Στην Αμερική το έχουν χάσει τελείως;
Υποχρεωτικές ποσοστώσεις συμμετοχής συγκεκριμένων ομάδων, φυλετικών και άλλων για να πάρει μια ταινία όσκαρ; Από το cast μιας ταινίας μέχρι τους εργαζόμενους στις εταιρείες διανομής κλπ.;
Καταλαβαίνουν τι πλήγμα είναι αυτό στην ελευθερία της έκφρασης, στο story και τη θεματολογία μιας ταινίας, σε ποια εποχή ή μέρος του κόσμου θα εκτυλίσσεται κι ένα σωρό άλλα;
Ακόμη και στα εργασιακά καταλαβαίνουν ότι είναι πλήγμα στην ελευθερία του επιχειρείν και ότι η αξία και η ικανότητα ενός ανθρώπου δεν κρίνεται μόνο από ένα χαρακτηριστικό αλλά από χίλιους-δυο άλλους παράγοντες αξιολόγησης;
Είχε η βιομηχανία του κινηματογράφου και η καλλιτεχνική έκφραση σεναριογράφων, σκηνοθετών, ηθοποιών, μουσικών, χορευτών κλπ. πρόβλημα "προκαταλήψεων" και δεν το καταλάβαμε;
Σοβαρά τώρα; Και μάλιστα "διοικητικό μέτρο" ποσόστωσης;
Όλα αυτά στη "χώρα της ελευθερίας";
Και όσον αφορά τα θέματα προκαταλήψεων, η καλλιέργεια στην ψυχή των ανθρώπων και η ενσυναίσθηση δεν επιβάλλονται με διοικητικά μέτρα. Ούτε με σταλινική παρέμβαση "επί των θεαμάτων".
Μην τσιμπάτε στον κάθε νεομαρξιστή.
Αυτό είναι μακαρθισμός απ' την ανάποδη. Για όσους θυμούνται.
Στο τέλος θα σας λένε οι ίδιοι οι καλλιτέχνες...
(οι πραγματικά ελεύθεροι-όχι αυτοί που το' χουν χάσει ή φοβούνται το peer pressure) να βάλετε τα όσκαρ εκεί που ξέρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου