Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Πιστεύω ότι πια όλοι θα έχετε καταλάβει ότι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η πανδημία δεν υπάρχει/υπάρχει στο πλαίσιο ενός σχεδίου της Νέας Τάξης Πραγμάτων με σκοπό τον έλεγχο του πληθυσμού/είναι μια κατασκευή των φαρμακευτικών εταιρειών ή κάποια άλλη βλακεία που διάβασε κάπου στο ίντερνετ, δεν πρόκειται να πάψει να πιστεύει τη βλακεία αυτή με όσα επιχειρήματα και όσες αποδείξεις κι αν έρθει αντιμέτωπος.
Πιστεύω ότι πια όλοι θα έχετε καταλάβει ότι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η πανδημία δεν υπάρχει/υπάρχει στο πλαίσιο ενός σχεδίου της Νέας Τάξης Πραγμάτων με σκοπό τον έλεγχο του πληθυσμού/είναι μια κατασκευή των φαρμακευτικών εταιρειών ή κάποια άλλη βλακεία που διάβασε κάπου στο ίντερνετ, δεν πρόκειται να πάψει να πιστεύει τη βλακεία αυτή με όσα επιχειρήματα και όσες αποδείξεις κι αν έρθει αντιμέτωπος.
Η πίστη του (όπως κάθε πίστη) καλύπτει ψυχολογικές ανάγκες που τον κάνουν είτε να αδιαφορεί για την πραγματικότητα είτε να θέλει να την ξεχάσει εντελώς.
Με λίγα λόγια με αυτούς τους συμπολίτες τα λόγια πάνε χαμένα.
Όμως εκτός από τα λόγια που δεν πολυπειράζει κι αν χαθούν, χάνονται και ζωές. Κι όσο οι βλακείες αυτές εξαπλώνονται στα λιγότερο ικανά (από πνευματικής απόψεως) κομμάτια του πληθυσμού τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος να χαθούν ακόμα περισσότερες.
Οι συμπολίτες αυτοί μοιάζουν με οδηγούς που είναι αποφασισμένοι να περνούν με κόκκινο μέχρι να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν κι αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα: πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να αμυνθούμε, να αποκλείσουμε το πρώτο από τα δύο ενδεχόμενα, δηλαδή να τους εμποδίσουμε να σκοτώσουν.
Κανονικά η δουλειά αυτή γίνεται από ανθρώπους που πληρώνονται για να την κάνουν. Η προστασία της ζωής είναι δουλειά δημοσίων υπαλλήλων που (συνήθως) κυκλοφορούν με στολή και επιβάλουν τους κανόνες οι οποίοι την προστατεύουν (τη ζωή, όχι τη στολή). Στην χώρα μας (και πιθανόν σε άλλες χώρες, αλλά με ενδιαφέρει κάπως πιο πολύ η χώρα που ζούμε η οικογένεια, οι περισσότεροι φιλοι μου κι εγώ) η επιβολή των κανόνων έχει ανατεθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην ατομική ευθύνη των πολιτών καθώς οι αρμόδιοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ιδιαιτέρως διακριτικοί και προτιμούν να μην ανακατεύονται σε ξένες υποθέσεις.
Με δεδομένη την πρακτική (αλλά και νομική) αδυναμία των πολιτών που δεν έχουν τσακωθεί με την πραγματικότητα να περιορίσουν τη δράση των επικίνδυνων φαντασιόπληκτων η κατάσταση μοιάζει με αδιέξοδο στο οποίο μπαίνει με φόρα μια νταλίκα με εκρηκτικά. Εκτός αν...
Εκτός αν βάλουμε σε λειτουργία ένα σχέδιο που όσο απλό είναι, άλλο τόσο μπορεί να αποδειχθεί και σωτήριο (τουλάχιστον για τη μερίδα εκείνη της κοινωνίας που επιθυμεί να σωθεί).
Με λίγα λόγια με αυτούς τους συμπολίτες τα λόγια πάνε χαμένα.
Όμως εκτός από τα λόγια που δεν πολυπειράζει κι αν χαθούν, χάνονται και ζωές. Κι όσο οι βλακείες αυτές εξαπλώνονται στα λιγότερο ικανά (από πνευματικής απόψεως) κομμάτια του πληθυσμού τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος να χαθούν ακόμα περισσότερες.
Οι συμπολίτες αυτοί μοιάζουν με οδηγούς που είναι αποφασισμένοι να περνούν με κόκκινο μέχρι να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν κι αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα: πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να αμυνθούμε, να αποκλείσουμε το πρώτο από τα δύο ενδεχόμενα, δηλαδή να τους εμποδίσουμε να σκοτώσουν.
Κανονικά η δουλειά αυτή γίνεται από ανθρώπους που πληρώνονται για να την κάνουν. Η προστασία της ζωής είναι δουλειά δημοσίων υπαλλήλων που (συνήθως) κυκλοφορούν με στολή και επιβάλουν τους κανόνες οι οποίοι την προστατεύουν (τη ζωή, όχι τη στολή). Στην χώρα μας (και πιθανόν σε άλλες χώρες, αλλά με ενδιαφέρει κάπως πιο πολύ η χώρα που ζούμε η οικογένεια, οι περισσότεροι φιλοι μου κι εγώ) η επιβολή των κανόνων έχει ανατεθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στην ατομική ευθύνη των πολιτών καθώς οι αρμόδιοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ιδιαιτέρως διακριτικοί και προτιμούν να μην ανακατεύονται σε ξένες υποθέσεις.
Με δεδομένη την πρακτική (αλλά και νομική) αδυναμία των πολιτών που δεν έχουν τσακωθεί με την πραγματικότητα να περιορίσουν τη δράση των επικίνδυνων φαντασιόπληκτων η κατάσταση μοιάζει με αδιέξοδο στο οποίο μπαίνει με φόρα μια νταλίκα με εκρηκτικά. Εκτός αν...
Εκτός αν βάλουμε σε λειτουργία ένα σχέδιο που όσο απλό είναι, άλλο τόσο μπορεί να αποδειχθεί και σωτήριο (τουλάχιστον για τη μερίδα εκείνη της κοινωνίας που επιθυμεί να σωθεί).
Ενα σχέδιο που μπορεί να μας απαλλάξει από όλους αυτούς που όχι απλώς ζουν περνώντας με κόκκινο, αλλά έχουν αναπτύξει και θεωρίες που επιβεβαιώνουν την ορθότητα της δολοφονικής τους συνήθειας.
Έχουμε και λέμε:
Αργά, αλλά μεθοδικά, δημιουργούμε κάποιες σελίδες στο face το book. Δεν χρειάζεται να είναι πολλές με τον ίδιο τρόπο που δεν χρειάζονται πολλές σπίθες για μια πυρκαγιά. Στην αρχή τις γεμίζουμε με τις κλασσικές ψεκασμένες ανοησίες. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, ο Σόρος, ο Μπιλ Γκέιτς, ο καπιταλισμός, οι Κουβανοί γιατροί, το Ρωσικό εμβόλιο, το 5G, το τσιπάκι, οι Εβραίοι, με τη δραχμή καλύτερα, ο Παΐσιος, οι ανεμογεννήτριες που καταστρέφουν τα βουνά μας κλπ.
Σύντομα, όπως οι μύγες μαζεύονται στα σκατά, κάποιοι ψεκασμένοι θα μαζευτούν στις σελίδες. Και πάλι δεν χρειάζεται να είναι πολλοί. 500-1.000 σε κάθε σελίδα αρκούν για να γίνει η δουλειά καθώς οι ψεκασμένοι ανταλλάσουν συνεχώς πληροφορίες και ποστάρουν κάθε ανοησία με ρυθμό πολυβόλου.
Με το που θα μαζευτούν οι ψεκασμένοι και θα έχουμε εξασφαλίσει το κοινό μας (το προσάναμα αν προτιμάτε) θα αρχίσουμε να ανεβάζουμε ποστ – δημοσιεύματα – βίντεο μαρτυρίες (ναι, αυτό έχει λίγη δουλειά, αλλά αξίζει τον κόπο) στα οποία θα αποκαλύπτουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να πεθάνει από ηλεκτροπληξία και ότι η έκθεση του οργανισμού στο ηλεκτρικό ρεύμα ενεργοποιεί περιοχές και λειτουργίες του εγκεφάλου τις οποίες το σύστημα τις θέλει ανενεργές, προφανώς για να μας ελέγχει. Γι’ αυτό άλλωστε (το σύστημα) υποχρεώνει τους εργολάβους να τοποθετούν ρελέ προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κανείς άνθρωπος, ούτε κατά λάθος, δεν θα έρθει σε επαφή με το ρεύμα και δεν θα καταλάβει το σκοτεινό σκέδιο (ναι, με κ) της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Την βασική αποκάλυψη θα συνοδεύουμε με την ερώτηση «Ξέρετε κανέναν που να έχει πεθάνει από ηλεκτροπληξία;» και με άλλες αποκαλύψεις όπως:
Γιατί οι βίλες των μεγιστάνων σε όλο τον κοσμο ΔΕΝ έχουν ρελέ;
Τι έλεγε ο ιερομόναχος Ιωσηφίνος για το ρεύμα;
Τι αποκαλύπτει σχετικά μια κρυφή επιστολή του Αινστάιν στον Ελευθέριο Βενιζέλο;
Με λίγα λόγια θα δημιουργήσουμε μια θεωρία σύμφωνα με την οποία το ηλεκτρικό ρεύμα του σπιτιού όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνο, αλλά χαρίζει δυνάμεις που μέχρι τώρα μόνο σε ταινίες και σίριαλ είχαμε δει και το σύστημα μας έχει κάνει να το φοβόμαστε για να μην αποκτήσουμε ποτέ αυτές τις δυνάμεις.
Τα υπόλοιπα θα τα κάνουν μόνοι τους οι επικίνδυνοι ψεκασμένοι συμπολίτες. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Εννοείται πως...
Έχουμε και λέμε:
Αργά, αλλά μεθοδικά, δημιουργούμε κάποιες σελίδες στο face το book. Δεν χρειάζεται να είναι πολλές με τον ίδιο τρόπο που δεν χρειάζονται πολλές σπίθες για μια πυρκαγιά. Στην αρχή τις γεμίζουμε με τις κλασσικές ψεκασμένες ανοησίες. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, ο Σόρος, ο Μπιλ Γκέιτς, ο καπιταλισμός, οι Κουβανοί γιατροί, το Ρωσικό εμβόλιο, το 5G, το τσιπάκι, οι Εβραίοι, με τη δραχμή καλύτερα, ο Παΐσιος, οι ανεμογεννήτριες που καταστρέφουν τα βουνά μας κλπ.
Σύντομα, όπως οι μύγες μαζεύονται στα σκατά, κάποιοι ψεκασμένοι θα μαζευτούν στις σελίδες. Και πάλι δεν χρειάζεται να είναι πολλοί. 500-1.000 σε κάθε σελίδα αρκούν για να γίνει η δουλειά καθώς οι ψεκασμένοι ανταλλάσουν συνεχώς πληροφορίες και ποστάρουν κάθε ανοησία με ρυθμό πολυβόλου.
Με το που θα μαζευτούν οι ψεκασμένοι και θα έχουμε εξασφαλίσει το κοινό μας (το προσάναμα αν προτιμάτε) θα αρχίσουμε να ανεβάζουμε ποστ – δημοσιεύματα – βίντεο μαρτυρίες (ναι, αυτό έχει λίγη δουλειά, αλλά αξίζει τον κόπο) στα οποία θα αποκαλύπτουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να πεθάνει από ηλεκτροπληξία και ότι η έκθεση του οργανισμού στο ηλεκτρικό ρεύμα ενεργοποιεί περιοχές και λειτουργίες του εγκεφάλου τις οποίες το σύστημα τις θέλει ανενεργές, προφανώς για να μας ελέγχει. Γι’ αυτό άλλωστε (το σύστημα) υποχρεώνει τους εργολάβους να τοποθετούν ρελέ προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κανείς άνθρωπος, ούτε κατά λάθος, δεν θα έρθει σε επαφή με το ρεύμα και δεν θα καταλάβει το σκοτεινό σκέδιο (ναι, με κ) της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Την βασική αποκάλυψη θα συνοδεύουμε με την ερώτηση «Ξέρετε κανέναν που να έχει πεθάνει από ηλεκτροπληξία;» και με άλλες αποκαλύψεις όπως:
Γιατί οι βίλες των μεγιστάνων σε όλο τον κοσμο ΔΕΝ έχουν ρελέ;
Τι έλεγε ο ιερομόναχος Ιωσηφίνος για το ρεύμα;
Τι αποκαλύπτει σχετικά μια κρυφή επιστολή του Αινστάιν στον Ελευθέριο Βενιζέλο;
Με λίγα λόγια θα δημιουργήσουμε μια θεωρία σύμφωνα με την οποία το ηλεκτρικό ρεύμα του σπιτιού όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνο, αλλά χαρίζει δυνάμεις που μέχρι τώρα μόνο σε ταινίες και σίριαλ είχαμε δει και το σύστημα μας έχει κάνει να το φοβόμαστε για να μην αποκτήσουμε ποτέ αυτές τις δυνάμεις.
Τα υπόλοιπα θα τα κάνουν μόνοι τους οι επικίνδυνοι ψεκασμένοι συμπολίτες. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Εννοείται πως...
στη θέση του ρεύματος μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη βαρύτητα, τα ποντικοφάρμακα και γενικά ό,τι μας κατέβει. Απλώς νομίζω πως το ρεύμα δίνει περισσότερες δυνατότητες «επιστημονικής» τεκμηρίωσης και όσο να ’ναι είναι κάπως πιο ενδιαφέρον από μια απλή πτώση από ταράτσα επειδή (όπως ξέρουμε όσοι δεν τρώμε το κουτόχορτο του συστήματος) η βαρύτητα παύει να υφίσταται μετά τα 20 μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου