ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η παράγραφος 25 της πρότασης ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα στίγματα της ασχετοσύνης

Των ΝΙΚΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ και Η. ΚΟΝΟΦΑΓΟΥ

Η παράγραφος 25 της πρότασης ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το χάρτη ενεργειακής πορείας 2050 έχει την εξής διατύπωση στην αρχική πρόταση:
«τονίζει την ανάγκη να διασφαλιστεί η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ἐνωσης μέσα από εναλλακτικές πηγές ενέργειας και να μειωθεί η εξάρτηση από τις εισαγωγές. Υπογραμμίζει, ως εκ τούτου, την αναδυόμενη σημασία της έρευνας για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Μεσόγειο και στην Αρκτική. Πιστεύει ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για χάραξη πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της θαλάσσιας γεώτρησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένης της οριοθέτησης των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ) των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των σχετικών τρίτων χωρών, σύμφωνα με τη Σύμβαση UNCLOS, την οποία έχουν προσυπογράψει όλα τα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθαυτή.»
 

Βλέπουμε ότι υπάρχει ειδική αναφορά στο Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 και έμμεση αναφορά στον κυρωτικό νόμο του 1995. Έτσι οι βάσεις του νέου ψηφίσματος είναι οι γνωστές και είναι αυτές και της ελληνικής ΑΟΖ. Το σημαντικό σε αυτό το ζήτημα είναι ότι πλέον όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση εισχωρεί σε ένα ενιαίο πλαίσιο, όπου η Αρκτική και η Μεσόγειος λειτουργούν συμμετρικά ως στρατηγικά ενεργειακά αποθέματα. Αυτό το πλαίσιο προωθεί και το θέμα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και γενικότερα της χάραξης των ευρωπαϊκών ΑΟΖ δηλαδή τις απαραίτητες οριοθετήσεις για γεωτρήσεις, εξορύξεις και εκμεταλλεύσεις. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι η υψηλή στρατηγική της πατρίδας μας για την αξιοποίηση της ΑΟΖ μας συμβαδίζει και με τις ευρωπαϊκές ανάγκες που καταγράφονται και στον χάρτη ενεργειακής πορείας 2050. 

Αυτό δεν είναι μόνο σημαντικό ως γεγονός, αλλά δείχνει ότι η σύγκλιση των στρατηγικών είναι θετική και θα αποτελέσει έναν ισχυρό μοντέλο πίεσης για την υλοποίηση του οράματός μας. Διότι τώρα είναι όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση που δηλώνει πόσο σημαντική είναι η έρευνα για τους υδρογονάνθρακες. Γιατί έχει αντιληφθεί ότι είναι απαραίτητη και οικονομικά και στρατηγικά η απεξάρτηση της από το θέμα της εξωτερικής ενέργειας. Κι αφού έχει πρόσβαση λόγω των κρατών μελών της στην Αρκτική και στην ανατολική Μεσόγειο, θέλει να δώσει έμφαση σε όλο αυτό το πλαίσιο για να λειτουργήσει καταλυτικά εκεί όπου υπάρχουν καθυστερήσεις από το παρελθόν. 

Συνειδητοποιούμε με αυτόν τον τρόπο ότι αυτή η ενεργειακή πορεία θα φέρει κοντά μας γνήσιες συμμαχίες λόγω των οικονομικών και στρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή μας. Κατά συνέπεια αυτή η εξέλιξη μηδενίζει τις φοβίες των δικών μας που θεωρούν ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι μας. Αντιθέτως όχι μόνο πρέπει να προχωρήσουμε δυναμικά αλλά πρέπει να παίξουμε και έναν καινοτόμο ρόλο λόγω της τοποθεσίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκονται από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου του πλανήτη. Ήρθε η ώρα να δείξει και ο Ελληνισμός τι μπορεί να κάνει επί του πρακτέου όταν ακολουθεί μια υψηλή στρατηγική πάνω σε μια επιστημονική βάση για να προσφέρει, όπως το έκανε πάντα.

Τα στίγματα της ασχετοσύνης

Ενώ υπάρχουν όχι μόνο σοβαρές ενδείξεις, αλλά δεδομένα ουσιαστικά ότι προχωράμε σταθερά και δυναμικά πάνω στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και ειδικά της θέσπισής της, βρίσκουμε ακόμα άτομα που όχι μόνο δεν ξέρουν τίποτα για τις εξελίξεις, αλλά εκτιμούν επιπλέον ότι δεν έχει γίνει κάτι το σημαντικό και προσπαθούν να περάσουν μηνύματα του παρελθόντος που δεν έχουν καμία προοπτική. 

Επειδή μερικοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να πάρουν τα εύσημα άλλοι, επιχειρούν να δείξουν ότι υπάρχει άλλη κινητικότητα. Έτσι ακούμε τώρα και για το θέμα των συντεταγμένων της υφαλοκρηπίδας, δίχως ν' ακούμε ότι είναι θεωρητικά και πρακτικά για την Ελλάδα ταυτόσημες με τις συντεταγμένες της ΑΟΖ. 

Φαίνεται ότι αυτά τα πρόσωπα όχι μόνο δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά επιπλέον είναι ανίκανοι να υπολογίσουν τα στίγματα με ακρίβεια, διότι δεν κατέχουν ακόμη τα διαγράμματα Voronoi. Το πιο σημαντικό είναι όμως βέβαια ότι έχουν ξεχάσει απολύτως ότι δεν μπορείς να δώσεις επίσημα στίγματα, αν δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης. Η μόνη εξαίρεση που προβλέπεται αφορά κράτη που βρίσκονται σε μια απόσταση μεγαλύτερη από τα 400 ΝΜ, για να μην υπάρχει επικάλυψη των σχετικών ζωνών. Για την Ελλάδα όμως αυτή η εξαίρεση δεν ισχύει, αφού κανένα από τα επόμενα κράτη Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτος, Κύπρος και Τουρκία δεν πληροί αυτήν την ιδιότητα. Κατά συνέπεια, οι συντεταγμένες δεν μπορούν να δοθούν δίχως τις απαιτούμενες συμφωνίες όποιο και να είναι το θέμα δηλαδή να αφορά την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ. 

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν πάλι με μια τεχνητή ασχετοσύνη που δεν αφορά την πατρίδα μας. Τόσα χρόνια ο Θεόδωρος Καρυώτης προσπαθεί να ενημερώσει τους πάντες για το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άτομα που δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα μαθήματά του λες και δεν έχει κανένα ρόλο πάνω σε αυτό το εθνικό θέμα. Και δεν νομίζουμε ότι μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για τις διδακτικές του ικανότητες. 

Συνεπώς θεωρούμε ότι μερικοί δεν θέλουν ν' ακούσουν τίποτα το ουσιαστικό περί ΑΟΖ και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξελιχθούν. Απλώς τώρα πρέπει να καταλάβουν ότι, θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ γίνεται ανεξαρτήτως από το ρόλο τους. Θα ήταν λοιπόν καλό να ενημερωθούν επιτέλους και να προχωρήσουμε δυναμικά όλοι μας προς αυτήν την κατεύθυνση, δίχως να καθυστερούμε άλλο, γιατί κάθε άσχετος με το θέμα θέλει να πει και τα δικά του. 

Η Ελλάδα έχει ανάγκη την ΑΟΖ της κι αποτελεί ένα έγκλημα η όποια καθυστέρηση διότι η ιστορία δεν περιμένει και οι εξελίξεις υπάρχουν ήδη. Κι όταν θα είναι ξεκάθαρο για όλους το τι βρίσκεται τουλάχιστον σ' ένα μέρος της ελληνικής ΑΟΖ λόγω των σεισμικών ερευνών της νορβηγικής εταιρείας PGS, θα μπορέσουμε να μιλάμε για συγκεκριμένα πράγματα δίχως να χάνουμε χρόνο με τάσεις ηττοπάθειας, κατάθλιψης ή ραγιαδισμού. Θα έχουμε τα δεδομένα που θα δείχνουν ακριβώς ποια θα πρέπει να είναι η πορεία μας σε αυτό το σπουδαίο θέμα, κι ελπίζουμε ότι θα σταματήσουν οι φωνές της ασχετοσύνης, για να περάσουμε στα επόμενα στάδια που είναι τόσο σημαντικά για την πατρίδα μας. Πέρασε η ώρα της παραδοσιακής καθυστέρησης τώρα ακολουθούμε αυτά που προωθούν ο Σόλωνας Κασσίνης, ο Ηλίας Κονοφάγος κι ο Αντώνης Φώσκολος.