Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Έλεος πια με τις προεκλογικές εξαγγελίες των δύο μονομάχων. Ό,τι τους έρθει στο μυαλό τάζουν, ό,τι φέρει η επικαιρότητα, το αξιοποιούν για να το εντάξουν στην παροχολογία. Το άμοιρο το «πού θα βρείτε τα λεφτά», έχει ξεπεραστεί και έχει καταστεί παρωχημένο σλόγκαν μια και όχι μόνο έχουν... βρεθεί λεφτά, αλλά μοιράζονται και αφειδώς δεξιά και αριστερά. Και τώρα τάζουν λαγούς με πετραχήλια και στους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο. Θα αποκαταστήσει τη ζημιά ο ένας και θα εντάξει την περίπτωση στη... σησάχθεια ο άλλος.
Αναφέρομαι στις δηλώσεις Τσίπρα και Σαμαρά για την κάλυψη των πρόσθετων ζημιών που προκάλεσε σε όσους έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια η άρση του κλειδώματος της ισοτιμίας του με το ευρώ. Όμως, πέρα από το γεγονός ότι δυστυχώς σε κάθε προεκλογική περίοδο αξιοποιείται το δράμα και ο πόνος κοινωνικών ομάδων, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι διαφωνώ πλήρως με την εξαγγελία. Και πολύ περισσότερο αν υλοποιηθεί.
Έλεος πια με τις προεκλογικές εξαγγελίες των δύο μονομάχων. Ό,τι τους έρθει στο μυαλό τάζουν, ό,τι φέρει η επικαιρότητα, το αξιοποιούν για να το εντάξουν στην παροχολογία. Το άμοιρο το «πού θα βρείτε τα λεφτά», έχει ξεπεραστεί και έχει καταστεί παρωχημένο σλόγκαν μια και όχι μόνο έχουν... βρεθεί λεφτά, αλλά μοιράζονται και αφειδώς δεξιά και αριστερά. Και τώρα τάζουν λαγούς με πετραχήλια και στους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο. Θα αποκαταστήσει τη ζημιά ο ένας και θα εντάξει την περίπτωση στη... σησάχθεια ο άλλος.
Αναφέρομαι στις δηλώσεις Τσίπρα και Σαμαρά για την κάλυψη των πρόσθετων ζημιών που προκάλεσε σε όσους έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια η άρση του κλειδώματος της ισοτιμίας του με το ευρώ. Όμως, πέρα από το γεγονός ότι δυστυχώς σε κάθε προεκλογική περίοδο αξιοποιείται το δράμα και ο πόνος κοινωνικών ομάδων, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι διαφωνώ πλήρως με την εξαγγελία. Και πολύ περισσότερο αν υλοποιηθεί.
Γιατί δηλαδή οι έχοντας δάνειο σε ελβετικό φράγκο θα πρέπει να αποκατασταθούν εις βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων;
Είτε το κονδύλι που ξεπερνά το 1 δις ευρώ πληρωθεί από το Δημόσιο, είτε το αναλάβουν οι τράπεζες.
Η απόφαση να επιλέξει κανείς το ελβετικό φράγκο ως νόμισμα αναφοράς του δανείου του, είχε ληφθεί λόγω των ευνοϊκών επιτοκίων του ελβετικού νομίσματος. Και φυσικά ο οποιοσδήποτε παίρνει ένα δάνειο σε νόμισμα διαφορετικό από το ευρώ, οφείλει να γνωρίζει ότι ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος από τη διαμόρφωση των συνβαλλαγματικών ισοτιμιών. Μπορεί τώρα πράγματι να υπάρχει πρόβλημα, όμως επί σειρά ετών οι ίδιοι δανειολήπτες απολάμβαναν προνομιακά επιτόκια. Πήραν ένα ρίσκο που στην αρχή απέδιδε, όμως στην πορεία δεν τους βγήκε.
Τι να πουν και πολλοί από τους ομολογιούχους που φορτώθηκαν ομόλογα του Δημοσίου χωρίς καν να είναι επιλογή τους και μετά τους ονόμασαν και «επενδυτές» για να τους τα κουρέψουν;
Η απόφαση να επιλέξει κανείς το ελβετικό φράγκο ως νόμισμα αναφοράς του δανείου του, είχε ληφθεί λόγω των ευνοϊκών επιτοκίων του ελβετικού νομίσματος. Και φυσικά ο οποιοσδήποτε παίρνει ένα δάνειο σε νόμισμα διαφορετικό από το ευρώ, οφείλει να γνωρίζει ότι ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος από τη διαμόρφωση των συνβαλλαγματικών ισοτιμιών. Μπορεί τώρα πράγματι να υπάρχει πρόβλημα, όμως επί σειρά ετών οι ίδιοι δανειολήπτες απολάμβαναν προνομιακά επιτόκια. Πήραν ένα ρίσκο που στην αρχή απέδιδε, όμως στην πορεία δεν τους βγήκε.
Τι να πουν και πολλοί από τους ομολογιούχους που φορτώθηκαν ομόλογα του Δημοσίου χωρίς καν να είναι επιλογή τους και μετά τους ονόμασαν και «επενδυτές» για να τους τα κουρέψουν;
Όπως για παράδειγμα εργαζόμενοι σε εταιρίες του δημοσίου και φορείς που έκλεισαν και αποζημιώθηκαν κατά ένα ποσοστό σε ομόλογα. Ακόμη θυμούνται πάντως τις διαβεβαιώσεις Βενιζέλου ότι θα αποκατασταθεί σε εναν βαθμό η αδικία που υπέστησαν. Καλά...
Βεβαίως, το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Όμως ελεικρινά, κάπου κουράζει αυτό το σαφάρι παροχών στο οποίο έχουν επιδοθεί οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί.
Βεβαίως, το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Όμως ελεικρινά, κάπου κουράζει αυτό το σαφάρι παροχών στο οποίο έχουν επιδοθεί οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί.
Αντί λοιπόν να επιλέγονται επικοινωνιακές πομφόλυγες, ας μπει στο τραπέζι ένα αξιόπιστο και βιώσιμο σχέδιο οριστικής διευθέτησης του προβλήματος. Με γνώμωνα τις δυνατότητες του κάθε δανειολήπτη, αλλά και χωρίς από την άλλη πλευρά να εξοντωθούν εντελώς και οι τράπεζες. Γιατί τότε δυστυχώς πάλι εμείς θα επωμισθούμε τη νέα ανακεφαλαιοποίησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου