Εξίσου, αν όχι περισσότερο, οδυνηρή από τον
εμφύλιο σπαραγμό είναι η κοινωνική ενδόρρηξη. Οταν ομάδες αυτονομούνται
από το σύνολο, αποκτούν ισχύ και απειλούν όχι μόνον θεσμούς αλλά και τον
ιστό της καθημερινότητας. Αν οι ομάδες αυτές δεν απομονωθούν, θα
συγκρουστούν η μία με την άλλη.
Πολλοί μικροί τοπικοί εμφύλιοι οδηγούν
με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Είναι η προοπτική
μιας κοινωνίας που έχει μετατραπεί σε κουρελού κοινοτήτων.
Αυτό που συμβαίνει στο Μενίδι δεν είναι έξαρση της παραβατικότητας.
Το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Στη
χώρα που σοκάρεται όταν ακούει για την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ, αλλά τα όπλα
κυκλοφορούν ελεύθερα ως μέσα έκφρασης χαράς στους γάμους, ή πολιτικό
πρόγραμμα των Πολάκηδων, η υπόθεση δεν αφορά κάποιους που παρανομούν.
Αφορά το κοινωνικό σύνολο. Και το Μενίδι, όπως τα Εξάρχεια, είναι μικρές
κοινότητες που έχουν αυτονομηθεί και διεκδικούν επικράτεια.
Είναι μάλλον αστείο να μιλάμε για δραστηριοποίηση της αστυνομίας στην
περίπτωση των Ρομά, που τους είπαμε Ρομά για να τους καλλωπίσουμε ενώ
οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται γύφτοι.
Ο νόμος τους είναι η ομερτά, τα παιδιά
τους δεν τα στέλνουν στο σχολείο και έχουν αποκτήσει αρκετά χρήματα
ώστε να αγοράσουν νομική, ή και πολιτική, προστασία.
Πώς ζουν οι
κοινότητες των Εξαρχείων; Απ’ το χαρτζιλίκι των γονιών τους ή από ίδιους
πόρους;
Εχουν κι αυτές νομική και πολιτική προστασία.
Η ανηθικότητα της
πολιτείας έγκειται στο γεγονός ότι...
Τα χρόνια της κρίσης ανέδειξαν την παθογένεια της ελληνικής
κοινωνίας, τον τεμαχισμό της σε ομάδες συμφερόντων.
Η Αριστερά και ο
αντιμνημονιακός εθνικολαϊκισμός προσπάθησε να τις συνενώσει για να
δημιουργήσει συνθήκες εμφυλίου.
Απέτυχε. Απ’ τα πανεπιστήμια ώς τα
Εξάρχεια και το Μενίδι δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ενδόρρηξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου