ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: Λεπτές ισορροπίες

Toυ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΖΙΜΑ

Ενας μετά τον άλλον οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αρχίζουν να ομολογούν ότι η ριζική λύση του προσφυγικού προβλήματος θα πρέπει να δοθεί στις «πηγές» των ανθρώπινων ποταμών που εκβάλλουν καθημερινά στην αυλή τους. 

Διαπιστώνουν πως όσα χρήματα και αν διαθέσουν για φράχτες, αστυνόμευση συνόρων, κέντρα υποδοχής, διασπορές, οι ροές των απελπισμένων δεν πρόκειται να σταματήσουν, εάν δεν εκλείψουν οι αιτίες που τις προκαλούν. Οσο οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική θα συνεχίζονται, οι άνθρωποι θα φεύγουν για να σωθούν και δεν πρόκειται να επιστρέψουν εάν δεν επικρατήσει ειρήνη και δεν αισθάνονται ασφαλείς στον τόπο τους.  

Μέχρις ότου φουσκώσουν τα κύματα, οι ισχυροί της Ευρώπης, που σηκώνει και το βαρύ φορτίο του προσφυγικού, περιορίζονταν –και εξακολουθούν– στη διαχείριση της «καυτής πατάτας», αποφεύγοντας να μιλήσουν για την «ταμπακιέρα», για το τι, δηλαδή, θα πρέπει να κάνουν ώστε να αντιμετωπιστεί το κακό στη ρίζα του. Τώρα που αγρίεψαν τα πράγματα σιγά σιγά τα στόματα ανοίγουν.
«Χρειαζόμαστε μια ρεαλιστική κοινή προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής του Ασαντ στην καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εγκλήματα που έχει διαπράξει ο Ασαντ, αλλά και να μην ξεχνάμε την πραγματική διάσταση του γεγονότος ότι σε αυτόν τον αγώνα είμαστε στην ίδια πλευρά», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς, ενώ και ο ομόλογός του της Ισπανίας Χοσέ Μαργάγιο τάχθηκε υπέρ του «διαλόγου» στη Συρία, προκειμένου να βρεθεί «λογική λύση».  

Η εμπλοκή της Δύσης στη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» έγινε μπούμερανγκ για τους ιθύνοντες της στρατηγικής των Μεγάλων στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής. Εκ του αποτελέσματος προκάλεσε προσφυγική παλίρροια, εξέθρεψε το τέρας της ισλαμικής τρομοκρατίας και μόνο τη Δημοκρατία δεν έφερε.
Τώρα οι πάντες τρέχουν να προλάβουν τα χειρότερα: 

Οι Ευρωπαίοι για να μην τους «πνίξουν» οι πρόσφυγες, οι Ρώσοι για να μη μεταφερθεί η φλόγα του τζιχάντ στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς του Καυκάσου και όλοι ρίχνουν γέφυρες στον αιμοσταγή Ασαντ μπας και απαλλάξουν την περιοχή από τους παράφρονες του ISIS. 

Ο Ολαντ μετά τους Αμερικανούς και τους Τούρκους στέλνει βομβαρδιστικά «Ραφάλ» εναντίον των τζιχαντιστών, ο Πούτιν μεταφέρει κρυφά, όπως και στην Ουκρανία, στρατό και για τον επιπλέον λόγο ότι η Μόσχα διατηρεί τη μοναδική ναυτική της στρατιωτική βάση στη Μεσόγειο, στη Λαττάκεια.  

Συνολικό σχέδιο για τη ριζική αντιμετώπιση της κατάστασης στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, τους βασικότερους τροφοδότες σε πρόσφυγες, δεν φαίνεται να υπάρχει, με τις ΗΠΑ να ενδιαφέρονται μόνο να φύγει ο Ασαντ, τον οποίο όμως τώρα θέλουν οι Ευρωπαίοι και η Μόσχα για να πατάξουν την τρομοκρατία που δημιουργεί συνθήκες φυγής για τους ανθρώπους. 

Οι απαισιόδοξοι όμως λένε ότι το παιχνίδι έχει χαθεί και οι βόμβες, αντί για ειρήνη, θα φέρουν ακόμα περισσότερους πρόσφυγες.