξιωματούχων με τον Αλίεφ. Επί παραδείγματι, οι «στενές επαφές» του Αλίεφ με τους μαλτέζους πολιτικούς εξηγούν τη φιλοτουρκική στάση της Μάλτας και την ανεξήγητη εχθρότητα που εκπέμπει η τελευταία για τη χώρα μας.
Η δολοφονία της Μαλτέζας δημοσιογράφου Daphne Garuana Galizia στη Βαλέτα τo 2017 έχει σχέση με την αποκάλυψη του χρηματισμού του άκρως διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της Μάλτας από τον Αλίεφ.
Είναι αδύνατον επίσης να σκεδαστεί η «θερμότητα» που εκπέμπουν οι προσωπικές σχέσεις του Αλίεφ με την ελληνική ελίτ, ενώ ο φύλαρχος του Καυκάσου έχει επενδύσει αρκετή ενέργεια και χρήματα στη συγγραφή βιβλίων και προπαγανδιστικών κειμένων από Ελληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Είναι επίσης ανεξήγητη η υπογραφή από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ των αποικιακών συμβάσεων για τον αγωγό ΤΑΠ, επειδή αφενός ο αγωγός έχει καταστήσει την Ελλάδα εκβιαζόμενη χώρα και αφετέρου επειδή το ελληνικό Δημόσιο δεν φαίνεται να ωφελείται κατ’ ελάχιστο από το έργο, παρά τις γνωστές πολιτικές αερολογίες περί «ενεργειακού κόμβου και αναβάθμισης του διεθνούς ρόλου της Ελλάδος».
«Προσπάθησα και πέτυχα όταν ήμουν υπουργός να ξεκινήσω επαναδιαπραγμάτευση για τη φορολογική ασυλία της εταιρίας, την πλήρη απουσία δασμών υπέρ του ελληνικού Δημοσίου και την επαναχάραξη της διέλευσης του αγωγού ΤΑΠ σε περιοχές που οι τοπικές κοινωνίες είχαν εκδηλώσει έντονες διαφωνίες. Δυστυχώς όλα τα παραπάνω σταμάτησαν όταν -λόγω μνημονίου – έφυγα από την κυβέρνηση και η νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα διέκοψε τις διαπραγματεύσεις και ενέδωσε στις πιέσεις των Αμερικανών και των φίλων τους» δήλωσε τον Μάιο του 2016 ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο πλούτος και η μυρωδιά του πετρελαίου ασκούν μια «ακαταμάχητη γοητεία» όχι μόνο στους νεοφιλελεύθερους της Ν.Δ., αλλά και στους «προλετάριους της Εκάλης» του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη μεσολάβηση, λοιπόν, Αμερικανών και Γερμανών φαίνεται ότι έχει υφανθεί ένα «πυκνό πλέγμα προσωπικών σχέσεων» μεταξύ του Αλίεφ και ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού πολιτικού κόσμου, σχέση που είναι...
άκρως επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας.
Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η σύγκρουση στον Καύκασο, παρά τον κίνδυνο που αυτή συνεπάγεται για την παγκόσμια ειρήνη, δεν έχει προβληθεί επαρκώς από τα τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Φαίνεται ότι η δημοσιότητα ενέχει τον κίνδυνο της αποκάλυψης του «ολέθριου και καταστροφικού έρωτα» μεταξύ του Αλίεφ και του εγχώριου πολιτικού συστήματος, όπως έγινε και σε άλλες χώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου