Ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν καθημερινά ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος θα έρθει μετά τη διαπραγμάτευση που σκοπεύουν να κάνουν ως κυβέρνηση με τους δανειστές και την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Τα στελέχη του κόμματος αρνούνται, όμως, συστηματικά να απαντήσουν στα επίμονα ερωτήματα που δέχονται για το τι σκοπεύουν να κάνουν εάν η διαπραγμάτευση με τους δανειστές αποτύχει και οι δανειστές αρνηθούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους.
Είτε δεν ξέρουν τι θα κάνουν είτε δεν θέλουν να το πουν. Ό,τι από τα δύο κι αν συμβαίνει είναι εξίσου ανέντιμο.
Είναι βέβαιο ότι οι ψηφοφόροι του κόμματος θα πάνε στις κάλπες χωρίς να γνωρίζουν τι πρόκειται να γίνει. Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Γιατί αν πουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα συζητήσουν έναν συμβιβασμό, θα χάσουν τους ψηφοφόρους που θέλουν ρήξη. Αν πάλι πουν ότι θα προχωρήσουν σε μονομερή διαγραφή του χρέους και στάση πληρωμών, τότε θα χάσουν τους πολίτες εκείνους που φοβούνται ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε έξοδο από το ευρώ και σε μεγάλες περιπέτειες.
Με το να μη λένε τι θα κάνουν, τους καλύπτουν όλους. Ο κάθε ψηφοφόρος εναποθέτει τις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις του στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν τα τάματα στο εικόνισμα της εκκλησίας. Δεν χρειάζεται να καθίσει και να κρίνει τι σημαίνουν όλα όσα υπόσχεται, πόσο στοιχίζουν οι εξαγγελίες, ποιός θα καλύψει τα ελλείμματα, ποιός θα πληρώσει τα δάνεια των τραπεζών που λένε ότι θα χαρίσουν.
Οι πολίτες αισθάνονται -δικαίως- εξαπατημένοι και προδομένοι από το παλιό πολιτικό σύστημα. Έτσι ταυτίζονται συναισθηματικά με όποιον ισχυρίζεται ότι το πολεμάει. Νοιώθουν οργή για εκείνους που τους εξαπάτησαν, αλλά συνεχίζουν να αποδέχονται τον μηχανισμό της εξαπάτησης. Μίσησαν το «λεφτά υπάρχουν», αλλά εξακολουθεί να τους γοητεύει με τη νέα του μορφή.
Το 2012 ο Αλέξης Τσίπρας υποσχόταν την επαναφορά μισθών και συντάξεων στο 2009 με ένα άρθρο σε ένα νόμο. Τώρα δεσμεύεται για πολύ λιγότερα. Τότε που είχαμε ύφεση 6,4% και τεράστιο έλλειμμα έταζε τα πάντα. Για το 2015 που προβλέπεται -αν δεν αυτοκτονήσουμε- ανάπτυξη κοντά στο 3% και μηδενικό έλλειμμα, δίνει λιγότερα.
Πώς μπορούσε να τα δίνει όλα το ‘12 και δεν το κάνει για το ’15, μια χρονιά με 10% του ΑΕΠ περισσότερη ανάπτυξη;
Η υπαναχώρηση ξεκίνησε πριν τις εκλογές και ήδη αποκαλύπτει την εξαπάτηση που έχει προηγηθεί. Αλλά και τα λιγότερα, που υπόσχεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε εξαγγέλλονται χωρίς πόρους είτε στηρίζονται στα χρήματα «τοκογλύφων» που για να χρησιμοποιηθούν απαιτείται η έγκρισή τους , όπως το αποθεματικό των 11 δισ. από το πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Μένει η μονομερής διαγραφή του χρέους. Στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα μπορεί να γλιτώσει προσωρινά κάποια χρήματα, αλλά -εκτός των άλλων- θα χάσει όλες τις κοινοτικές επιδοτήσεις, το ΕΣΠΑ και το μερίδιο από το νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα Γιούνγκερ των 300 δισ. και θα οδηγηθεί σε μεγαλύτερη φτώχεια. Ο Ευρωπαίοι δεν είναι χαζοί ώστε να συνεχίσουν να μας επιδοτούν, αν εμείς τους φάμε τα λεφτά που μας δάνεισαν.
«Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουνε, δεν θα παίζουνε αυτοί το ζουρνά και εμείς θα χορεύουμε» και να γίνουν χορηγοί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου