Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η νέα σχέση με τους
εταίρους θα έχει διαμορφωθεί πριν βγει η χρονιά και, τέλος πάντων, πριν
ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κοινώς προσβλέπει σε μια συμφωνία που θα επιτρέψει στους
«αμφιταλαντευόμενους» βουλευτές να ψηφίσουν για Πρόεδρο και ολοκλήρωση
της θητείας τους.
Οι εταίροι, που αδιαφορούν για τις προσδοκίες και τις αγωνίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, δεν πρόκειται, φυσικά, να προσφέρουν μία συμφωνία που δεν θα τηρήσει η, ενδεχόμενη, διάδοχη κατάσταση στην Αθήνα. Κοινώς δεν θα δώσουν τα χέρια με τον Σαμαρά, όταν ο Τσίπρας τους λέει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί καμία συμφωνία που θα θεωρήσει επιβλαβή για τα συμφέροντα της χώρας.
Υπό αυτήν την προϋπόθεση, οι δανειστές ίσως αποφασίσουν να διαπραγματευτούν με τον επόμενο, τέλος πάντων, με όποιον είναι στην κυβέρνηση την άνοιξη του 2015 και έχει αφήσει πίσω του εκλογές ή θεσμικές εκκρεμότητες. Πιο απλά, αν ο Τσίπρας τους πείσει ότι δεν έχουν λόγο να τον φοβούνται, τότε και εκείνοι μπορούν να μη βάλουν όλες τις μάρκες τους στον Σαμαρά. Περιμένουν τις εξελίξεις και διαπραγματεύονται με τον σωστό άνθρωπο. Αυτή είναι μία εκδοχή που θα αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει πολλές πιθανότητες συνάντησης με την αλήθεια.
Τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα αν οι δανειστές κάνουν το προφανές: μας προσφέρουν μια συμφωνία για το χρέος, ζητώντας να υπογράψει και ο Τσίπρας.
Τι γίνεται εκεί;
Αν είναι μία καλή, συμφέρουσα συμφωνία, τότε το πρόβλημα μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι δυνατόν να υπογράψει μία συμφωνία που θα έχει φέρει ο Σαμαράς στο τραπέζι;
Θα ακυρώσει το πολιτικό του στίγμα, θα πετάξει στα σκουπίδια τα βασικά του επιχειρήματα.
Και από την άλλη, γίνεται να αρνηθεί μία επωφελή πρόταση μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες που ξεκλειδώνουν την εξουσία;
Όμως η μνήμη είναι κοντή και τα προσχήματα είναι για να πέφτουν. Το πιο πιθανό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει μία συμφωνία και μετά να πάει σε εκλογές, υποσχόμενος ότι θα την αλλάξει.
Αρκεί, βέβαια, να γίνουν εκλογές. Διότι αν υπάρξει συμφωνία για το χρέος, ποιος ο λόγος να γίνουν εκλογές;
Οι εταίροι, που αδιαφορούν για τις προσδοκίες και τις αγωνίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, δεν πρόκειται, φυσικά, να προσφέρουν μία συμφωνία που δεν θα τηρήσει η, ενδεχόμενη, διάδοχη κατάσταση στην Αθήνα. Κοινώς δεν θα δώσουν τα χέρια με τον Σαμαρά, όταν ο Τσίπρας τους λέει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί καμία συμφωνία που θα θεωρήσει επιβλαβή για τα συμφέροντα της χώρας.
Υπό αυτήν την προϋπόθεση, οι δανειστές ίσως αποφασίσουν να διαπραγματευτούν με τον επόμενο, τέλος πάντων, με όποιον είναι στην κυβέρνηση την άνοιξη του 2015 και έχει αφήσει πίσω του εκλογές ή θεσμικές εκκρεμότητες. Πιο απλά, αν ο Τσίπρας τους πείσει ότι δεν έχουν λόγο να τον φοβούνται, τότε και εκείνοι μπορούν να μη βάλουν όλες τις μάρκες τους στον Σαμαρά. Περιμένουν τις εξελίξεις και διαπραγματεύονται με τον σωστό άνθρωπο. Αυτή είναι μία εκδοχή που θα αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει πολλές πιθανότητες συνάντησης με την αλήθεια.
Τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα αν οι δανειστές κάνουν το προφανές: μας προσφέρουν μια συμφωνία για το χρέος, ζητώντας να υπογράψει και ο Τσίπρας.
Τι γίνεται εκεί;
Αν είναι μία καλή, συμφέρουσα συμφωνία, τότε το πρόβλημα μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι δυνατόν να υπογράψει μία συμφωνία που θα έχει φέρει ο Σαμαράς στο τραπέζι;
Θα ακυρώσει το πολιτικό του στίγμα, θα πετάξει στα σκουπίδια τα βασικά του επιχειρήματα.
Και από την άλλη, γίνεται να αρνηθεί μία επωφελή πρόταση μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες που ξεκλειδώνουν την εξουσία;
Όμως η μνήμη είναι κοντή και τα προσχήματα είναι για να πέφτουν. Το πιο πιθανό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει μία συμφωνία και μετά να πάει σε εκλογές, υποσχόμενος ότι θα την αλλάξει.
Αρκεί, βέβαια, να γίνουν εκλογές. Διότι αν υπάρξει συμφωνία για το χρέος, ποιος ο λόγος να γίνουν εκλογές;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου