Ελα μετά του Αλφόνσου, φέρε και κάναν δικόν σου. Την Ελλάδα για να σώσεις, εισιτήριον να πληρώσεις
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Στην αρχή αντικρίζεις την αφίσα που διαφήμιζε την «ανοιχτή πολιτική
εκδήλωση-συνεστίαση» με πρώτο όνομα στη μαρκίζα τον Βούτση (και με
φαγητό και ζωντανή μουσική) και λες: «Είναι δυνατόν; Ο πρόεδρος της
Βουλής ακολουθεί (στην αισθητική των αφισών του) τα χνάρια της Στέλλας
Μπεζαντάκου, της ιέρειας της πανδήμου μουσικής μεθέξεως που συγκλόνιζε
όλα τα Ξυλόκαστρα και τη μοναδική, μαγευτική Κουρούτα με τις
επικολυρικές συναυλίες της; Δύναται ένας πρόεδρος της Βουλής να δίνει
“λάιβ” εμφανίσεις με πολιτικό τσιτ-τσατ, εισιτήριο και μεζέ; Μπα,
αποκλείεται. Χαβαλέδες του διαδικτύου ή ευφάνταστοι αντικυβερνητικοί
γραφίστες κάνουν πλάκα».
Τελικά, διαπιστώνεις ότι δεν πρόκειται
για πλάκα. Ανάρτηση σχετική έχει και το syriza.gr! Βγήκε στις ρούγες ο
διαπρεπής καλλιτέχνης και πραγματοποιεί σαρωτική εξόρμηση στην
περιφέρεια (προσοχή: η Ελλάς δεν έχει ακόμα «επαρχία», διότι ο όρος
αυτός προσήκει σε κράτος αυτοκρατορικού τύπου). Σου λέει τα ωραία του.
Φτιάχνει ατμόσφαιρα κατανυκτική, άμα τε και μαχητική. Εχει και σουλούπι
συμπαθούς κάπελα και δείχνει αρμοστός για τέτοια εμφάνιση. Λίγο το
μπουζουκάκι, λίγο ο μπαγλαμάς, η ομηρική φόρμινξ, το ακορντεόν, ο ελικών
του Πτολεμαίου, η διονυσιακή βάρβιτος, η αμερικανική σιντιέρα και η
ηλεκτρική κιθάρα του ηττημένου ροκά που παίζει σε γάμους, βαφτίσια και
στον ΣΥΡΙΖΑ, να το το κέφι να ψηφίσεις Αλέξη. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος.
Μια παρέα, μουσικούλα, τζατζικάκι κι έναν Βούτση να ανασταίνει τη λαϊκή
ελπίδα για ξεσηκωμό - διορισμό αλά πασόκα.
Διορισμό, βέβαια, δεν θα
δεις, αλλά Βούτση θ’ απολαύσεις και θα σου ’ρθει και η χοιρινή η
μπριζολίτσα με τις ολίγες πατάτες δίπλα της για παρεούλα και το τέταρτο
του λεμονιού, ελαφρώς μαραμένο.
Στο τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, ενδέκατο τσίπουρο, στη δεύτερη νταμιτζάνα οίνου, μπορεί και να κεφάρει κατάτι παραπάνω ο ομιλητής και να αρχίσει να κάνει επιδείξεις πολεμικής αρετής του στιλ:
Στο τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, ενδέκατο τσίπουρο, στη δεύτερη νταμιτζάνα οίνου, μπορεί και να κεφάρει κατάτι παραπάνω ο ομιλητής και να αρχίσει να κάνει επιδείξεις πολεμικής αρετής του στιλ:
«Λόλα, να ένα Μνημόνιο που θα το σκίσω, θα το κάψω, θα
ψήσω κρέατα με δαύτο».
Καλύτερα μια ώρα τον Βούτση στη σκηνή, παρά εις
τον λαιμό μας του Σόιμπλε το σκοινί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου