"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : Κινδυνώδεις ανακατατάξεις

Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Η Ιστορία διέπεται από λογικούς κανόνες. Επιτρέπουν την πρόβλεψη, σ΄ένα βαθμό, και τον προσανατολισμό της. Οι σύμμαχοι των αντιπάλων είναι αντίπαλοι. Αντιστρόφως, των αντιπάλων οι αντίπαλοι είναι – ex re – σύμμαχοι. Συναφώς: η αντιπαράθεση των δύο αναδεικνύει συχνά νικητή, άλλον - τρίτο, αμέτοχο της αντιπαράθεσης.  

Κλασσικό παράδειγμα το του Πελοποννησιακού Πολέμου (431 – 404 π.Χ.). Ουσιαστικός νικητής δεν υπήρξε η Σπάρτη. Υπήρξε ο Φίλιππος. Αυτός επεβλήθη του ελληνικού χώρου μετά την απίσχναση των προηγούμενων πρωταγωνιστών, μάλιστα δε Αθηνών και Σπάρτης. Έτσι έγινε δυνατή η νίκη των Μακεδόνων στην Χαιρώνεια (338 π.Χ.) συστρατηγούντος, εκεί (και) του δεκαοκταετούς, τότε, Αλεξάνδρου. Άλλως η μακεδονική επιβολή θα ήταν αδύνατη. Η κοινή γνώμη των Αθηνών διεκήρυξε την αντιμακεδονική πεποίθηση της κατά τον πανηγυρικότερο τρόπο. Σαράντα δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Δημοσθένους ανήγειρε προς τιμήν του ανδριάντα χάλκινον. Δι΄αυτού κοσμήθηκε η αγορά των Αθηνών. Και την βάση του μνημείου σφράγισε επίγραμμα συνοψίζον την σταθερή εναντίωση των Αθηναίων προς τους Μακεδόνες. Εναντίωση, μάλιστα, που επιβίωσε και των μεγαλουργιών του Αλεξάνδρου στην Ασία. Ιδού το επίγραμμα: …«… Είπερ ίσην ρώμην γμώμη, Δημοσθένες, είχες, ούποτε αν Ελλήνων ήρξεν Άρης Μακεδών ...»… ΙΙ. 

Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους. Ο πατήρ Busch, ως πρόεδρος των ΗΠΑ ηγήθηκε εκστρατείας δυτικών δυνάμεων. Αυτό ώστε να εκδιωχθεί ο Sadam Hussein από το Kuwait όπου (ο Hussein) είχε εισβάλει. Υπήρξε εξαιρετικά εύκολη η εκδίωξη. Μ΄όλον τούτο ομοφώνως έκριναν, τότε, οι τιμωρητικές δυνάμεις ότι δεν έπρεπε να διαταραχθεί το γεωπολιτικό status quo. Άρα και ότι ο δικτάτωρ του Irak (Hussein) έπρεπε να μη καθαιρεθεί. Αντίθετη άποψη είχε ο πρόεδρος Busch υιός. Απ΄αρχής της προεδρίας του ανέδειξε στόχο την εκδίωξη του δικτάτορα του Irak. Υποστήριξε ότι εκεί (Irak) είναι αποθηκευμένα όπλα πυρηνικά ή πάντως μαζικής καταστροφής. Μ΄αυτή την αφετηρία υποστήριξε την ανάγκη της απελευθέρωσης του ιρακινού λαού από τα δεσμά της, πράγματι, αιμοσταγούς δεσποτείας του Sadam Hussein. Δεν κατάφερε (ο υιός Busch) να συγκροτήσει ευρύ, ως προηγουμένως, δυτικό μέτωπο. Έπεισε όμως τον Tony Blair. Έτσι συγκροτήθηκε Αγγλοσαξονικό, αμιγώς, σώμα χρηματοδοτούμενο από τις ΗΠΑ. Στρατιωτικώς η επιτυχία υπήρξε πλήρης. Εντός ημερών τσακίσθηκαν οι δυνάμεις των Ιρακινών. Οι Αμερικανοί έγιναν δύναμη κατοχής. Και τότε αναδείχθηκαν τα άλυτα προβλήματα.  

Η διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων (αλλά και των φίλα διακειμένων τοπικών) απέτυχε πλήρως. Η χώρα συνολικά έγινε θέατρο τρομοκρατικών αναμετρήσεων με δεκάδες νεκρούς καθημερινά.  

Οι Αμερικάνοι μετά δαπάνες αστρονομικές έφυγαν προσφάτως, αφήνοντας χάος. Της χαώδους κατάστασης με αξιώσεις κυριαρχίας επωφελήθηκε η τοπική Al Quaida. Ήδη έχει δηλώσει ότι επανιδρύει Χαλιφάτο, πανισλαμική, άρα, αυτοκρατορία εκτεινόμεη και σε τμήμα της Συρίας. Ό,τι δηλαδή κατάργησε ο Kemal Ataturk το 1924 (!!!).  

 Η σκιαγραφηθείσα αντιδυτική ροπή κατέστησε σημαντική για την Αμερική την προαιώνια αντίπαλο του Iraq, δηλαδή, το Iran. Έτσι, ex re, επήλθε κατάσταση προσέγγισης μεταξύ αυτής (Iran) και Δύσης. Μετά συμφωνία στην Βιέννη επί των πυρηνικών επήλθε και μερική άρση του οικονομικού αποκλεισμού της χώρας (Iran). Ακόμη περισσότερο για πρώτη φορά μετά την πτώση του Σάχη συζητείται με τις ΗΠΑ και συνεργασία του Iran προς αντιμετώπιση των πανίσχυρων τρομοκρατών στο Iraq. Αυτό μάλιστα μετά την επέμβαση του Putin. Ο μετερνίχειος Ρώσος επωφελήθηκε (και) πάλι. Προμηθεύει, εκείνος, κατ΄αποκλειστικότητα, πολεμικά αεροσκάφη στις κυβερνητικές δυνάμεις. Έτσι, σε σχέση προς τις τεράστιες δαπάνες των Αμερικανών, προσπαθεί, περίπου με το τίποτε, ν΄αποκτήσει και εκεί o Putin ρόλο πρωταγωνιστικό (!!!). 


 Ζήτημα είναι, όμως, ότι το Iran εξ αντικειμένου είναι, μακροπροθέσμως, περισσότερο επικίνδυνο του Irak. Στο τελευταίο ουδέποτε βρέθηκαν πυρηνικά όπλα. Αντιθέτως το Iran υπερηφάνως υποστηρίζει ότι διαθέτει πυρηνικές εγκαταστάσεις κατευθυνόμενες – λέγει – σε ειρηνικούς σκοπούς. Είναι, όμως, αυτονόητο ότι ο σκοπός εύκολα αντιστρέφεται.  

Γίνεται, τελικά, σαφές ότι εξ ατυχών αμερικανικών επιλογών η αναμέτρηση Αγγλοσαξόνων – Irak, ανέδειξε νικητή το Iran (!!!). Ανέδειξε, δηλαδή, δύναμη εξ ορισμού άκρως επικίνδυνη, για όλη την υδρόγειο. 

ΕΣΤΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: