Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Μετά από τρεις εβδομάδες απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού, ο Αλέξης
Τσίπρας, αποφάσισε να κάνει μία δήλωση επί του θέματος. «Η απεργία
πείνας του Νίκου Ρωμανού δεν αποτελεί υπόθεση απλώς δική του και των
οικείων του, αλλά αφορά το σύνολο της κοινωνίας, σε μια περίοδο όπου η
δημοκρατία και οι συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες πλήττονται
συστηματικά για όλους και όλες».
Τώρα πια είναι εύκολο. Το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει το
αίτημα του απεργού, όπως και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης. Το
είπε, άλλωστε, ο εκπρόσωπος του κόμματος: «ο κ. Αθανασίου παραβλέπει την
πραγματικότητα, ότι όλη η κοινωνία είναι υπέρ του αιτήματος να
σπουδάσει».
Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αποφασίζει η κοινωνία,
αλλά η Δικαιοσύνη. Και το πρόβλημα, στις δηλώσεις Τσίπρα και Σκουρλέτη,
είναι ότι δεν αποφασίζει η κυβέρνηση ή, τέλος πάντων, δεν πρέπει να
αποφασίζει.
Θα με ρωτήσετε αν κοροϊδευόμαστε. Και θα σας πω ότι ναι,
κοροϊδευόμαστε.
Τα προσχήματα πρέπει να τηρούνται, τουλάχιστον από
φορείς που βρίσκονται στο θεσμικό ύψος κυβέρνησης ή αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Εγώ και εσείς μπορούμε να έχουμε άποψη. Αν θέλετε τη
δική μου, όταν ο νομοθέτης θέσπιζε το καθεστώς των αδειών, γνώριζε ότι η
χορήγηση τους εμπεριέχει και κάποιο ρίσκο που, στατιστικά,
αποδεικνύεται πολύ μικρό.
Δεν είμαστε εγώ και εσείς το θέμα. Στη δημοκρατική Πολιτεία, μία
δικαστική υπόθεση δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο πολιτικών
μεθοδεύσεων και αντιπαραθέσεων. Να, δείτε τη θλιβερή στάση του υπουργού
Δικαιοσύνης. Σπεύδει να αλλάξει τον νόμο «και ψάχνει τους γονείς του
Ρωμανού για να τους ενημερώσει». Συμπεριφέρεται ως κομματάρχης των '60ς
που πρωτίστως φυλάει τα νώτα του, προσπαθώντας να πουλήσει και ένα
ρουσφέτι.
Ουσιαστικά αναβαθμίζει τον Ρωμανό σε αυτό που, η πλευρά του,
ισχυρίζεται ότι είναι: σε πολιτικό κρατούμενο. Δεν κρατείται για τις
ιδέες ή την πολιτική δραστηριότητα, όμως ο ίδιος είναι πια πολιτικό
θέμα.
Η άκρη του κουβαριού είναι, βέβαια, γνωστή:
Σε αυτή τη χώρα τα
περισσότερα θεσμικά λειτουργούν κατά περίπτωση και κατά περίσταση. Και
όλοι ξέρουν ότι ένα τηλεφώνημα μπορεί να παρακάμψει ολόκληρο θεσμικό
πλαίσιο.
Μέχρι και ο Μπέος έχει δηλώσει ότι η δίωξή του είναι πολιτική.
Υποθέτω κάτι τέτοιο θα πουν και οι άλλοι που διώκονται για τα στημένα.
Τι να πω, μπορεί και να είναι έτσι. Ποτέ δεν ξέρεις στην Ελλάδα. Για να
έχεις εμπιστοσύνη πρέπει να μην έχεις μνήμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου