Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
«...κι εκείνο το ’μαθες μισό...» «Οχι, όχι, αυτό δεν είναι τραγούδι. Είναι η τρύπια στέγη μιας παράγκας», που λέει κι ο Σαββόπουλος. Είναι άσκηση αυτογνωσίας, φιλοσοφικό πρόγραμμα, το «γνώθι σαυτόν» της χώρας για τα τελευταία 50 χρόνια. Οσα μας χωρίζουν από την ημέρα που η δημοκρατία θριάμβευσε και η ψυχούλα μας άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της για να την υποδεχθεί. Και δημοκρατία σημαίνει ίσες ευκαιρίες για όλους. Για να μοιράσει, δε, δημοκρατικώς το ύψιστον δημοκρατικό αγαθό, η δημοκρατία φτάνει να μειώσει τις απαιτήσεις της, ώστε κανείς να μην αισθάνεται αδικημένος.
«...κι εκείνο το ’μαθες μισό...» «Οχι, όχι, αυτό δεν είναι τραγούδι. Είναι η τρύπια στέγη μιας παράγκας», που λέει κι ο Σαββόπουλος. Είναι άσκηση αυτογνωσίας, φιλοσοφικό πρόγραμμα, το «γνώθι σαυτόν» της χώρας για τα τελευταία 50 χρόνια. Οσα μας χωρίζουν από την ημέρα που η δημοκρατία θριάμβευσε και η ψυχούλα μας άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της για να την υποδεχθεί. Και δημοκρατία σημαίνει ίσες ευκαιρίες για όλους. Για να μοιράσει, δε, δημοκρατικώς το ύψιστον δημοκρατικό αγαθό, η δημοκρατία φτάνει να μειώσει τις απαιτήσεις της, ώστε κανείς να μην αισθάνεται αδικημένος.
Κακό πράγμα η αδικία. Κανείς δεν θέλει ούτε να αδικεί ούτε να αδικείται. Κι έτσι, όλοι μαζί στρωθήκαμε στη δουλειά. Μισό αιώνα μεταρρυθμίσεων εκπαιδευτικών, απεργιών, καταλήψεων, διαδηλώσεων και λοιπής δημοκρατικής κλωτσοπατινάδας χρειάστηκε η δημοκρατία μας, μισό αιώνα πλούτου και φτώχειας, ψυχικής ανάτασης και κατάθλιψης, όμως τα κατάφερε εντέλει. Φτάνει να γράψεις τ’ όνομά σου για να πάρεις αριθμό προτεραιότητας στην ουρά με τους υπόλοιπους αδιόριστους πτυχιούχους.
Πτυχίο να ’ναι κι ό,τι να ’ναι.
Ο δαιμόνιος Φαναριώτης Γαβρόγλου δικαίωσε τον κόπο και τον πόνο τόσων γενεών βαφτίζοντας «ανώτατο» όποιο κτίριο διαθέτει ένα τουλάχιστον αμφιθέατρο και έναν ελάχιστο αριθμό καθηγητών. Ας είμαστε σοβαροί. Δεν υπάρχει «ανώτατο» χωρίς καθηγητές. Τους φοιτητές τούς βρίσκεις στον δρόμο.
Και καλά ο τύπος ή η τύπισσα που έγραψε το ονοματεπώνυμό του στην κόλλα των εξετάσεων, την παρέδωσε και σηκώθηκε να φύγει. Μπορεί να το έκανε για οποιονδήποτε λόγο. Πες ότι είχε βάλει στοίχημα ότι μπορεί να περάσει και έτσι. Υποθέτω, δε, ότι ως τολμητίας θα είχε απαιτήσει υψηλή απόδοση σε περίπτωση που προέκυπτε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το οποίον και προέκυψε. Αυτός, ας πούμε ότι μπήκε στο εξεταστικό τμήμα για να καταθέσει δελτίο του τζόκερ. Οι καθηγητές, όμως;
Και καλά ο τύπος ή η τύπισσα που έγραψε το ονοματεπώνυμό του στην κόλλα των εξετάσεων, την παρέδωσε και σηκώθηκε να φύγει. Μπορεί να το έκανε για οποιονδήποτε λόγο. Πες ότι είχε βάλει στοίχημα ότι μπορεί να περάσει και έτσι. Υποθέτω, δε, ότι ως τολμητίας θα είχε απαιτήσει υψηλή απόδοση σε περίπτωση που προέκυπτε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το οποίον και προέκυψε. Αυτός, ας πούμε ότι μπήκε στο εξεταστικό τμήμα για να καταθέσει δελτίο του τζόκερ. Οι καθηγητές, όμως;
Να υποθέσω ότι δέχθηκαν συγχαρητήρια συγγενών και φίλων όταν η σχολή τους προήχθη σε «ανωτάτη» – «με το καλό και υπερανωτάτη», του είπαν. Εκτοτε, μπορούν να δηλώνουν πανεπιστημιακοί και να υπογράφουν και αυτοί μαζί με τους συναδέλφους τους ανοιχτές επιστολές διαμαρτυρίας. «Διακόσιοι πανεπιστημιακοί ανησυχούν για την τύχη του δάσους του Χασανίου».
Η κ. Κεραμέως δήλωσε ότι θα αλλάξει το σύστημα των εξετάσεων. Πολλοί την κατηγορούν γιατί δεν το έκανε ήδη. Ομως, οι εισαγωγικές είναι το σύμπτωμα.
Η ασθένεια είναι...
η μονοκαλλιέργεια του δημόσιου πανεπιστημίου, η ασφυκτική αναπαραγωγή του λίγου, που από γενιά σε γενιά γίνεται λιγότερο και τώρα έχει πετύχει το ελάχιστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου