Το ελληνικό, ποιο άλλο; Το
παραβλέπουμε δεκαετίες, κλωθογυρίζοντας γύρω από ανέξοδους
«διπλωματισμούς» και διεθνισμούς (η διεθνιστική μας δράση αλλάζει τα
παγκόσμια δεδομένα: το ξήλωμα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού αρχίζει από
'δώ), αλλά η επικυρίαρχος Τουρκία, όποτε θέλει, μας προσγειώνει στη
σκληρή πραγματικότητα: Είμαστε αιχμάλωτοί της.
Κάνει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ (ή ΑΟΖ της «ελληνοκυπριακής
κοινότητας»;), μας προκαλεί, μας ταπεινώνει, και η τριτεγγυήτρια της
κυπριακής ακεραιότητας Ελλάδα κάνει δηλώσεις.
Αλλά στις δηλώσεις για την
28η Οκτωβρίου κανείς δεν αναφέρθηκε στη νέα τούρκικη εισβολή. Οι
Τούρκοι διατυπώνουν επισήμως τον επεκτατισμό τους, ο Αβραμόπουλος
συναντά ιδιωτικώς τον Ερντογάν. Τσούγκρισαν χαρούμενοι τα ποτήρια τους,
όπως οι Καραμανλής-Μεντερές μετά τη Ζυρίχη;
Η Τουρκία, καταπατώντας όπως πάντα κάθε διεθνές δίκαιο,
εισβάλλει στον θαλάσσιο χώρο κράτους που δεν αναγνωρίζει (!), έχοντας
κατακτήσει παράνομα μεγάλο τμήμα του και, μαζί με μας, γελοιοποιεί ΟΗΕ,
Ε.Ε., ΝΑΤΟ κ.λπ., οργανισμούς που αδιαφορούν προκλητικά για το δίκαιο
υπέρ του οποίου δήθεν κόπτονται (βλ. επικίνδυνες πομφόλυγες ΟΗΕ, ΝΑΤΟ,
ΗΠΑ, Ε.Ε., ειδικά κάποιου «σοσιαλιστή» Πιτέλα) εξυπηρετώντας τις δυτικές
δυνάμεις.
Αν συνδυάσουμε αυτά με την κουραστική, πρωτοφανή αβελτηρία μας
(ή είναι δείγμα βαθύτατης επίγνωσης: της άρνησής μας να αντιδράσουμε
στις αδιάκοπες τουρκικές προκλήσεις;) να εξακολουθούμε, παρά τόσες
πανωλεθρίες, να ελπίζουμε στη «βοήθεια» τρίτων (Ισραήλ-Αιγύπτου ή των
προαναφερθέντων οργανισμών-μεγαλοεπιχειρήσεων), ονομάζοντας την αφέλειά
μας «διπλωματικές κινήσεις» και «στρατηγικές συμμαχίες», τότε καλύτερα
να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε παίγνιο του τουρκικού ιμπεριαλισμού.
«Διπλωματικές κινήσεις» και «στρατηγικές συμμαχίες» έχουν αντίκρισμα
μόνο όταν κάποιος διαθέτει υπόσταση, όταν δεν φέρεται ως δούλος. Οταν
μας χλευάζει κάποιος Τόμσεν, θα μας υπολογίσει η Τουρκία; Το Μνημόνιο
έχει μόνο οικονομικές επιπτώσεις;
Η Τουρκία μάς έχει κηρύξει τον πόλεμο απ' το 1974 απαγορεύοντας
να εφαρμόσουμε το διεθνές δίκαιο, και 'μείς, κι οι διαβόητοι σύμμαχοι,
το αποδεχόμαστε.
Σήμερα, ούτε προσφεύγουμε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του
ΟΗΕ, όπως η Παλαιστινιακή κυβέρνηση για τους παράνομους εποικισμούς στην
Ιερουσαλήμ, ούτε ζητάμε έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. Πολιτικοί και
πολιτειακοί παράγοντες κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις θεωρώντας ότι
πρόκειται για πράξεις που αντιστρέφουν την κατάσταση.
1922-2014: 92 χρόνια ήττες. Δεν θελήσαμε να επεξεργασθούμε
ψυχικά την Ποντιακή Γενοκτονία και τη Μικρασιατική Καταστροφή,
βαυκαλιζόμενοι ότι ένας ξεριζωμός 2.700 ετών παρουσίας και πολιτισμού
δεν θα άφηνε αποτυπώματα πάνω μας και δεν θα παραμόρφωνε τον ψυχισμό
μας. Βρήκαμε καταφύγιο οι μισοί στην ελπίδα του κομμουνιστικού
παράδεισου που θα έλυνε κάθε πρόβλημα (θα εξαφάνιζε την ήττα μας,
δηλαδή) κι οι άλλοι στην προστασία ΗΠΑ, Βρετανίας, ΝΑΤΟ, ΕΟΚ.
Ακολούθησαν ήττες που ξαναρνηθήκαμε να επεξεργαστούμε:
Η Τουρκία βοήθησε
τους ναζί και το 1945 ο Τσόρτσιλ τής έταζε τα Δωδεκάνησα για να μας
εκβιάσει. Το 1956 εξεδίωξε τους Ελληνες από την Κωνσταντινούπολη
εξαπολύοντας ατιμώρητα ναζιστικά πογκρόμ. Στόχευε ήδη την Κύπρο,
απολαμβάνοντας και συμμετέχοντας στους απαγχονισμούς Ελλήνων απ' τους
«συμμάχους» Εγγλέζους και κέρδισε δικαιώματα τριτεγγυήτριας δύναμης
(λόγω Καραμανλή-Αβέρωφ). Επέβαλε την τουρκοκυπριακή μειοψηφία ως
ισοδύναμη της ελληνικής πλειοψηφίας. Βομβάρδισε την άοπλη Κύπρο το 1964.
Λόγω της ατιμώρητης αποστασίας Μητσοτάκη και της ατιμώρητης χούντας
εισέβαλε και κατέκτησε το 37%, αλλοίωσε τον πληθυσμό με τους εποίκους,
ανακήρυξε τα Κατεχόμενα σε «κράτος» που δεν αναγνωρίζει φυσικά κανείς.
Μετέτρεψε την ελληνική Κύπρο σε «ελληνοκυπριακή κοινότητα». Επικαλείται
συμφωνία με το νομικώς ανύπαρκτο κατοχικό εξάμβλωμα, εισβάλλει στον
θαλάσσιο κυπριακό χώρο. Ο τέλειος δημοκρατικός, ειρηνικός,
αντιναζιστικός γείτονας.
1974: «κάζους μπέλι». Θέτει μεθοδικά θέμα Θράκης. Δεν
αναγνωρίζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα, βγαίνει κερδισμένη παρά την ήττα
της το 1987, καταλαμβάνει τα Ιμια το 1996, μιλάει για γκρίζες ζώνες στο
Αιγαίο, δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ του Καστελόριζου, δεν αναγνωρίζει την
Κύπρο ούτε ως προεδρεύουσα της Ε.Ε., εισβάλλει ανενόχλητη στην ΑΟΖ της.
Ολα παράνομα, εκτός διεθνών συμφωνιών και δικαίου. Εμείς ασχολούμαστε
αυτιστικά με την «εσωτερική ατζέντα» που προκαλεί κλαυσίγελο (εξαιρείται
το Μνημόνιο). Για συμπαράσταση στο Γκεζίμ έγιναν δεκάδες διαδηλώσεις,
για την τουρκική θαλάσσια εισβολή καμία. Είμαστε φαινόμενο εκτός
Ιστορίας.
Χρειάζονται χειρότερες τουρκικές ενέργειες, που θα γιγαντώσουν
και την «εθνοσωτήριο» Χρυσή Αυγή, για ν' αντιδράσουμε;
Θα είναι αργά.
Είμαστε μόνοι, Ελλάδα-Κύπρος, και μόνοι θα πορευθούμε. Αν στήσουν οι
Τούρκοι γεωτρύπανα, θα τα ξεστήσουν οι επιτυχημένες τελευταίες συμμαχίες
μας;
Πρέπει να προετοιμασθούμε, οικονομικά, πολιτικά, ψυχικά,
στρατιωτικά, ώστε να αποτρέψουμε τον πολεμοκάπηλο τουρκικό επεκτατισμό.
Αλλιώς, να δηλώσουμε επίσημα υποτελείς τους. Είναι πιο έντιμο,
διεθνιστικό και ανακουφιστικό. Θα πανηγυρίσουν και οι εγχώριοι
νεωτεριστικοί ιοί, χολέρες και πανούκλες.
ΥΓ.: Οντως οι κ.κ. Δραγώνα και Φραγκουδάκη μετείχαν σε τουρκικό
συνέδριο για τη Δυτική Θράκη στην Κωνσταντινούπολη; Τι απεκόμισαν, το
σεβασμό της Τουρκίας στο διεθνές δίκαιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου