Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη
Ένα αδιόρατο, κι όμως απολύτως υπαρκτό
και σκληρό πούσι πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Θα μπορούσε να πει
κάποιος μια σκληρή αδιόρατη σκλαβιά καταδυναστεύει τους Έλληνες. Και
παρότι η σκλαβιά είναι χρόνια και σκληρή, γίνεται ελάχιστα κατανοητή και
αισθητή καθώς οι εξουσιαστές φροντίζουν να την κρύψουν και ως εκ τούτου
την "φτιασιδώνουν" κατάλληλα. Γενικώς ονομάζουν την σκλαβιά "κοινωνική
δικαιοσύνη" ή διεκδίκηση της "κοινωνικής δικαιοσύνης" ή κάτι παρόμοιο...
Σε τι συνίσταται όμως η σκλαβιά που οι Έλληνες φαίνεται να υπομένουν σχεδόν αγόγγυστα;
Να ειπωθεί καθαρά και από την αρχή. Η
ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ προκύπτει και επιβάλλεται διαμέσου ενός πλέγματος
παραγόντων και δεδομένων που ισχύουν στο νεοελληνικό κράτος.
Επιχειρώντας μια σχετική απαρίθμηση αναφέρουμε:
1. Το Ελληνικό Σύνταγμα,
2. Το απέραντο και πανίσχυρο νομικό οπλοστάσιο των κρατιστών –
κολεκτιβιστών,
3. Η κολεκτιβίστικη ιδεολογία που έχει επικρατήσει στη
χώρα,
4. Οι αντιλήψεις περί ηθικής που έχουν επιβάλλει,
5. Η ιστορική
παράδοση την οποία επικαλούνται και επιβάλλουν ως ισχύουσα οι
κολεκτιβιστές συνεπικουρούμενοι από τους κρατιστές,
6. Η διαρκής
οικονομική πίεση-ληστεία που υφίστανται οι πραγματικά εργαζόμενοι,
7. Οι
τεράστιες ιδεολογικές νίκες που έχουν καταγάγει κολεκτιβιστές και
κρατιστές και
8. Η Ιδεολογική χρήση και νοηματοδότηση των λέξεων.
Φυσικά είναι αδύνατον να αναλυθούν όλοι
αυτοί οι παράγοντες με επάρκεια σ’ ένα άρθρο και ως εκ τούτου θα
αφιερωθεί μια παράγραφος για κάθε ένα από τα ανωτέρω σημεία.
Το ελληνικό σύνταγμα για το οποίο πολλοί
επαίρονται περιέχει πάμπολλες αναφορές για το "κοινό καλό" για το
"δημόσιο συμφέρον" αλλά και πρωτίστως δίνει στο κράτος αρμοδιότητες που
το καθιστούν "πελατειακό" και ανελεύθερο. Για παράδειγμα αναφέρει ότι το
"Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος που
μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για
την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου"1 και πιο κάτω "Το κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως ο νόμος ορίζει"2.
Και μόνο αυτές οι δύο παράγραφοι
αναδεικνύουν τον προσανατολισμό του συντάγματος και του κράτους να
παρεμβαίνουν σε θέματα που λογικά και προφανώς οι ελεύθεροι πολίτες
μπορούν να λύσουν καλύτερα φθηνότερα και αποδοτικότερα. Και είναι βέβαιο
ότι θα τα λύσουν πολύ καλύτερα συνάπτοντας συμβάσεις εργασίας και
συμβόλαια ασφάλισης μεταξύ τους και χωρίς την παρέμβαση κανενός κράτους.
Ως συνέχεια, των συνταγμάτων αυτού του
τύπου (από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους), της κυρίαρχης
ιδεολογίας κρατισμού, της νοοτροπίας κ.α. έχει αναπτυχθεί ένα απέραντο
νομικό οπλοστάσιο που κατοχυρώνει πλήρως τους κρατιστές και
κολεκτιβιστές που διαφεντεύουν το κράτος. Με απίθανους νόμους,
διατάξεις, αποφάσεις, εγκυκλίους καθιστούν στην ουσία παράνομο τον κάθε
πολίτη και την κάθε επιχείρηση. Είναι βέβαιο ότι, όλο αυτό το νομικό
οπλοστάσιο, διευκολύνει τη διαφθορά, την οποία φυσικά οι ίδιοι οι
κρατιστές εν συνεχεία θα "πατάξουν"... δια της δημιουργίας νέων
κατάλληλων δομών στο κράτος... με πρόσληψη υπαλλήλων φυσικά...
Ως τρίτο "στοιχείο" της σκλαβιάς
αναφέρεται η κολεκτιβίστικη ιδεολογία που έχει επικρατήσει στη χώρα. Η
αντίληψη ότι το κράτος παρεμβαίνει για να φροντίσει και να καθοδηγήσει
τους πολίτες είναι διάχυτη. Το κράτος θα καθορίσει τον κατώτατο μισθό,
τους όρους εργασίας, τα ποσοστά κέρδους, τις ασφαλιστικές εισφορές, τον
τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, τη διδακτέα ύλη των σχολείων και ό,τι
άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Και όλη αυτή η "φροντίδα" του κράτους
γίνεται για την "προστασία των αδυνάτων" και γενικώς το "σωστό" που
προφανώς κατέχουν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Ο "χώρος" που μένει για τις ελεύθερες επιλογές των πολιτών είναι ελάχιστος ενώ η σκλαβιά περισσεύει...
Πολύ κοντά στην επικράτηση της
κολεκτιβίστικης-κρατικίστικης ιδεολογίας είναι και η επικράτηση μιας
"ηθικής" που διαρκώς μιλά για τους κακούς και εκμεταλλευτές πλούσιους.
Αυτούς που καταπιέζουν και εξουθενώνουν τους εργαζόμενους προκειμένου να
παράγουν τα "άνομα" κέρδη τους. Φυσικά το κράτος, δια των υπηρεσιών του
καλείται να αποκαταστήσει την ηθική σειρά και τάξη ώστε να μπαίνει μια
τάξη...
Ο πέμπτος παράγοντας (κατά την ανωτέρω
αρίθμηση) της ελληνικής σκλαβιάς είναι οι ιστορικές παραδόσεις που
επικαλούνται. Για παράδειγμα μεγάλο μέρος των κρατιστών αναφέρεται στο
κοινωνικό κράτος του Μεταξά ή του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και σε
παλαιότερες ιστορικές περιόδους όπως τη Βυζαντινή. Αναφέρονται ακόμη στη
σημασία της εκκλησίας ως αναπόσπαστου μέρους του Ελληνικού κράτους που
"βοηθά" και περιθάλπει... πάντα τους ανήμπορους και πάντα παίρνοντάς τα
από τους έχοντες...
Η διαρκής σκληρή, ανελέητη κα ληστρική
φορολογία είναι ο έκτος πυλώνας της σκλαβιάς των Ελλήνων. Δεν χρειάζεται
να ειπωθεί τίποτα παραπάνω, όλοι ξέρουν ότι σήμερα οι πραγματικά
εργαζόμενοι αφαιμάσσονται και λεηλατούνται... για το κοινό καλό πάντα...
Ως έβδομος πυλώνας της σκλαβιάς των
Ελλήνων μπορούν να θεωρηθούν οι ιδεολογικές νίκες των κολεκτιβιστών που
μαζί με τους κρατιστές κατάφεραν να επιβάλλουν τους όρους και την
ορολογία τους. Έχουν ακόμη φορτίσει (ο 8ος πυλώνας) διάφορες λέξεις
εξωραΐζοντας κάθε τι κρατικίστικο και αμαυρώνοντας ό,τι προσφέρεται προς
πώληση στην ελεύθερη αγορά. Μιλούν για "Δημόσια" (και όχι κρατική που
είναι) Τηλεόραση, για "Δημόσια (και όχι κρατική) Παιδεία", για Δημόσια
(και όχι κρατική που είναι) Υγεία.
Και όλη αυτή η σκλαβιά είναι μπροστά
μας. Είναι εμφανέστατη και άγρια. Καταδυναστεύει και εξουδετερώνει κάθε
ικμάδα των ικανών και δημιουργικών πολιτών, προωθώντας την
αναπηροποίηση, τα επιδόματα φτώχειας, την εξάρτηση και τη διαπλοκή με το
κράτος.
Κι όμως για τη σκλαβιά αυτή σχεδόν
κανείς δεν μιλά. Μοιάζει όλοι να την αποδέχονται ως καλώς υπάρχουσα. Το
χειρότερο είναι ότι...
αρκετοί, από τους επώνυμους που θεωρούν τους εαυτούς
τους φιλελεύθερους κάνουν και διάφορες προτάσεις βελτίωσης της
φορολογίας ή βελτίωσης της λειτουργίας των κρατικών σχολείων... Κι ακόμη
χειρότερα νομίζουν ότι οι προτάσεις τους είναι η διέξοδος και η λύση
των προβλημάτων για τη χώρα...
Να τους πληροφορήσω ότι η χώρα δεν
μπορεί να πάει πουθενά όταν βρίσκεται υπό το καθεστώς της σκλαβιάς που
ακροθιγώς περιγράφτηκε. Η χώρα έχει ελπίδες να προχωρήσει πρωτίστως αν
τεθούν ζητήματα και διεκδικήσεις που να θίγουν και να αναδεικνύουν το
αδιέξοδο αλλά και άηθες των κολεκτιβίστικων και κρατικίστικων
διεκδικήσεων και πρακτικών.
Είναι απαραίτητο δηλαδή να διατυπωθεί το
υποτυπώδες. Πχ που οδηγεί την παιδεία των Ελλήνων η κρατική εκπαίδευση;
Ή Θέλουμε κρατική κοινωνική ασφάλιση ή ο κάθε πολίτης να κανονίζει τα
της ασφάλισης και της σύνταξής του; Θέλουμε την πανάκριβη κρατική
τηλεόραση και την πανάκριβη κρατική Υγεία;
Μόνο αν τεθούν ερωτήματα αυτού του
τύπου, θα αρχίσουν να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα οι ιδέες της
ελευθερίας και οι πολίτες που θα πουν: Θέλουμε Ελεύθερα Σχολεία,
Ελεύθερη Ενημέρωση, Υπηρεσίες Υγείας της Ελεύθερης Αγοράς, κ.α. Και θα
είναι αυτοί που δημιουργώντας ένα ρεύμα στήριξης των Ιδεών της
Ελευθερίας θα αρχίσουν την απελευθέρωση των ίδιων αλλά και της πατρίδας
γενικώς….
1. Σύνταγμα της Ελλάδος Άρθρο 22 παρ.1
2. Σύνταγμα της Ελλάδος Άρθρο 22 παρ. 5
2. Σύνταγμα της Ελλάδος Άρθρο 22 παρ. 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου