Του Thomas Friedman / New York Times
Eνα απο τα πρώτα ταξίδια του νέου Προέδρου της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι ήταν στην
Τεχεράνη για τη Σύνοδο των Αδεσμεύτων. Ο μόνος λόγος όμως που το ιρανικό
καθεστώς φιλοξενεί αυτή τη σύνοδο είναι για να δείξει στον υπόλοιπο
κόσμο ότι έχει ισχυρούς συμμάχους - και άρα ότι δεν υπάρχει κανένας
λόγος να ανεχθεί ένα κίνημα υπέρ της δημοκρατίας.
Το 2009 το καθεστώς
αυτό σκότωσε κυριολεκτικά την Πράσινη Επανάσταση. Εστειλε στον τάφο
εκατοντάδες και στη φυλακή χιλιάδες Ιρανούς που ήθελαν αυτό ακριβώς που
απέσπασαν οι Αιγύπτιοι: να καταμετρηθούν τίμια οι ψήφοι τους και να
γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα των εκλογών.
Ο Μόρσι, που ήρθε στην εξουσία
χάρη σε μια θαρραλέα δημοκρατική επανάσταση την οποία δεν ξεκίνησε ούτε ο
ίδιος ούτε η Μουσουλμανική Αδελφότητα, νομιμοποιεί τώρα ένα ιρανικό
καθεστώς που συνέτριψε ακριβώς ένα τέτοιο κίνημα στην Τεχεράνη. Αυτό δεν
αποτελεί καλό οιωνό για την προεδρία του.
"Τι είναι αλήθεια το Κίνημα των Αδεσμεύτων; Οταν ιδρύθηκε, το 1955, ο
κόσμος ήταν διαιρεμένος ανάμεσα στους καπιταλιστές της Δύσης και τους
κομμουνιστές της Ανατολής, και αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Αίγυπτος, η
Γιουγκοσλαβία και η Ινδονησία δήλωσαν ότι δεν «δεσμεύονται» με κανένα
από τα δύο αυτά στρατόπεδα. Σήμερα όμως δεν υπάρχει πλέον ένα
κομμουνιστικό στρατόπεδο". Οπως επισημαίνει ο Μάικλ Μάντελμπομ, ειδικός
επί της εξωτερικής πολιτικής στο Ιδρυμα Τζονς Χόπκινς, «η βασική
διαίρεση σήμερα είναι ανάμεσα στις δημοκρατικές και τις μη δημοκρατικές
χώρες».
Ο Μόρσι δεν έχει πάρει άραγε θέση απέναντι σε αυτή τη διαίρεση;
Δεν
έχει αποφασίσει αν συντάσσεται με τις δημοκρατίες ή τις δικτατορίες σαν
το Ιράν, που βοηθά τη Δαμασκό να συντρίψει τη δική της εξέγερση;
Παρεμπιπτόντως, τα ίδια ερωτήματα θα έπρεπε να απευθύνει κανείς και στον
ΓΓ του ΟΗΕ, τον Μπαν Κι Μουν, που επισκέπτεται και αυτός την Τεχεράνη.
Ολα αυτά είναι πολύ θλιβερά για τους ιρανούς δημοκράτες. Αυτό που
χρειάζεται περισσότερο η Αίγυπτος δεν θα το βρει στην Τεχεράνη. Το πρώτο
ταξίδι του Μόρσι δεν θα έπρεπε να είναι στην Κίνα ή στο Ιράν, αλλά στην
Ευρώπη και στην Ασία, για να διαβεβαιώσει τους επενδυτές και τους
τουρίστες ότι η Αίγυπτος είναι και πάλι μια ανοιχτή χώρα. Υστερα θα
έπρεπε να μεταβεί στη Σίλικον Βάλεϊ και στο Καλτέκ, να συναντήσει τον
νομπελίστα αιγύπτιο χημικό Αχμεντ Ζεουαΐλ και να τον διαβεβαιώσει πως θα
κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την εκπαίδευση στη χώρα του.
Ας διάβαζε. τουλάχιστον ο Πρόεδρος της Αιγύπτου την επιστολή που του
έστειλε μια δημοκρατική οργάνωση της χώρας, οι Πράσινοι Ταχυδρόμοι της
Ελπίδας, με την οποία του ζητούσαν να θυμίσει στην ιρανική ηγεσία τι
παθαίνουν όσοι γυρίζουν την πλάτη στις ψήφους του λαού. Και να της
επισημάνει ότι πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα με τη βοήθεια του ιρανικού
λαού και όχι των ενόπλων δυνάμεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου