ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Toυρκια-Ιραν-Σ.Αραβια: Το τρίγωνο του πολέμου

Γράφει ο ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ

Οι τρεις αυτές χώρες ορίζουν τα σύνορα και είναι οι παίκτες της μεγάλης Ιρακινό -Συριακής τραγωδίας η οποία χειροτερεύει και θα κρατήσει χρόνια.

Κάθε μια από αυτές τις Χώρες θέλει να αλλάξει τα σύνορα κατά τα συμφέροντα της που είναι αλληλοσυγκρουόμενα με προεξάρχουσα την Τουρκία.

Οι κυρίως  Σουνιτικες χώρες Τουρκία και Σαουδική Αραβία θα μπορούσαν να συνεργασθούν εναντίον του Σιιτικού Ιράν. 

Αυτό έγινε αδύνατο από την στιγμή που τέθηκε θέμα Σουνιτικής  ηγεσίας.

Στην αρχή υπήρχε συνεργασία. Με το υπολογιστικό μίσος του Ερντογαν για τον Ασσαντ και την επιθυμία των Σαουδαράβων για αντίβαρο στο παζάρι τους με την Τεχεράνη για την Ηγεμονία του Περσικού Κόλπου, οι δυο Χώρες συνεργάστηκαν εναντίον του Ασσαντ, του οποίου οι υποστηρικτές ήταν το Ιράν και η Ρωσία.

Γνωρίζουμε πλέον πως δημιουργήθηκε το Ισλαμικό Κράτος με κοινή δράση Σαουδικής Αραβίας και Τουρκιάς εναντίον του Αλαουιτη ,ουσιαστικά δηλαδή Σιιτη Ασσαντ ,με την ανοχή αν όχι την εμπλοκή των ΗΠΑ .

Ο Ασσαντ όμως αντιστέκεται σκληρά όπως δεν ανεμένετο από τους σχεδιαστές της ανατροπής του μέσα στα πλαίσια της Αραβικής “Άνοιξης”. Πέραν της πατροπαράδοτης αναλγησίας της οικογένειας Ασσαντ όταν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της, όλες οι μειονότητες που από τελούν το μωσαϊκό εθνοτήτων και θρησκειών της Συρίας θεωρούν τον Ασσαντ ως εγγυητή της υπαρξιακής τους αυτοτέλειας. Το κόμμα του Ασσαντ, το Μπααθ έχει βαθειες ρίζες και τα μέλη του, που είδαν τη συνέβη στους Μπααθιστες του Ιράκ μετά την ήττα τους, μάχονται λυσσαλέα.

Προσθέτοντας στην περιπλοκή, το Ισλαμικό Κράτος αυτονομήθηκε από τους Πάτρωνες του,γιγαντώθηκε και τρομάζει την περιοχή και την Δύση με την βαρβαρότητα του. Τίθεται θέμα τώρα χαλιναγώγησης του.

ΤΟΥΡΚΊΑ – ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ

Στο δύσκολο αυτό παιχνίδι εμφανίστηκε η επόμενη εμπλοκή: Η Τουρκία επιθυμώντας να ηγηθεί του Σουνιτικου Ισλάμ κατά την λογική του Νεοωθομανισμου της,ζήτησε να ηγηθεί του συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους αγνοώντας την Σαουδική Αραβία που είναι ο μέχρι τώρα Ηθικός Ηγέτης του Σουνιτικου Ισλάμ ως θεματοφύλαξ των Ιερών της Μέκκας και της Μεδίνας.

Και οι δυο βεβαίως κρύβουν ότι είναι δημιουργοί του Ισλαμικού Κράτους και ελπίζουν ότι ,ηγούμενοι του συνασπισμού εναντίον του ,θα το κατευθύνουν κατά τα συμφέροντα τους.

Μόλις η Σαουδική Αραβία συμφώνησε με τις ΗΠΑ να εκπαιδεύσει επί του εδάφους της την μετριοπαθή Συριακή αντιπολίτευση της Συρίας, η Τουρκία εζήτησε από τις ΗΠΑ να εκπαιδεύσει και αυτή στρατιωτικά επί Τούρκικου εδάφους Συρους αντιστασιακούς και ταυτόχρονα φιλοξένησε στην Κωνσταντινούπολη τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό,εκλέγοντας έτσι ως Πρωθυπουργό εν εξορία τον Αχμέντ  Τομέ που είναι ανεπιθύμητος στην Σαουδική Αραβία . Έτσι ο έλεγχος του Συνασπισμού πέρασε στην Τουρκία.

Η κόντρα μεταξύ Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας έχει έπαθλο  την κυριαρχία επί του Σουνιτικου Ισλάμ. Η Ηγεσία επί του Σουνιτικου Ισλάμ ανάγεται στην Θεολογική ερμηνεία του πολιτικού συστήματος. Η Τουρκία με το δημοκρατικό Ισλάμ που εφαρμόζει προτείνει στις σύγχρονες μάζες των πιστών ένα Ισλάμ “light”, πολύ πιο εύκολο να ακολουθηθεί από  τον βαρύ Ισλαμισμό της Σαουδικης Αραβιας ,τον Ουαχαμπιτισμο,με τις εκ της Σαριας απαιτήσεις για από φυγή του αλκοόλ και αλλων από λαύσεων,  βάρβαρου ποινικού κώδικα, μπούργκας αντί μαντήλας και καταπίεση του γυναικείου πληθυσμού .

Ο Ερντογαν προτείνει ταυτόχρονα Δημοκρατία και Ισλαμισμό ,που αν το εφάρμοζε ο Οίκος των Σαουντ θα κατέρρεε την επομενη. Ετσι εχει αναπτυχθεί ένας ψυχρός πόλεμος με το Σαουδαραβικο Ιερατείο να κατακεραυνώνει την “έκλυτη” Τουρκία και τους Τούρκους διανοούμενους να ειρωνεύονται τον Σαουδαραβικο οπισθοδρομισμό.

Το οικονομικο μοντέλο που προτείνει η Τουρκία εναι εντυπωσιακό οσο και η δική της αναπτυξη επι Ερντογαν που επετευχθει με ενα μείγμα οικονομικού φιλελευθερισμού και κρατικού παρεμβατισμού,ιδιάζον μεν ,από δοτικό δε.

Σε αντίθεση ,αυτο που προτείνει η Σαουδικη Αραβια είναι  εκ πετρελαίου προερχόμενα χρήματα που δεν συνοδεύονται από  τεχνογνωσία η επενδυτική ικανότητα,σε αντίθεση με την Τουρκια.

Το διαφοροποιημένο Τουρκικό οικονομικο μοντέλο που καλύπτει όλο το φάσμα των παραγωγικών δυνατοτήτων είναι  πολύ πιο ελκυστικό στις δυτικοτραφείς  ελίτ και νεολαίες των χωρών του εξελιγμένου Ισλαμισμού από  τον βαρύ Ουαχαμπιτισμο της Σαουδικης Αραβιας.

Ο ψυχρός πόλεμος  μεταξύ Τουρκιας και Σαουδικης Αραβιας εχει εστιαστεί στην Αίγυπτο ,την Συρια και το Ιρακ. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ ταυτίζονται πολύ περισσότερο με τα Σαουδαραβικά παρα με τα Τουρκικά.

Στην Αίγυπτο το Σαουδαραβικο χρήμα και το Αμερικανικό Πεντάγωνο  εκτόπισαν  τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που ήσαν οι αγαπημένοι σύμμαχοι του Ερντογαν,τους οποίους εκηρυξε και εκτός νόμου η Σαουδαραβική Κυβερνηση. Στην Συρια διαγκωνίζονται για την Ηγεσία τού εναντίον Ασσαντ κινήματος και στο Ιρακ ο καθένας ακολουθεί τους δικούς του στόχους. Συνεργαζονται βεβαίως στενά και οι δυο χωριστα  με το Ισλαμικο Κρατος εναντίον του οποίου εχουν συμπήξει συνασπισμό !

Το σχήμα θα ήταν σχιζοφρενικό οπουδήποτε αλλου αλλα εδω είναι  η Μεση Ανατολη.

ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ – ΙΡΑΝ

Το Ιραν εχει ενστάσεις και προς τις δυο χώρες. Οι διάφορες του ομως με την Σαουδικη Αραβια είναι  πολύ σοβαρές και αφορούν την Ηγεμονία του Περσικού  Κολπου.

Η πρόσφατη ένταση ομως εχει σχεση με την επίθεση του Ισλαμικου Κρατους στο Ιρακ η οποια στην πραγματικότητα είναι  ο πόλεμος της Σαουδικης Αραβιας εναντίον του Ιραν δι’αντιπροσωπων .

Ο Βασιλέας της Σαουδικης Αραβιας εξαπέλυσε τους Τζιχαντιστες του Ισλαμικου Κρατους,εναντίον της Κυβερνήσεως του προηγούμενου Πρωθυπουργού, Νουρι Αλ Μαλίκι τον οποιο θεωρούσε εγκάθετο του Ιραν. Την ίδια στιγμή που άρχιζε αυτή η επίθεση,άρχιζαν αντίθετης κατεύθυνσης διπλωματικές επιθέσεις φιλίας μεταξύ Ιραν και Σαουδικης Αραβιας δια ανταλλαγών επισκέψεων μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών των δυο χωρών αλλα ταυτόχρονα στρατιωτικές επιδείξεις ισχύος με παρέλαση νέων κινεζικών πυραύλων του Ριαντ που μπορούν να πλήξουν την Τεχερανη πιθανώς με πακιστανικές πυρηνικές κεφαλές και Ιρανικά πολεμικά γυμνάσια.

Η ισορροπία δυνάμεων ήταν και είναι  σαφώς υπέρ του Ιραν.

Το Ιράν εχει πληθυσμό 80 εκατομμυρίων,ισχυρότατη πολεμική μηχανή και ενα τεχνολογικό και επιστημονικό επίπεδο πολύ ανώτερο της Σαουδικης Αραβιας πέραν του πυρηνικού του προγράμματος.

Η Σαουδικη Αραβια εχει ενα πληθυσμο 19 εκατομμυρίων,15-25% του οποίου είναι  Σιιτες συγκεντρωμενοι κυριως στις ανατολικές πετρελαϊκές περιοχές κοντά στο Κουβέϊτ . Το σχεδόν μοναδικό προϊόν της χώρας είναι  το πετρέλαιο,όλη η υπόλοιπη παραγωγη είναι  ουσιαστικά επιδοτούμενη και η λειτουργία της χώρας στηρίζεται σε πολλα εκατομμύρια μεταναστών που είναι  από  ρακοσυλλέκτες έως Πανεπιστημιακοί Καθηγητές.

Περαν του ελέγχου του Περσικού Κολπου δια των στενών του Χορμούζ οπου το Ιραν κυριαρχεί ,η στρατιωτική ισχύς του Ιραν μπορεί να συντρίψει την Σαουδικη Αραβια.

Από  τότε που οι ΗΠΑ αρχισαν την προσέγγιση του Ιραν,ο Σαουδαραβικος εφιάλτης είναι  η επιστροφή στην Γεωπολιτική κατάσταση της εποχής του Σάχη οπου η προνομιούχος σχεση ΗΠΑ – Ιραν ανάγκαζε την Σαουδικη Αραβια να είναι  από λύτως υπάκουη στα κελεύσματα των Αμερικανών και,οπως σταδιακά μειώνεται η πετρελαϊκή της σημασία,η χωρα να υποβιβασθεί και να ασημαντοιποιηθει με τραγικές για τους κατοίκους της συνέπειες.

Ταυτόχρονα το Ιραν εχει και πολλα αλλα ατού ,οπως η πρόσφατη κατάληψη της πρωτεύουσας της Υεμένης,Σαναα ,από  φιλίες προς το Ιραν δυνάμεις που τωρα ελέγχουν την είσοδο της Ερυθράς Θάλασσας ,η Σιιτικη Χεζμπολά,ο σύμμαχος Ασσαντ,το Σιιτικό Μπαχρεϊν και η ισχυρή μειονότητα Σιιτων εντος της Σαουδικης Αραβιας ,τα πρόσφατα σκιρτήματα της οποίας ανάγκασαν το Σαουδαραβικο κράτος να καταδικάσει σε από κεφαλισμό Σιιτη αντιφρονούντα κληρικό ,Σαουδαραβικης υπηκοότητος.

Η Σαουδικη Αραβια πιέζεται ισχυρά με αυξανόμενη ένταση από  το Ιραν.

ΙΡΑΝ – ΤΟΥΡΚΙΑ

Δυο είναι  οι κύριες διαφορές μεταξύ των δυο Χωρών. 

Η θρησκευτική τους διάφορα σε μια Τουρκία που εχει 15 εκατομμύρια Αλαουιτες δηλαδη θρησκευτικά προσκείμενους προς το Ιραν και η Συρια. Ενώ το Ιραν θα ήταν διατεθειμένο να κρατήσει σε χαμηλό επίπεδο την θρησκευτική αντιπαλότητα,οι εδαφικές βλέψεις της Τουρκιας προς την Συρια ανεβάζουν πολύ το θερμόμετρο των σχέσεων.

Το Ιραν εχει σαφέστατα αντιληφθεί οτι πραγματικός στόχος της Τουρκιας δεν είναι  ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικου Κρατους που μεχρι τωρα είναι  ο αφανής εταίρος της Τουρκιας στην αντιμετώπιση του Κουρδικού προβλήματος της,αλλα η διάλυση της διακυβέρνησης Ασσαντ και Μπααθ στη Συρια και η απόκτηση Συριακών εδαφών και πετρελαιοπηγών. Ταυτόχρονα η Τουρκική επιθυμία είναι  η εξολόθρευση των Συρων Κούρδων που είναι  το φυτώριο και θερμοκήπιο του ΡΚΚ. Το έργο αυτο εκτελεί άριστα επι του παρόντος το Ισλαμικο Κρατος,το οποιο επιτιθέμενο επισης στο Ιρακινό Κουρδισταν,το αναγκάζει να είναι  εφεκτικό στις σχέσεις του με την Τουρκια.

Οι Ιρανοί εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους  με διπλωματία αλλα και με απειλές και προσπαθούν να συγκρατήσουν την Τουρκία στις βλέψεις της,ο Ερντογαν ομως δεν εγκαταλείπει το όραμα του να γίνει ο  Ηγέτης του Σουνιτικου Χαλιφατου.

Οι Ιρανοί ελπίζουν οτι με την προσέγγιση των ΗΠΑ,η ολοκλήρωση της οποίας, μαζί με την οργή των ΗΠΑ για το ασυνεργαστο των Τούρκων.θα τους δώσει μια νεα βαρύνουσα θέση στη Μεση Ανατολη,θα επισκιάσουν ετσι τις Τουρκικές απόπειρες περιφερειακού ηγεμονισμού. Η αναδυόμενη δύναμη της περιοχής είναι  αδιαμφισβήτητα το Ιραν.

Οπως προκύπτει από  τα ανωτέρω,δεν υπάρχει πουθενά σημείο ισορροπίας και συνεννόησης μεταξύ των κρατών της περιοχής.

Στη διαδρομή αυτής της αιματοχυσίας που θα είναι  μακρά ,όλη η Μεση Ανατολη βαλκανοποιειται σταδιακά με διάσπαση και θρυμματισμό των υπαρχόντων κρατών σε μικρότερα με μοναδικό κριτήριο συνοχής το θρησκευτικό – εθνοτικό.

Στο ομιχλώδες και γεμάτο θανατηφόρες παγίδες πολιτικό ναρκοπέδιο της Μέσης Ανατολής ,οπου για παράδειγμα το 60% των βομβιστικών επιθέσεων στο Ιρακ είναι  Σαουδαραβικής προέλευσης, τίποτε δεν είναι  αυτο που φαινεται,ο χθεσινός φίλος είναι  ο σημερινός εχθρός και ο αυριανός σύμμαχος,οι όρκοι συμμαχίας δε ακολουθούνται από  προδοσίες και ανατροπές.

Μεσα σε αυτο το τοπίο της απόλυτης αστάθειας οι ΗΠΑ προσδοκούν οτι θα είναι  ο ρυθμιστής.  

Οι τοπικές δυνάμεις είναι  πολύ ισχυρές για να συμβεί εύκολα αυτο. 

Το Ισλαμικο Κρατος,από  ελεγχόμενο εργαλείο ,αυτονομειται ασκώντας την δύναμη του ως νέος Φρανκενστάιν και σε λιγο και εναντίον των δημιουργών του.

Οι ΗΠΑ κάποια στιγμή θα πρεπει να από φασίσουν με ποιον θα συμμαχισουν.

Αυτο ομως είναι  βεβαιο οτι θα τους εμπλέξει σε νέο πόλεμο που θα τους φθείρει ηθικά οπως ο πόλεμος του Βιετνάμ και θα τους στοιχίσει οικονομικά οπως οι δυο πόλεμοι του Κολπου.

Και η Ευρωπη παρακολουθεί αυτο το ηφαίστειο απαθής .