Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Η είδηση από την Τουρκία, προ λίγων ημερών, έλεγε ότι οι μυστικές
υπηρεσίες της χώρας, με ανακοίνωσή τους, κατήγγειλαν ότι οι
γκιουλενιστές διατηρούσαν επαφές με μυστικές υπηρεσίες ευρωπαϊκών χωρών!
«Βόμβα», που λέμε στη δημοσιογραφική κοινή;
Οχι ακριβώς· διότι οι
αποδείξεις των τουρκικών υπηρεσιών που υποτίθεται ότι τεκμηριώνουν την
καταγγελία είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους διωκόμενους βρήκαν
πολιτικό άσυλο σε χώρες όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Γερμανία. Ο
ισχυρισμός είναι τέτοιου επιπέδου, ώστε σε κάνει στιγμιαία να
αναρωτιέσαι μήπως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της γείτονος είναι
κάποιος δικός τους Γιακουμάτος.
Ισχύει το αντίστροφο όμως. Οι μυστικές υπηρεσίες, η κυβέρνηση και το
κράτος στην Τουρκία απευθύνονται σε Γιακουμάτους, που θα πιστέψουν
–επειδή έτσι τους βολεύει– οτιδήποτε για τους γκιουλενιστές.
Αλλά και σε
άλλους, που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ένας ολόκληρος πολιτισμός
δίπλα τους, ο ευρωπαϊκός, στον οποίο μάλιστα θέλουν να ενταχθούν,
βασίζεται στην αναγνώριση των τριών βασικών φυσικών ελευθεριών του
ανθρώπου, οι οποίες στη χώρα τους καταπατούνται με τον πιο προκλητικό
τρόπο.
Αν αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις, πώς τότε να συλλάβεις ότι
ειδικά εκείνες οι ευρωπαϊκές χώρες με μακρά δημοκρατική παράδοση, όπως η
Ολλανδία, παρέχουν άσυλο στους αιτούντες, επειδή είναι βέβαιο ότι στη
χώρα τους δεν θα έχουν καν δίκαια δίκη; Οι κακοί ξένοι, λοιπόν, είναι
μια λύση...
Συμβαίνουν μόνον εκεί παρόμοια καραγκιοζιλίκια;
Οχι βέβαια. Δεν είναι
τυχαίο ότι με τους εξ Ανατολών έχουμε κοινό εθνικό ήρωα τον Καραγκιόζη,
για την ελληνικότητα του οποίου δώσαμε μάλιστα ηρωική μάχη στην UNESCO
και τη χάσαμε. Συμβαίνουν και εδώ, γίνονται όμως με τρόπο· όπως, λ.χ.,
στην περίπτωση της νόθας διάταξης που καταργούσε το απόρρητο των
δικηγόρων για τις οικονομικές συναλλαγές των πελατών-εντολέων τους. Η
διάταξη άνοιγε, δηλαδή, μία κερκόπορτα, για να τρυπώσει ο λαϊκισμός στις
θεσμικά κατοχυρωμένες ελευθερίες και, ελέω εθνικού ή λαϊκού
συμφέροντος, να σαρώσει. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι σύγχρονες μορφές
οικονομικού εγκλήματος επιβάλλουν προσαρμογές (πλην, ενδεχομένως, της
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ). Οχι όμως να επιχειρείται στα κρυφά, χωρίς να έχει προηγηθεί η
παραμικρή συζήτηση. Εχει την αξία του, πάντως, να θυμηθούμε ότι η
κυβέρνηση που το έκανε αποτελείται από εκείνους που είχαν πρωτοστατήσει
στον αγώνα κατά των καμερών σε δημόσιους χώρους, επικαλούμενοι
ελευθερίες και δικαιώματα.
Μόλις το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, η διάταξη αποσύρθηκε, αλλά το
μυστήριο της πατρότητάς της παρέμεινε, καθώς, παρότι υπογεγραμμένη από
πέντε-έξι υπουργούς, ουδείς εγνώριζε την ύπαρξή της!
Με την άρνησή τους,
υποθέτω ότι επικαλούνται εμμέσως το δικαίωμα του καταπονημένου υπουργού
να μην ξέρει τι υπογράφει – ένα δικαίωμα που ακόμη δεν έχει τυπικά
κατοχυρωθεί, αλλά ατύπως όλοι γνωρίζουμε ότι ισχύει.
Πώς μπήκε λοιπόν η
διάταξη, ποίος την έβαλε;
Μέσα από την τούρλα του σχετικού καβγά στη Βουλή, τη βολική εξήγηση
δεν είναι τυχαίο ότι την έδωσε ένας πασόκος, ο Γιάννης ο Κουτσούκος με
τ’ όνομα, ο παλιός συνδικαλιστής και επιζών βουλευτής Ηλείας, ο οποίος
φώναζε:
Επομένως, ιδού γιατί ήταν τόσο ταιριαστό ότι στο
περιστατικό πρωταγωνιστεί ένας πασόκος: ο πασόκος, όπως τον συναντάμε
σήμερα στη φύση, είναι ένας καθυστερημένος συριζαίος, με την έννοια ότι
δεν έχει καταφέρει ακόμη να εξελιχθεί σε συριζαίο.
Επίσης, δεν είναι συμπτωματική η συμπάθεια εκ μέρους του
αριστεροδέξιου εθνικολαϊκισμού σε καθεστώτα όπως της Ρωσίας, ακόμη και
της Τουρκίας, ούτε ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί τόσο εύκολα να αφεθεί στη
γοητεία της ισχύος του Ερντογάν. (Το είδαμε στις κάποτε συχνές
συναντήσεις τους, όπου από την παραζάλη του ο Τσίπρας δεν ήξερε τι έλεγε
και τι υποσχόταν...) Είναι η ενστικτώδης ροπή της Αριστεράς προς τους
αντιπάλους της Δύσης, που βρίσκει στις μέρες μας σύμμαχο μερίδα της
Δεξιάς –την πιο απλοϊκή, αν μπορώ να το θέσω έτσι–, υπό το πρόσχημα του
κοινού αντισυστημικού σκοπού. Το βλέπουμε παντού να συμβαίνει, ακόμη και
στο εμβληματικότερο σωματείο του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού: τη
ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου