Και οι δύο διαφορές έχουν σημασία.
Εδώ και αρκετά χρόνια, ένα μεγάλο μέρος της ηλεκτρονικής δραστηριότητας του πλανήτη έχει μετατοπιστεί από τον σκληρό δίσκο του κάθε μεμονωμένου χρήστη σε αχανείς servers μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας. Αυτό έχει προκαλέσει μια συγκλονιστική βελτίωση της online εμπειρίας: Πλέον μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλα τα αρχεία, τα emails, τις επαφές και τα μηνύματά μας από οποιαδήποτε συσκευή οπουδήποτε στον κόσμο, χωρίς κόπο και με ελάχιστη προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να στείλουμε ένα αρχείο στον υπολογιστή του σπιτιού για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε. Δεν «σβήνονται» emails. Αν κλαπεί το smartphone μας, οι φωτογραφίες και οι επαφές και τα μηνύματα δεν χάνονται – εμφανίζονται αλώβητα στο επόμενο smartphone που θα πάρουμε. Είναι τόσο σπουδαία η ευκολία που ο περισσότερος κόσμος δίνει το (ανομολόγητο, αλλά κάπως συνειδητό) αντάλλαγμα με χαρά: για να έχουμε πρόσβαση από παντού στα προσωπικά μας αρχεία, συμφωνούμε να μας τα φυλάνε ιδιωτικές εταιρείες όπως η Google, η Apple, η Microsoft, η Dropbox ή η Facebook. Καθώς ο κόσμος είναι γεμάτος από κακόβουλους, χολερικούς ή αρρώστους και καθώς οι εταιρείες αυτές είναι σε ένα διαρκή και υπόγειο πόλεμο μαζί τους για τη διαφύλαξη του επιχειρηματικού τους μοντέλου, τυχόν ήττες των δεύτερων μπορούν να μας επηρεάσουν όλους.
Εξάλλου, σε προηγούμενες παρόμοιες διαρροές και, εν μέρει, και σε ετούτη εδώ, ένα επιχείρημα που επαναλαμβάνεται πολύ συχνά είναι το εξής:
Ο,τι κι αν φταίει, είχε ως αποτέλεσμα λιγότερη λιγωμένη εφηβική γλώσσα, λιγότερα ανώριμα αστεία και περισσότερες εκκλήσεις για σεβασμό στα θύματα, απαντήσεις, προστασία και λύσεις. Μέρος των εκκλήσεων απευθύνονται στις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, η μεγαλύτερη εκ των οποίων βρίσκεται στο κέντρο του σκανδάλου και ετοιμάζεται την επόμενη εβδομάδα να παρουσιάσει και το καινούργιο της iPhone στη μουδιασμένη παγκόσμια αγορά. Ενα άλλο μρος απευθύνεται στις αρχές.
Το τι πρέπει να κάνουν αυτές είναι γνωστό – το έχουν ξανακάνει.
Πριν από τρία χρόνια, ένας μοναχικός κακομοίρης ονόματι Κρίστοφερ Τσέινι χάκεψε τους λογαριασμούς δεκάδων γυναικών, κάποιες από τις οποίες ήταν διάσημες και άλλες απλώς γυναίκες που ήξερε, αναζητώντας γυμνές φωτογραφίες. Κάμποσες από τις φωτογραφίες που έκλεψε τις διοχέτευσε ανώνυμα online – μεταξύ άλλων της ηθοποιού Σκάρλετ Γιόχανσον και της τραγουδίστριας Κριστίνα Αγκιλέρα. Ενα χρόνο μετά, κι αφού το FBI κατάφερε να τον εντοπίσει, καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση.
Είναι κάπως ενθαρρυντικό το ότι, αντί να ξερογλείφεται χαζεύοντας τις κλεμμένες φωτογραφίες και κατηγορώντας τα θύματα, ένα ολοένα και μεγαλύτερο υγιές κομμάτι του Ιντερνετ τώρα απλώς ζητάει την τιμωρία των υπευθύνων και καλύτερες λύσεις από τις εταιρείες που φιλοξενούν τα δεδομένα και τις φωτογραφίες μας. Γυμνές ή μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου