Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Σύνταγμα: όσο περισσότερο το χρειαζόμαστε, τόσο λιγώτερο ισχύει
(!!!).
Παγκοσμίως πρώτος συντακτικός νομοθέτης υπήρξε ο Σόλων.
Θέσπισε, το 596 π.Χ., υπέρ των Αθηναίων, κανόνες δυστροποποιήσιμους. Την βάση
της δυτικής καταστατικής τάξης, έχει παράσχει χώρα στερούμενη γραπτού
συντάγματος (!!!). Αγγλικής καταγωγής είναι η Magna Charta Libertatum
του 1213 (ή 15). Και εκείνη του Habeas Corpus, του
1679. Καθιερώνουν προστασία περιουσίας και προσώπου.
Μεταδικτατορικά, η χώρα οργανώθηκε δια του συντάγματος του 1975. Υπ’ αυτό διακηρύχθηκε απόλυτος ο
σεβασμός του προσώπου. Συνακόλουθα ότι ουδείς μάλιστα και φτωχός φυλακίζεται
διότι αδυνατεί να πληρώσειχρέη (και)
προς το Δημόσιο. Διακηρύχθηκε, επίσης, απαραβίαστη η ιδιοκτησία. Τέλος και ότι
η φορολογία είναι προοδευτική …«… ανάλογα
με τις δυνάμεις…»… ενός εκάστου
(άρθρ. 4 § 5 Σ).
Όλα τα προκείμενα, ως αυτονόητα, ίσχυσαν χωρίς ανάγκη
ιδιαίτερης επίκλησης συντάγματος. Η
χρεωκοπία, όμως, του κράτους ανέτρεψε τα πάντα. Οι οφειλέτεςφυλακίζονται έστω και πτωχευμένοι. Η ακίνητη
περιουσίατο 2014 φορολογείται με βάση τιμές
του 2007. Άρα κατά το υπερβάλλον της αξίας, η ιδιοκτησία δημεύεται (!!!).
Η οικονομική πραγματικότης της ανέχειας έχει κηρύξει
επίθεση κατά παντός έχοντος οτιδήποτε αφαιρέσιμο. Κατά της άδικης καταφοράς το σύνταγμα
αδυνατεί να παράσχει προστασία (!!!).
Ανέκαθεν (και)
οι κορυφαίοι χρησιμοποίησαν το σύνταγμά μας ως πολιτικό εργαλείο.
Ο Βενιζέλος το 1915 ζήτησε θεσμικό περιορισμό των
εξουσιών του Κωνσταντίνου. Αυτό, όμως, όταν ήδη ο Κωνσταντίνος παραβίαζε το
σύνταγμα, ασκώντας εξωτερική πολιτική. Ακριβώς το όμοιο συνέβη και στην ρήξη
του 1963, μεταξύ Παύλου και Καραμανλή. Ο τελευταίος κατέβηκε σ’ εκλογές
(3.11.63) επαγγελλόμενος “βαθεία τομή” πολιτειακή. Ήδη, όμως, οι εξουσίες που
ασκούσεο Παύλος ήσαν έκθεσμες (!!!).
Τον Μάρτιο του 1985 ο Α. Παπανδρέου αθέτησευπόσχεσή του να προτείνει νέα θητεία του Καραμανλή, ως Προέδρου
Δημοκρατίας. Και εκείνος (Α. Παπανδρέου) επικαλέσθηκε ανάγκη – ανύπαρκτη – νέου
Συντάγματος.
Συνταγματικές
αναθεωρήσεις έχουμε συχνές (1975, 1986, 2001, 2008). Αλλάζουμε το σύνταγμα,
μάλλον, ταχύτερα απ΄ότι “τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας”. Προκοπή, εν τούτοις, δεν
βλέπουμε (!!!).
Το μεγάλο εθνικό κράτος,
εγγυητικό σειράς δικαιωμάτων των πολιτών, είναι γαλλικής προέλευσης (Richelieu, Λουδοβίκος 14ος,Ναπολέων Α΄).
Επί τέτοιου
προτύπουοργανώθηκε το αναγεννηθέν το 1830 κράτος του Ελληνισμού.
Το πρότυπο είναι
πλέον ξεπερασμένο. Καθιερώνει καταστατικά – κυρίως – δαπάνες. Αυτό για την
προστασία: υγείας (Σ 21 § 3) α΄ κατοικίας (Σ 21 § 4) εργασίας (22 § 1) κ.ο.κ.
Τελικά, όμως, ουδέν
προστατεύεται. Το κράτος δεν έχει. Μένουμε, λοιπόν, στα λόγια (!!!).
Η επόμενη θεσμική μας
αναπροσαρμογή θέλει άλλο προσανατολισμό:
Η κτηθείσα πείρα υπαγορεύει την
κατοχύρωση κινήτρων παραγωγής. Συνάμα την απαγόρευση έγκρισης βαριά ελλειμματικών προϋπολογισμών. Αυτό ώστε να μη
μας ξαναπνίξουν τα χρέη.
Ό,τι όλοι οι Έλληνες πρέπει να εγκολπωθούν είναι πως δεν υπάρχει “Σύνταγμα”
όταν το“Δημόσιο Ταμείο” είναι πτωχευμένο.
Η αυθαίρετη επιδίωξη εσόδων αποτελεί-
τότε -αναπότρεπτο καθεστώς (!!!).
Συνακόλουθα, όμως, επίσης αναπότρεπτο είναι και ότι έτσι η αγανάκτηση
αυξάνεται. Τα άκρα ενισχύονται. Η ομαλότης διακυβεύεται (!!!).
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου