Στη Μέση Ανατολή το πάρτι της τελικής λύσης έχει ήδη αρχίσει, και η Ελλάδα, μετά από επτά χρόνια βαθιάς κρίσης σε όλα τα επίπεδα –όχι μόνο στην οικονομία– δείχνει αδύναμη να προσαρμοστεί στο κλίμα και τα δεδομένα της εποχής και της περιοχής της. Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο πως όποιοι λαοί βρέθηκαν σε κρίσιμες στιγμές με τέτοιες αδυναμίες, έχασαν.
«Τα έθνη τα οποία δι’ επαιτείας προσπαθούν να προάγουν τα συμφέροντά των είναι άξια περιφρόνησης» έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, και η Ελλάδα βρίσκεται σ’ αυτήν την τραγική κατάσταση.
Η γνωστή γερμανική φυλλάδα Bild, πρώτη σε κυκλοφορία στη Γερμανία, υποδέχθηκε τη συνάντηση του κ. Τσίπρα με την κ. Μέρκελ με τον τίτλο: «Ο Έλληνας επαίτης». Η χώρα και ο λαός της συνεχίζουν να διασύρονται ανά τον κόσμο και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός κυβερνητικού παράγοντα.
Μια περίεργη ομάδα εξουσιομανών κατέλαβε την εξουσία και προσπαθεί να την διατηρήσει πάση θυσία. Ορισμένοι πεπειραμένοι αναλυτές φθάνουν στο σημείο να ανησυχούν για φαινόμενα προϊούσης αυταρχικοποίησης της πολιτικής ζωής, και ενδεχομένως και κάποιας μορφής εκτροπής.
Η κυβερνητική διαχείριση απεδείχθη ανεπαρκής και επικίνδυνη, αλλά και η αντιπολίτευση στερείται λόγου και πολιτικής που να πείθουν την κοινωνία. Μετά τις τόσες αποτυχημένες κινήσεις της κυβέρνησης είναι απορίας άξιον πώς τα δημοσκοπικά ποσοστά είναι τόσο χαμηλά.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, ακόμη και με τις εσωτερικές υπονομεύσεις της, φέρεται ως μια συγκροτημένη πολιτική παράταξη, αλλά εκείνος που αδυνατεί να διαμορφωθεί είναι ο λεγόμενος μεσαίος χώρος. Η εμπειρία που είχαν οι Θεσσαλονικείς να παρακολουθήσουν τους πολιτικούς συλλογισμούς και προτάσεις τριών σημαντικών πολιτικών του πρόσφατου παρελθόντος με αναγνωρισμένη παρουσία (Γιαννίτσης, Παπαδόπουλος, Σούρλας) δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντική.
Το υποτιθέμενο καινούριο μοιάζει πολύ με το παλιό. Και το χειρότερο, όλες οι προτάσεις για οικονομική ανάπτυξη παραπέμπουν σε ένα απροσδιόριστο μέλλον αφού επαναδομηθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας.
Η Ελλάδα, όμως, αντιμετωπίζει μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση και το ζητούμενο είναι αν υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική που θα εφαρμοσθεί τώρα και θα την οδηγήσει στην έξοδο, χωρίς άλλες ανθρώπινες τραγωδίες.
Δυστυχώς, η κριτική που γίνεται στην κυβέρνηση εστιάζεται κυρίως στο γιατί δεν εφαρμόζει με περισσότερη αποφασιστικότητα τα μέτρα που υπέγραψε. Γίνεται αντιληπτό ότι σε λίγο θα μαζεύουν τον κόσμο από τους δρόμους, όπως στην Κατοχή;
Βεβαίως, την κύρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας φέρει η κυβέρνηση που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με φρούδες υποσχέσεις τη στιγμή που κάτι είχε αρχίσει να κινείται στην οικονομία.
Αλλά και η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να έχει κάτι να προτείνει. Το συγκριτικό της πλεονέκτημα ίσως να είναι ότι δεν θα ευτελίζει τόσο πολύ και τόσο άγαρμπα τους θεσμούς που συγκροτούν αυτήν, έστω, την κρατική υπόσταση την οποία σε δύσκολους καιρούς έχουν ανάγκη κυρίως τα ασθενέστερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα.
Η αδυναμία της χώρας έχει επίπτωση και στη χαρακτηριζόμενη ως ήπια ισχύ της. Βαλκανικές χώρες και λαοί που άλλοτε είχαν ως υπόδειγμα την Ελλάδα, αδιαφορούν για οποιοδήποτε συμφέρον της και οποιαδήποτε αντίδρασή της. Με απαξιωμένο το κύρος της Ελλάδας, οι ιθύνοντες παρακολουθούν απλώς ένα παιχνίδι σε βάρος της χώρας, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα αποτελεσματικών παρεμβάσεων.
Ο τρόπος που πολιτεύτηκε η σημερινή κυβέρνηση επιδείνωσε την κατάσταση.
Η ελληνική μειονότητα στη Βόρειο Ήπειρο υφίσταται συνεχείς μειώσεις και προσβολές των συμφερόντων της, και τα Σκόπια δίνουν ολοένα και μικρότερη σημασία στις ελληνικές αντιδράσεις.
Χαρακτηριστική περίπτωση ανυποληψίας στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα είναι η απάντηση για το Τσαμικό που έδωσε ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ όταν του υπεβλήθη σχετική ερώτηση:
Εξίσωσε την Ελλάδα (μέλος της ΕΕ) με την Αλβανία (υποψήφιο μέλος της Ένωσης).
Ενδεικτικό της ελληνικής αδυναμίας είναι και το γεγονός ότι δεν τολμά να επικαλεστεί το δικαίωμά της να θέσει εμπόδια στην ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας στην περίπτωση που συνεχίσει να επιδεικνύει εχθρική συμπεριφορά – δικαίωμα που της παρέχει η ιδιότητα του μέλους της Ένωσης. Δεν αποκλείεται, στο σημείο που έφθασαν τα πράγματα, η επιρροή των Τιράνων στις Βρυξέλες να είναι ισχυρότερη των Αθηνών. Ακόμη και στο ζήτημα της υπογραφείσας συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών (Ελλάδας-Αλβανίας), για την οποία ο πρώην πρόεδρος της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα υπενήχθη καθοριστική παρέμβαση της Τουρκίας, η Αθήνα φαίνεται να υποχωρεί.
Ανατολικά τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, με τον κ. Ερντογάν να προκαλεί συνεχώς την Αθήνα ακόμη και εν είδη παιδιάς, και να θέτει καθημερινά θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης.
Είναι η Συνθήκη που όρισε τα σημερινά σύνορα της χώρας και ο κ. Ερντογάν δεν αναφέρεται σ’ αυτήν μόνο σε ό,τι αφορά την ελληνοτουρκική διευθέτηση, αλλά και τη μεσανατολική. Στη Λοζάνη η Τουρκία ζητούσε μετ’ επιτάσεως τη Μοσούλη αλλά δεν της δόθηκε. Σήμερα, 500 Τούρκοι στρατιώτες με άρματα μάχης βρίσκονται σε στρατόπεδο κοντά στη Μοσούλη και ο κ. Ερντογάν πιέζει να γίνει αποδεκτός στη συμμαχική δύναμη η οποία θα την απελευθερώσει από το Ισλαμικό Κράτος.
Η προετοιμασία για την ανακατάληψη της πόλης γίνεται εδώ και καιρό, αλλά οι λόγοι της καθυστέρησης δεν ήταν τόσο στρατιωτικοί όσο πολιτικοί. Οι συμμετέχουσες χώρες και δυνάμεις διαπραγματεύτηκαν το διαμοιρασμό της περιοχής μετά την εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους.
Δίπλα, στη Συρία, το διακύβευμα είναι για τους Ρώσους και τους Σύρους το Χαλέπι, και για τους Κούρδους και την Τουρκία τα βόρεια σύνορα στα οποία έχει εισβάλει και διατηρεί υπό κατοχήν ο τουρκικός στρατός.
Διαδραματίζεται, όμως, και ένα σκληρότερο παιχνίδι ρωσοαμερικανικής ισχύος που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο.
Αξιωματούχοι των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της προεδρικής υποψηφίου Χίλαρι Κλίντον, έχουν προτείνει τη θέσπιση μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων σε περιοχές της βόρειας Συρίας. Αυτό θα σήμαινε χρησιμοποίηση αεροσκαφών των ΗΠΑ για να περιπολούν τον εναέριο χώρο της Συρίας με σκοπό την παρεμπόδιση Ρωσίας και Συρίας από το χώρο αυτόν.
Η Ρωσία έχει εγκαταστήσει στη Συρία ένα εξαιρετικά προηγμένο και αποτελεσματικό αντιαεροπορικό σύστημα, που σημαίνει ότι τα αεροσκάφη του συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ κινδυνεύουν να καταρριφθούν ενώ θα επιχειρούν μέσα στη ζώνη ρωσικού ενδιαφέροντος. Μια τέτοια ενέργεια θα αναγκάσει τις ΗΠΑ είτε να κλιμακώσουν δραστικά την αντίδρασή τους, προκειμένου να απαντήσουν στη ρωσική ενέργεια, είτε να υποβαθμίσουν και να σταματήσουν εντελώς τις επιχειρήσεις στη Συρία.
Η Ρωσία έχει ως στόχο να φέρει τις ΗΠΑ μπροστά σ’ αυτό το δίλημμα, με βάση την υπόθεση ότι οι ΗΠΑ θα επιλέξουν να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανή σύγκρουση. Αν δεν συμβεί όμως αυτό;
Ενώ λοιπόν το παιχνίδι ανοίγει, η Ελλάδα είναι απλώς απούσα. Άλλωστε, δύσκολα θα μπορούσε να είναι παρούσα. Έχει να αντιμετωπίσει τις πιέσεις για το Κυπριακό και βρίσκεται σε παντελή ανυποληψία. Από τις χειρότερες καταστάσεις στις οποίες θα μπορούσε να περιέλθει αυτήν την κρίσιμη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου