(...) Σύμφωνα με το άρθρο του Τούρκου υπηκόου -Εβραίου στο θρήσκευμα- Mois
Gabay, που δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα της εν
Κωνσταντινουπόλει εβραϊκής κοινότητας Σαλόμ την 11η Δεκεμβρίου, ανάμεσα
στους Εβραίους της Τουρκίας υπάρχει μια τάση φυγής, γιατί το κλίμα εις
βάρος τους στη χώρα αρχίζει να γίνεται βαρύ αλλά και επικίνδυνο.
(...) Το δίδυμο Ερντογάν -
Νταβούτογλου σταδιακά ανασύρει από τα συρτάρια τα καλά κρυμμένα στοιχεία
της μυστικής ισλαμικής ατζέντας, τα οποία εισάγει με τη μέθοδο της
σαλαμοποίησης στην τουρκική θρησκευτική και πολιτική πραγματικότητα,
περιθωριοποιώντας ταυτοχρόνως τους κεμαλιστές αλλά και όλες εκείνες τις
φωνές που θέλουν μια κοινωνία με οριοθετημένη τη θέση κάθε θρησκείας.
Παρεμπιπτόντως, για το ως άνω δίδυμο η μουσουλμανική πίστη πρέπει να
καθορίζει τα πάντα στην κοινωνική, οικονομική αλλά και πολιτική ζωή,
στην οποία επιστήμονες, διανοούμενοι, επιχειρηματίες και πολιτικοί είναι
απλώς ταπεινοί υπηρέτες της πίστης. Είναι δε τέτοιος ο φανατισμός τους,
που θεωρούν ότι το Ισλάμ είναι σχεδόν η μοναδική θρησκεία στον κόσμο
που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις, ενώ για τον χριστιανισμό έχουν την
άποψη ότι, ακριβώς επειδή δεν καθορίζει τα πάντα στη ζωή και την
κοινωνία, έχει πάψει να αποτελεί μια θρησκεία και είναι απλά ένας τρόπος
ζωής και ένας πολιτισμός.
Είναι χαρακτηριστική της θρησκευτικής ιδεολογίας από την οποία
διακατέχεται η ηγετική ομάδα της Τουρκίας η δήλωση που έκανε στα τέλη
του 2012 ο πρώην υπουργός ΠΕΧΩΔΕ της Τουρκίας Ερντογάν Μπαϊρακτάρ ότι «ο
χριστιανισμός έπαψε πια να είναι θρησκεία. Είναι πλέον μια πολιτισμική
διάσταση. Εγινε ένας πολιτισμός, όμως η θρησκεία δεν είναι έτσι. Η
θρησκεία είναι μια διδασκαλία, ένας τρόπος ζωής που δίνει στους
ανθρώπους ηρεμία και ευτυχία».
Το θέμα λοιπόν είναι ότι η Τουρκία αλλάζει δραματικά, η τουρκική
κυβέρνηση γκρεμίζει συστηματικά το κεμαλικό κράτος και επαναφέρει στο
προσκήνιο τον οθωμανισμό, τον οποίο επιχειρεί να παλινορθώσει μέσω της
μουσουλμανικής πίστης, που αρχίζει πλέον να επηρεάζει, εκτός από την
εσωτερική, και την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Αν αποδεχτούμε ότι συμβαίνουν τα παραπάνω, οφείλουμε να εξετάσουμε
και υπό αυτό το πρίσμα την πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία στο μέτωπο
Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη, μια πολιτική η οποία όχι μόνο δεν αφίσταται,
αλλά υπερθεματίζει την πολιτική που ακολουθούσαν οι κεμαλικές
κυβερνήσεις επί δεκαετίες.
Μέρος αυτής της «μεγάλης ιδέας» είναι η Κύπρος, το Αιγαίο και η
ελλαδική Θράκη.
Ελπίζουμε, όταν το αντιληφθούν, να μην είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου