Παρά τον καύσωνα, ένα βαρύ φθινοπωρινό σύννεφο σκεπάζει όσους
δυσφορούν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και μετρούν ανάποδα τις ημέρες για
τα τελειώνει αυτή η εμπειρία της καινοφανούς συνάντησης του αριστερού
λούμπεν με τον εθνολαϊκισμό. Η αίσθηση που κυριαρχεί μπαίνοντας στο
φετινό χειμώνα είναι ότι θα χρειαστεί υπομονή, ίσως τελικώς και ως τον
Σεπτέμβριο του 2019.
«Οι Ευρωπαίοι πάνε τους Συριζαίους με χίλια. Βλέπουν ότι περνάνε
όλα τα μέτρα και δεν ανοίγει μύτη. Βέβαια, οι έξω δεν είναι χαζοί,
ξέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφαρμόζει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, αλλά
τουλάχιστον υπάρχει ηρεμία στην Ελλάδα. Αυτό τους ενδιαφέρει», λέει
στο Protagon έλληνας θεσμικός παράγοντας με πολύ καλή γνώση των
εξελίξεων. Κάποιοι πιστεύουν μάλιστα ότι ο Τσίπρας θα εφαρμόσει και τη
μείωση του 50% των συντάξεων κατά 18% από 1.1.2019 και ότι θα πορευθεί
όπως πορεύεται -τρία βήματα μπρος, δύο πίσω, και το αντίστροφο- ως τη
λήξη της κυβερνητικής θητείας.
Στο ίδιο τέμπο ακριβώς, σε μια αργόσυρτη προεκλογική περίοδο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας .
Η ίδια εικόνα επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές που συνομιλούν με τα
στελέχη της τρόικας. Αυτό έδειξε και το «βελούδινο» Eurogroup της
Παρασκευής. Ο Ντέκλαν Κοστέλο ξεκαθαρίζει στους συνομιλητές του ότι το
«βασικό σενάριο» της Κομισιόν για την Ελλάδα είναι εκλογές τον
Σεπτέμβριο του 2019.
Η στάση των Ευρωπαίων είναι για κάποιους ένα μείγμα κυνισμού,
παραίτησης αλλά και μεταμέλειας για τη στάση που τήρησαν απέναντι στην
προηγούμενη κυβέρνηση το φθινόπωρο του 2014. Τότε που με αιχμή του
δόρατος το ΔΝΤ κατέστησαν επί της ουσίας αδύνατη την ολοκλήρωση της 5ης
αξιολόγησης και έστρωσαν το χαλί για τον Αλέξη Τσίπρα. «Οι Ευρωπαίοι δεν
θέλουν να ξανακάνουν το ίδιο λάθος, να παρέμβουν και να ρίξουν άλλη μια
κυβέρνηση όπως τότε» λέει ο ίδιος θεσμικός παράγοντας. Πολύ σωστά και
επιτέλους, λέμε εμείς.
Βεβαίως, η θέρμη προς την κυβέρνηση έχει και μια πίσω όψη: τη φθορά
και την απονομιμοποίηση.
Γιατί η ειδυλλιακή εικόνα που παρουσιάζει ο
Αλέξης Τσίπρας όταν μιλά για ανάπτυξη, επενδύσεις και πλεονάσματα,
σημαίνει ότι το Μνημόνιο πέτυχε! Και, φυσικά, αυτό είναι ό,τι καλύτερο
για την Ευρώπη, ιδίως εφόσον αυτός που το λέει, είναι ο ίδιος με εκείνον
που το 2014, όταν η χώρα βρισκόταν στο ίδιο σημείο, στα πρώτα βήματα
δηλαδή της ανάκαμψης, φώναζε ότι το Μνημόνιο «αφανίζει» τον ελληνικό
λαό.
Ο μόνιμα γελαστός Αλέξης γκρεμίζει τον παλιό του εαυτό. Και αυτό
είναι κάτι που αρέσει πολύ στους Ευρωπαίους.
Εκείνοι, άλλωστε, δεν
βλέπουν το ίδιο έργο με εμάς.
Το πρόγραμμα για το εσωτερικό ακροατήριο
είναι διαφορετικό: έχει...
Αυτό το άρωμα ευωδιάζει
μόνο στο εσωτερικό, δεν φτάνει στις Βρυξέλλες.
Εχοντας κατά νου όλα τα προαναφερθέντα, το ερώτημα και η σκέψη που
στριφογυρίζει στις παρέες όσων δεν αντέχουν άλλο με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι
πώς θα βγάλουν δύο χρονάκια ακόμη «θητεία» στη δημαγωγική δυστοπία του
Τσίπρα.
«Το 2000 θα είμαι μόλις 49 ετών» είχε δηλώσει κάπου στα
μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Κώστας Λαλιώτης. Η δήλωση έμεινε, τη
θυμόμαστε ακόμη γιατί έπιασε τον σφυγμό με έναν περίεργο τρόπο. Ίσως
επειδή είναι και αυτός ένας τρόπος για να μετράει κανείς τον χρόνο όταν
συνειδητοποιεί ότι δεν έχει κανενός άλλου είδους διέξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου