Μου λένε λοιπόν ότι ο «πολύς» κύριος Μητσιάλης είναι του ιδίου πολιτικού κλίματος με τον αντιπρόεδρα, το οποίο είναι στραβό και κινδυνεύει να το φάει ο ανανικός γάιδαρος.
Ο κ. Μητσιάλης λοιπόν, σε αυτή τη συγκυρία, όπου οι γείτονές μας -που είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας- βλέπουν την κρίση μας ως μπερεκέτι τους, έκανε μια επίσημη περατζάδα από την Κύπρο, όπου έριξε και το απαραίτητο τάλαρο δηλώσεις, αφού πήρε σβάρνα τους θεσμικούς αξιωματούχους.
Αφού του ξέφυγε ένα «τουρκοκυπριακός λαός», που το διόρθωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, μεταξύ άλλων, είπε: «Ασφαλώς και η Αθήνα συμπαρίσταται και παρακολουθεί τις εξελίξεις, και πιστεύουμε ότι οι εμπειρίες, οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους, τη φορά αυτή με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρονομαστή που θα επιτρέψει σε όλον τον Ελληνισμό και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα να ζήσουν μαζί στο μέλλον».
Παρακαλώ, δώστε βάση στη διπλωματική πενιά του ανδρός: «Χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή την άλλη πλευρά»;
Και ποιες θα είναι οι «αμοιβαίες υποχωρήσεις», κύριε γενικέ του Βαγγέλη;
Είναι προφανές, για να είμαι δίκαιος, ότι ο κ. Μητσιάλης δεν κάνει του κεφαλιού του. Κουκιά τρώει, κουκιά μαρτυράει.
Δεν χαράσσει δική του πολιτική. Εχει πολιτικό προϊστάμενο, ο οποίος ενίοτε νομίζει ότι πρωθυπουργεύει και, με δεδομένη την προϊστορία του στο Κυπριακό, είναι κατεξοχήν ακατάλληλος να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον στην Κύπρο. Οι απόψεις του βλάπτουν το Εθνος. Κι άμα γίνει καμιά στραβή, κανείς δεν θα λέει «στην εποχή του Μητσιάλη», ούτε «στην εποχή του Βαγγέλη Βενιζέλου». Ενας θα χρεωθεί. Ενας θα περάσει στο μαρμάρινο βιβλίο της Ιστορίας. Ενας είναι αντιμέτωπος με την υστεροφημία του.
Αδέρφια, το ξαναλέω:
Θυμίζω ότι έπρεπε να γίνουν δύο πραξικοπήματα για να έχουν αφορμή οι μεμέτηδες να εισβάλουν στην Κύπρο. Διότι καμιά δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διαπράξει τόσα αίσχη και να παραδώσει εθνικό έδαφος: απόσυρση της μεραρχίας ο Παπαδόπουλος μαζί με τα καραγκιοζιλίκια της Κεσσάνης, πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και εγκατάλειψη των γενναίων πολεμιστών της Κύπρου ο Ιωαννίδης. Βάλτε βέβαια και το «η Κύπρος κείται μακράν» του αειμνήστου και την Αθήνα να στέκει άκαπνη στον Αττίλα ΙΙ, εγκαταλείποντας κι αυτή τους πολεμιστές που πάλι έκαναν το καθήκον τους, και έχετε την εικόνα.
Κανένα Μνημόνιο, καμιά κρίση, κανένας ψοφοδεής ρεαλισμός δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον αυτοχειριασμό μας με νέες υποχωρήσεις. Τέτοια κατηφόρα θα έχει καταιγιστική συνέχεια στη Θράκη και στο Αιγαίο. Κι αυτό δεν είναι απλά ενάντια στα εθνικά συμφέροντα, ούτε κακό για το ονόρε μας. Αλλιώς το λένε, αν γίνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου