Ενα παιδάκι πήγε σχολείο να μάθει
γράμματα και τα γράφει. Αυτό το παιδάκι είχε αρχίσει από δύο ετών να
χρησιμοποιεί και να παίζει το κινητό iphone. Τα παιδάκια μιμούνται και
μαθαίνουν εύκολα μηχανές και παιχνίδια. Γιατί το παιχνίδι είναι σαν μια
μηχανή.
Ετσι μάθαινε το iphone, τηλεφωνούσε, του τηλεφωνούσαν και οι
γονείς χαιρόντουσαν και καμάρωναν γι' αυτό. Γιατί ό,τι μοντέρνο είναι
και πρόοδος. Ετσι θεωρείται. Ακόμη και οι μεγάλοι κάνουν ουρές μόλις
βγει ένα προϊόν ή καινούργιο πράγμα, για να το αποκτήσουν πρώτοι.
Καινούργια αυτοκίνητα, καινούργιες κουζίνες, καινούργιους αποχυμωτές.
Μόνον εμείς οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε και μένουμε οι ίδιοι. Αυτό δεν το
σκεφτόμαστε.
Λοιπόν το παιδάκι πήγε σχολείο, αλλά δεν μπορούσε να μάθει να
γράφει. Γιατί είχε συνηθίσει από το κινητό του να σύρει το δάκτυλό του
επάνω στην οθόνη και να εμφανίζονται οι θελήσεις του. Ετσι λοιπόν έσυρε
το μολύβι του στο χαρτί με τον τρόπο που έκανε στο κινητό του. Αλλά
φυσικά δεν μπορούσε να γράψει έτσι. Μόνο συρτές γραμμές εμφανιζόντουσαν
στο χαρτί. Και του φαινόταν παράξενο γιατί δεν κατάφερνε να μάθει να
γράφει.
Ετσι οι γονείς του πήραν ειδικό ψυχολόγο για να μπορέσει το
παιδί ν' αλλάξει συνήθεια. «Εξις δευτέρα φύσις».
Ενα άλλο παιδί μικρό ξεφύλλιζε ένα περιοδικό και προσπαθούσε,
επηρεασμένο από το iphone, να ζουμάρει τις φωτογραφίες του περιοδικού,
να φαίνονται πιο μεγάλες, σταυρώνοντας τα τρία δάχτυλά του και
εκτείνοντάς τα, όπως η κίνηση των δαχτύλων στο κινητό εάν θέλουμε να
μεγεθύνουμε ή να σμικρίνουμε την εικόνα.
Βέβαια στο κινητό γίνεται, αλλά
στο ακίνητο δεν αναγνωρίζεται η κίνηση του χεριού.
Είναι εικόνες της εποχής μας και τις μεταδίδω εγώ.
Εσείς βγάλτε συμπεράσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου