Toυ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Οι μεγάλες καθεστωτικές και πολιτειακές αλλαγές στην ελληνική ιστορία συχνά ακολουθούν εθνικές καταστροφές. Τούτο συμβαίνει γιατί η ελληνική κοινωνία και η πολιτική της εκπροσώπηση δυσκολεύονται μέσω μεταρρυθμίσεων να προσαρμόσουν τη χώρα στα εκάστοτε νέα δεδομένα.
Αυτό εξασθενεί την οικονομία και αυξάνει την κοινωνική και πολιτική αποδιάρθρωση της λειτουργίας της χώρας με αποτέλεσμα οι επιβουλές εναντίον της να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για υλοποίηση...
Προχθές ο Τούρκος Πρωθυπουργός κ. Νταβούτογλου ήταν σαφής των προθέσεων της γείτονος: «...Η χώρα στην οποία μπορεί να φθάσει ευκολότερα το φυσικό αέριο, που θα εξορυχθεί γύρω από την Κύπρο, είναι η Τουρκία και η Τουρκία είναι η χώρα από την οποία θα μπορέσει να φθάσει στις διεθνείς αγορές... Αυτό που δεν μπορεί να γίνει είναι να μας πουν ότι η ανατολική Μεσόγειος είναι κλειστή για τους Τούρκους και τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό δε γίνεται» τόνισε.
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν παρουσία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Μπάιντεν για να μην έχουμε αυταπάτες. Η Τουρκία θέτει θέμα συνεκμετάλλευσης στην Κύπρο και είναι προφανές πως το ίδιο επιδιώκει και στο Αιγαίο και οπουδήποτε μπορεί να φτάσει η πυγμή της.
Για τη Δύση, Ελλάδα και Τουρκία συνιστούν ένα ενιαίο γεωπολιτικό πυλώνα που της επιτρέπει να ελέγχει την κατάσταση από τα Δαρδανέλια, τη διώρυγα του Σουέζ και μέσω αυτών ολόκληρη τη ΝΑ Μεσόγειο.
Αν το ενιαίο γεωπολιτικό σκέλος που συνιστούν Τουρκία και Ελλάδα ήταν Ανώνυμη Εταιρεία τι ποσοστό του Μετοχικού Κεφαλαίου θα ανήκε στην Τουρκία των 80 εκατ. κατοίκων, της καλής οικονομικής κατάστασης, των ισχυρότερων ενόπλων δυνάμεων και ποιο ποσοστό στην Ελλάδα των 10 εκατ. της χρεοκοπίας;
Οι σύμμαχοι και εταίροι αμφοτέρων των χωρών, αν προκύψει το δίλημμα να επιλέξουν σε ποιόν από τους δύο θα εμπιστευτούν την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής από την οποία εξαρτάται η ενεργειακή τους επάρκεια ποια από τις δυο θα προκρίνουν ως ασφαλέστερη επιλογή;
Αν τα επόμενα χρόνια βρεθούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα σε Κύπρο, Ελλάδα και όχι Τουρκία αυτό θα αναβαθμίσει την ισχύ του ελληνισμού στο ισοζύγιο της περιοχής και θα υποβαθμίσει αυτό της Τουρκίας.
Η Τουρκία που είναι ισχυρότερη σήμερα είναι λογικό πως θα προσπαθήσει να το αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο τώρα που μπορεί πιο εύκολα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος σωστά έχουν συμμαχήσει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά ποιος εγγυάται πως αυτό σημαίνει άμεση υποστήριξη σε περίπτωση εμπλοκής;
Προχθές ο Τούρκος Πρωθυπουργός κ. Νταβούτογλου ήταν σαφής των προθέσεων της γείτονος: «...Η χώρα στην οποία μπορεί να φθάσει ευκολότερα το φυσικό αέριο, που θα εξορυχθεί γύρω από την Κύπρο, είναι η Τουρκία και η Τουρκία είναι η χώρα από την οποία θα μπορέσει να φθάσει στις διεθνείς αγορές... Αυτό που δεν μπορεί να γίνει είναι να μας πουν ότι η ανατολική Μεσόγειος είναι κλειστή για τους Τούρκους και τους Τουρκοκυπρίους. Αυτό δε γίνεται» τόνισε.
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν παρουσία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Μπάιντεν για να μην έχουμε αυταπάτες. Η Τουρκία θέτει θέμα συνεκμετάλλευσης στην Κύπρο και είναι προφανές πως το ίδιο επιδιώκει και στο Αιγαίο και οπουδήποτε μπορεί να φτάσει η πυγμή της.
Για τη Δύση, Ελλάδα και Τουρκία συνιστούν ένα ενιαίο γεωπολιτικό πυλώνα που της επιτρέπει να ελέγχει την κατάσταση από τα Δαρδανέλια, τη διώρυγα του Σουέζ και μέσω αυτών ολόκληρη τη ΝΑ Μεσόγειο.
Αν το ενιαίο γεωπολιτικό σκέλος που συνιστούν Τουρκία και Ελλάδα ήταν Ανώνυμη Εταιρεία τι ποσοστό του Μετοχικού Κεφαλαίου θα ανήκε στην Τουρκία των 80 εκατ. κατοίκων, της καλής οικονομικής κατάστασης, των ισχυρότερων ενόπλων δυνάμεων και ποιο ποσοστό στην Ελλάδα των 10 εκατ. της χρεοκοπίας;
Οι σύμμαχοι και εταίροι αμφοτέρων των χωρών, αν προκύψει το δίλημμα να επιλέξουν σε ποιόν από τους δύο θα εμπιστευτούν την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής από την οποία εξαρτάται η ενεργειακή τους επάρκεια ποια από τις δυο θα προκρίνουν ως ασφαλέστερη επιλογή;
Αν τα επόμενα χρόνια βρεθούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα σε Κύπρο, Ελλάδα και όχι Τουρκία αυτό θα αναβαθμίσει την ισχύ του ελληνισμού στο ισοζύγιο της περιοχής και θα υποβαθμίσει αυτό της Τουρκίας.
Η Τουρκία που είναι ισχυρότερη σήμερα είναι λογικό πως θα προσπαθήσει να το αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο τώρα που μπορεί πιο εύκολα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος σωστά έχουν συμμαχήσει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά ποιος εγγυάται πως αυτό σημαίνει άμεση υποστήριξη σε περίπτωση εμπλοκής;
Αν το Ισραήλ βρισκόταν σε σύρραξη με την Τουρκία πόσοι Έλληνες θα δικαιολογούσαν μια άμεση εμπλοκή της Ελλάδας με θύματα;
Η Ελλάδα για τη Δύση αποτελεί σίγουρα ένα μέσο πίεσης προς την Τουρκία, όταν η τελευταία προσπαθεί να αυτονομηθεί και να παίξει ένα ρόλο ευρύτερο από αυτόν που της έχουν αναθέσει, αλλά από πουθενά δεν διαφαίνεται πως η Δύση έχει αποφασίσει να βρεθεί απέναντι στην Τουρκία.
Σίγουρα η Ελλάδα επί 200 χρόνια είναι το «χαϊδεμένο» παιδί της Δύσης, είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά το τείχος της Δύσης στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, την Ασία και τη Ρωσία το συνιστά η Τουρκία.
Με τα σημερινά δεδομένα η Τουρκία διαθέτει ισχυρότερα «χαρτιά» στα χέρια της λόγω του μεγέθους, αλλά και της ανάγκης που την έχει η Δύση. Όλοι οι αγωγοί φυσικού αερίου που έρχονται προς τη Δύση περνάνε από Τουρκία.
Ο πιθανός αγωγός Ισραήλ, Κύπρου, Κρήτης τεχνικά είναι δύσκολος, οικονομικά δεν είναι εύκολα αποδοτικός και περισσότερο αποτελεί προβολή του επιθυμητού μας παρά ρεαλιστικό σενάριο. Ούτε μπορεί να υποκαταστήσει όσους περνούν από Τουρκία προς την Ευρώπη. Μόνο συμπληρωματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Η ανεύρεση νέων μεγαλύτερων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κύπρο και το Αιγαίο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει καθώς δύσκολα θα αποφύγουμε «θερμές» τριβές με τη γείτονα χώρα. «Θερμά» επεισόδια σημαίνει άδεια ξενοδοχεία και λιγότερα έσοδα.
Ακόμη κι αν τα κοιτάσματα βρεθούν εντός δικών μας ζωνών εκμετάλλευσης, δύσκολα θα αποτρέψουμε τον ισχυρότερο γείτονα από το να παραβιάσει το όποιο διεθνές δίκαιο.
Ως ομόγλωσσοι του Θουκυδίδη θα πρέπει να γνωρίζουμε πως στις διεθνείς σχέσεις αλλά και γενικότερα στις σχέσεις δεν αρκεί κάποιος να έχει δίκιο, αλλά και την πυγμή να το επιβάλλει.
Είναι φανερό πως οι συνθήκες που επιβάλλουν οι ανάγκες της Ευρώπης να διαφοροποιήσει τους προμηθευτές ενέργειας πέραν της Ρωσίας, πιέζουν Ελλάδα και Τουρκία για συνεκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων.
Το γεγονός πως η Τουρκία μιλά για συνεκμετάλλευση είναι προφανές πως σημαίνει ότι δεν τρέφει ελπίδες ανεύρεσης κοιτασμάτων εντός των δικών της ζωνών εκμετάλλευσης.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και η κοινωνία είναι σε θέση να αποδεχτούν την επιβολή έξωθεν της συνεκμετάλλευσης;
Όποια κυβέρνηση πιεστεί να το αποδεχτεί θα είχε ελπίδες να επιβιώσει;
Η Ελλάδα είναι μια σαφώς μικρότερη χώρα και οικονομία με μια ανάλογα μικρότερη στρατιωτική μηχανή σε σύγκριση με την Τουρκία.
Επιπλέον οι ένοπλες δυνάμεις της δεν είναι δομημένες σε ένα μοντέλο αποτροπής επιβουλών καθώς τις τελευταίες δεκαετίες χωρίς κανένα σχέδιο, προμηθευόμαστε ό,τι μας πουλάνε με κριτήριο κυρίως να βγαίνουν οι προμήθειες για τους μεσάζοντες και το πολιτικό προσωπικό... και να είναι ευχαριστημένοι οι σύμμαχοι προμηθευτές.
Το Ισραήλ που είναι μια μικρή χώρα κυκλωμένη από πολυαριθμότερες ισχυρές δυνάμεις, έχει ένοπλες δυνάμεις με δομή αποτρεπτική καθώς διαθέτει πυρηνικά, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και την ισχυρότερη αεροπορική δύναμη της περιοχής. Μπορεί δηλαδή να επιφέρει ισχυρά πλήγματα στα μετόπισθεν του εχθρού αφού δεν μπορεί να παρατάξει στο πεδίο ισάριθμους πεζικάριους...
Η Ελλάδα με την Τουρκία διαθέτουν την ίδια δομή και παρόμοιο εξοπλισμό με αναλογία συντριπτική υπέρ της Τουρκίας...
Η εσωτερική διάλυση
Στην Ελλάδα προπηλακίζονται δημοσίως οι υπουργοί, από καθαρίστριες, οδοκαθαριστές, πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες, νοσοκομειακούς κ.ά. όταν προσπαθούν να εφαρμόσουν στοιχειώδη αξιολόγηση ή π.χ. να περιορίσουν την υπερσυνταγογράφηση.
Οι καθηγητές στα πανεπιστήμια «χτίζονται» στα γραφεία τους και η σύγκλητος αδυνατεί να συνεδριάσει...
Πριν δυο χρόνια αγανακτισμένοι εργαζόμενοι παραβίασαν τη πύλη του Πενταγώνου και προπηλάκισαν δημοσίως τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου διεκδικώντας από μια χρεοκοπημένη χώρα τα δεδουλευμένα μηνών χωρίς εργασία...
Η Ελλάδα για τη Δύση αποτελεί σίγουρα ένα μέσο πίεσης προς την Τουρκία, όταν η τελευταία προσπαθεί να αυτονομηθεί και να παίξει ένα ρόλο ευρύτερο από αυτόν που της έχουν αναθέσει, αλλά από πουθενά δεν διαφαίνεται πως η Δύση έχει αποφασίσει να βρεθεί απέναντι στην Τουρκία.
Σίγουρα η Ελλάδα επί 200 χρόνια είναι το «χαϊδεμένο» παιδί της Δύσης, είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά το τείχος της Δύσης στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, την Ασία και τη Ρωσία το συνιστά η Τουρκία.
Με τα σημερινά δεδομένα η Τουρκία διαθέτει ισχυρότερα «χαρτιά» στα χέρια της λόγω του μεγέθους, αλλά και της ανάγκης που την έχει η Δύση. Όλοι οι αγωγοί φυσικού αερίου που έρχονται προς τη Δύση περνάνε από Τουρκία.
Ο πιθανός αγωγός Ισραήλ, Κύπρου, Κρήτης τεχνικά είναι δύσκολος, οικονομικά δεν είναι εύκολα αποδοτικός και περισσότερο αποτελεί προβολή του επιθυμητού μας παρά ρεαλιστικό σενάριο. Ούτε μπορεί να υποκαταστήσει όσους περνούν από Τουρκία προς την Ευρώπη. Μόνο συμπληρωματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Η ανεύρεση νέων μεγαλύτερων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κύπρο και το Αιγαίο θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει καθώς δύσκολα θα αποφύγουμε «θερμές» τριβές με τη γείτονα χώρα. «Θερμά» επεισόδια σημαίνει άδεια ξενοδοχεία και λιγότερα έσοδα.
Ακόμη κι αν τα κοιτάσματα βρεθούν εντός δικών μας ζωνών εκμετάλλευσης, δύσκολα θα αποτρέψουμε τον ισχυρότερο γείτονα από το να παραβιάσει το όποιο διεθνές δίκαιο.
Ως ομόγλωσσοι του Θουκυδίδη θα πρέπει να γνωρίζουμε πως στις διεθνείς σχέσεις αλλά και γενικότερα στις σχέσεις δεν αρκεί κάποιος να έχει δίκιο, αλλά και την πυγμή να το επιβάλλει.
Είναι φανερό πως οι συνθήκες που επιβάλλουν οι ανάγκες της Ευρώπης να διαφοροποιήσει τους προμηθευτές ενέργειας πέραν της Ρωσίας, πιέζουν Ελλάδα και Τουρκία για συνεκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων.
Το γεγονός πως η Τουρκία μιλά για συνεκμετάλλευση είναι προφανές πως σημαίνει ότι δεν τρέφει ελπίδες ανεύρεσης κοιτασμάτων εντός των δικών της ζωνών εκμετάλλευσης.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και η κοινωνία είναι σε θέση να αποδεχτούν την επιβολή έξωθεν της συνεκμετάλλευσης;
Όποια κυβέρνηση πιεστεί να το αποδεχτεί θα είχε ελπίδες να επιβιώσει;
Η Ελλάδα είναι μια σαφώς μικρότερη χώρα και οικονομία με μια ανάλογα μικρότερη στρατιωτική μηχανή σε σύγκριση με την Τουρκία.
Επιπλέον οι ένοπλες δυνάμεις της δεν είναι δομημένες σε ένα μοντέλο αποτροπής επιβουλών καθώς τις τελευταίες δεκαετίες χωρίς κανένα σχέδιο, προμηθευόμαστε ό,τι μας πουλάνε με κριτήριο κυρίως να βγαίνουν οι προμήθειες για τους μεσάζοντες και το πολιτικό προσωπικό... και να είναι ευχαριστημένοι οι σύμμαχοι προμηθευτές.
Το Ισραήλ που είναι μια μικρή χώρα κυκλωμένη από πολυαριθμότερες ισχυρές δυνάμεις, έχει ένοπλες δυνάμεις με δομή αποτρεπτική καθώς διαθέτει πυρηνικά, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και την ισχυρότερη αεροπορική δύναμη της περιοχής. Μπορεί δηλαδή να επιφέρει ισχυρά πλήγματα στα μετόπισθεν του εχθρού αφού δεν μπορεί να παρατάξει στο πεδίο ισάριθμους πεζικάριους...
Η Ελλάδα με την Τουρκία διαθέτουν την ίδια δομή και παρόμοιο εξοπλισμό με αναλογία συντριπτική υπέρ της Τουρκίας...
Η εσωτερική διάλυση
Στην Ελλάδα προπηλακίζονται δημοσίως οι υπουργοί, από καθαρίστριες, οδοκαθαριστές, πρόωρα συνταξιοδοτηθέντες, νοσοκομειακούς κ.ά. όταν προσπαθούν να εφαρμόσουν στοιχειώδη αξιολόγηση ή π.χ. να περιορίσουν την υπερσυνταγογράφηση.
Οι καθηγητές στα πανεπιστήμια «χτίζονται» στα γραφεία τους και η σύγκλητος αδυνατεί να συνεδριάσει...
Πριν δυο χρόνια αγανακτισμένοι εργαζόμενοι παραβίασαν τη πύλη του Πενταγώνου και προπηλάκισαν δημοσίως τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου διεκδικώντας από μια χρεοκοπημένη χώρα τα δεδουλευμένα μηνών χωρίς εργασία...
Με απλά λόγια είναι μια χώρα που γίνεται όλο και λιγότερο κυβερνήσιμη...
Γιατί οι ένοπλες δυνάμεις να έχουν διασωθεί από τη γενικότερη διάλυση και δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες;
Γιατί οι ένοπλες δυνάμεις να έχουν διασωθεί από τη γενικότερη διάλυση και δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες;
Οι εξελίξεις στην Ευρώπη μετά την κοροϊδία των «κόκκινων γραμμών» δεν είναι θετικές για την Ελλάδα, καθώς αυτή αποτελεί ευκαιρία τιμωρίας για παραδειγματισμό.
Επιπλέον μια κυβέρνηση της «παλαβής» αριστεράς (που πιστεύει πως Ελλάδα και Κύπρος ακολουθούν επιθετική πολιτική) θα διευκόλυνε την τιμωρία μας...
Οι εξελίξεις αυτές σε σχέση με τις απαιτήσεις της Τουρκίας συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα...
Η επιλογή της Ρωσίας, μιας φθίνουσας περιφερειακής δύναμης, ως συμμάχου θα διευκόλυνε στη Δύση όσους θέλουν τις ενεργειακές πηγές στα πιο αξιόπιστα και στιβαρά χέρια της Τουρκίας, σε σχέση με αυτά της Ελλάδας και της Κύπρου...
Ο Τούρκος πρωθυπουργός μας τα είπε έξω από τα δόντια.
Καιροί λοιπόν ου μενετοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου